เรากับแฟนคบกันมา5ปีกว่า แฟนเราอายุมากกว่าเรา16ปีค่ะ ทีแรกก็กังวนกลัวว่าจะเข้ากันไม่ได้
แต่คบมาเรื่อยๆก็โอเคดี จากที่เรารักเค้าไม่มาก อยู่กันไปก็รักเค้ามากขึ้นๆเพราะเค้าเป็นคนดี
คือดีกับเรากว่าทุกคนที่เคยผ่านมา ดูแลตามใจ ตามประสาคนที่เป็นผู้ใหญ่กว่า คบกันแรกๆ
เค้าบอกเราหมด เรื่องครอบครัวเค้า เค้ามีลูก2คน แต่หย่ากับแฟนเก่าไปสิบปีแล้ว แต่แฟนเก่าเค้า
ยังติดต่อ ไปมาหาสู่บ้านเค้าอยู่ตลอด เพราะมีลูก และอาจจะด้วยความผูกพันธ์ กับทางบ้านแฟนเรา
เค้าบอกเราหมด ยืนยันว่าไม่มีอะไรกันแล้วจริงๆ ขอให้เราเชื่อใจ เราเข้าใจ และก็เชื่อใจค่ะ
เราไม่ใช่คนใจแคบ ที่จะมามีปัญหากับเรื่องแค่นี้
จนพอเราคบกันได้2ปี มันก็มีเหตุให้แฟนเก่าเค้า ต้องกลับเข้ามาอยู่ที่บ้านแฟนเรา
กลับมาอยู่กับครอบครัวของแฟนเรา มาอยู่ดูแลลูกคนเล็กซึ่งมีโรคประจำตัว ที่ต้องดูแลอย่างใกล้ชิด
(ลืมบอกค่ะว่า เราไม่ได้เข้าไปอยู่บ้านแฟนนะคะ เราและแฟนออกมาเช่าคอนโดอยู่ด้วยกัน
โดยที่แฟนเราจะกลับบ้านไปหาลูกหาพ่อแม่ เดือนละอาทิตย์กว่าๆ)
พอเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เรากับแฟนก็เริ่มมีปัญหากันเล็กๆน้อยๆ แต่ก็บ่อยครั้ง ด้วยเหตุผล
ที่ว่า เรารับไม่ได้ ที่แฟนเก่าเค้ากลับมาอยู่เป็นครอบครัว เพราะเวลาแฟนเรากลับบ้านไปหาลูก
เค้าก็ต้องนอนห้องเดียวกัน สามคนพ่อแม่ลูก ซึ่งเรารับไม่ได้ แต่ปัญหานี้ก็ไม่เคยถูกแก้ไข
เค้าหาเหตุผลร้อยแปดพันเก้ามาพูดเพื่อให้เราเข้าใจและยอมรับ เรารักเค้ามาก เราก็ยอม
ซึ่งตลอดเวลาที่เราน้อยใจอะไรในเรื่องนี้ เราไม่สามารถพูดกับเค้าได้เลย เค้าจะดุเรา และก็คิด
ว่ามันไร้สาระ ที่เราคิดเล็กคิดน้อยแบบนี้ เราเหมือนเป็นคนเก็บกด รู้สึกอะไรคิดยังไง พูดออกไปไม่ได้
เพราะไม่อยากทะเลาะ ให้เค้าอึดอัดใจ เรายอมตั้งแต่แรก เราถึงต้องยอมมาตลอด
แต่จากวันนั้นจนถึงวันนี้ เป็นเวลา5ปีกว่าแล้ว ที่เราทนเจ็บกับเรื่องนี้ มันไม่เคยมีอะไรดีขึ้น
มีแต่แย่ลง จากที่แฟนเก่าเค้าเข้ามาอยู่บ้านเพื่อดูแลลูก วันนี้กลายเป็นเค้าต้องทำงานด้วยกัน
แฟนเราเป็นเจ้าของกิจการหนึ่ง วันนึงคนที่เคยทำงานอยู่ที่นั่นลาออก แล้วแฟนเราก็เอาแฟนเก่าเค้า
มาทำงานในตำแหน่งนี้ มันกลายเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่มีวันจบสิ้น เกี่ยวข้องกันเรื่องนั้นเรื่องนี้
เต็มไปหมด เวลาที่เค้าพาครอบครัวไปเที่ยวต่างจังหวัด แฟนเก่าเค้าก็มีส่วนร่วมด้วยเสมอ
ประหนึ่งว่ายังคงเป็นคนในครอบครัวเหมือนไม่เคยหย่าร้างกันมาก่อน แล้วทุกครั้งที่มีทริป
แฟนเราจะไม่ค่อยพูดความจริงกับเรา ว่ามีกิจกรรมของครอบครัว แต่ชอบโกหกว่าไปหาญาติ
บ้างอะไรบ้าง แต่คงเพราะกลัวว่าเราจะคิดมาก แต่ก็นะ ผู้หญิงอย่างเรามักมีความสอดรู้สอดเห็น
ต้องการที่จะรู้ว่าเค้าทำอะไรอยู่ที่ไหน เลยทำให้เราต้องมาแอบรู้ตลอดว่าเค้าปิดบัง
เราคิดว่าถ้าเค้าบริสุทธิ์ใจ มีอะไรก็ควรจะบอกเราตรงๆ เพราะเราไม่ใช่คนงี่เง่า โวยวาย
เลยสักนิดเดียว แล้วมาถึงวันนี้ เรารับมันไม่ไหวอีกแล้ว เราอยู่เหมือนคนไม่มีค่าเลย
วันนึงต้องกลายมาเป็นเมียน้อย ทั้งๆที่เป็นคนเดียวมาแต่แรก พอแฟนเก่าเค้ากลับมา
คนรอบข้างก็มองว่าเราคือเมียน้อยดีๆนี่เอง ถึงเค้าจะยืนยัน ว่าไม่มีอะไรแล้วจริงๆ
แต่จิตใจผู้หญิง มันจะต้องทนกับเรื่องแบบนี้ไปขนาดไหน เคยขอเค้าเลิกด้วยเรื่องนี้
แต่เค้าไม่ยอมเลิก ขอให้เราไม่เลิกได้มั้ย เราก็รักเค้าอยู่ ก็ใจอ่อนเลิกไม่ได้
วันนี้เสียใจมากที่สุดแล้ว แต่ก็ยังรักที่สุด หาทางออกให้ตัวเองไม่ได้เลย
เค้าขอให้เราเห็นใจ แล้วใจเราล่ะ มีใครเห็นบ้าง T_T
อยากเลิกกับแฟน แต่กลัวความเสียใจ กลัวทำใจไม่ได้ อยากขอคำแนะนำค่ะ
แต่คบมาเรื่อยๆก็โอเคดี จากที่เรารักเค้าไม่มาก อยู่กันไปก็รักเค้ามากขึ้นๆเพราะเค้าเป็นคนดี
คือดีกับเรากว่าทุกคนที่เคยผ่านมา ดูแลตามใจ ตามประสาคนที่เป็นผู้ใหญ่กว่า คบกันแรกๆ
เค้าบอกเราหมด เรื่องครอบครัวเค้า เค้ามีลูก2คน แต่หย่ากับแฟนเก่าไปสิบปีแล้ว แต่แฟนเก่าเค้า
ยังติดต่อ ไปมาหาสู่บ้านเค้าอยู่ตลอด เพราะมีลูก และอาจจะด้วยความผูกพันธ์ กับทางบ้านแฟนเรา
เค้าบอกเราหมด ยืนยันว่าไม่มีอะไรกันแล้วจริงๆ ขอให้เราเชื่อใจ เราเข้าใจ และก็เชื่อใจค่ะ
เราไม่ใช่คนใจแคบ ที่จะมามีปัญหากับเรื่องแค่นี้
จนพอเราคบกันได้2ปี มันก็มีเหตุให้แฟนเก่าเค้า ต้องกลับเข้ามาอยู่ที่บ้านแฟนเรา
กลับมาอยู่กับครอบครัวของแฟนเรา มาอยู่ดูแลลูกคนเล็กซึ่งมีโรคประจำตัว ที่ต้องดูแลอย่างใกล้ชิด
(ลืมบอกค่ะว่า เราไม่ได้เข้าไปอยู่บ้านแฟนนะคะ เราและแฟนออกมาเช่าคอนโดอยู่ด้วยกัน
โดยที่แฟนเราจะกลับบ้านไปหาลูกหาพ่อแม่ เดือนละอาทิตย์กว่าๆ)
พอเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เรากับแฟนก็เริ่มมีปัญหากันเล็กๆน้อยๆ แต่ก็บ่อยครั้ง ด้วยเหตุผล
ที่ว่า เรารับไม่ได้ ที่แฟนเก่าเค้ากลับมาอยู่เป็นครอบครัว เพราะเวลาแฟนเรากลับบ้านไปหาลูก
เค้าก็ต้องนอนห้องเดียวกัน สามคนพ่อแม่ลูก ซึ่งเรารับไม่ได้ แต่ปัญหานี้ก็ไม่เคยถูกแก้ไข
เค้าหาเหตุผลร้อยแปดพันเก้ามาพูดเพื่อให้เราเข้าใจและยอมรับ เรารักเค้ามาก เราก็ยอม
ซึ่งตลอดเวลาที่เราน้อยใจอะไรในเรื่องนี้ เราไม่สามารถพูดกับเค้าได้เลย เค้าจะดุเรา และก็คิด
ว่ามันไร้สาระ ที่เราคิดเล็กคิดน้อยแบบนี้ เราเหมือนเป็นคนเก็บกด รู้สึกอะไรคิดยังไง พูดออกไปไม่ได้
เพราะไม่อยากทะเลาะ ให้เค้าอึดอัดใจ เรายอมตั้งแต่แรก เราถึงต้องยอมมาตลอด
แต่จากวันนั้นจนถึงวันนี้ เป็นเวลา5ปีกว่าแล้ว ที่เราทนเจ็บกับเรื่องนี้ มันไม่เคยมีอะไรดีขึ้น
มีแต่แย่ลง จากที่แฟนเก่าเค้าเข้ามาอยู่บ้านเพื่อดูแลลูก วันนี้กลายเป็นเค้าต้องทำงานด้วยกัน
แฟนเราเป็นเจ้าของกิจการหนึ่ง วันนึงคนที่เคยทำงานอยู่ที่นั่นลาออก แล้วแฟนเราก็เอาแฟนเก่าเค้า
มาทำงานในตำแหน่งนี้ มันกลายเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่มีวันจบสิ้น เกี่ยวข้องกันเรื่องนั้นเรื่องนี้
เต็มไปหมด เวลาที่เค้าพาครอบครัวไปเที่ยวต่างจังหวัด แฟนเก่าเค้าก็มีส่วนร่วมด้วยเสมอ
ประหนึ่งว่ายังคงเป็นคนในครอบครัวเหมือนไม่เคยหย่าร้างกันมาก่อน แล้วทุกครั้งที่มีทริป
แฟนเราจะไม่ค่อยพูดความจริงกับเรา ว่ามีกิจกรรมของครอบครัว แต่ชอบโกหกว่าไปหาญาติ
บ้างอะไรบ้าง แต่คงเพราะกลัวว่าเราจะคิดมาก แต่ก็นะ ผู้หญิงอย่างเรามักมีความสอดรู้สอดเห็น
ต้องการที่จะรู้ว่าเค้าทำอะไรอยู่ที่ไหน เลยทำให้เราต้องมาแอบรู้ตลอดว่าเค้าปิดบัง
เราคิดว่าถ้าเค้าบริสุทธิ์ใจ มีอะไรก็ควรจะบอกเราตรงๆ เพราะเราไม่ใช่คนงี่เง่า โวยวาย
เลยสักนิดเดียว แล้วมาถึงวันนี้ เรารับมันไม่ไหวอีกแล้ว เราอยู่เหมือนคนไม่มีค่าเลย
วันนึงต้องกลายมาเป็นเมียน้อย ทั้งๆที่เป็นคนเดียวมาแต่แรก พอแฟนเก่าเค้ากลับมา
คนรอบข้างก็มองว่าเราคือเมียน้อยดีๆนี่เอง ถึงเค้าจะยืนยัน ว่าไม่มีอะไรแล้วจริงๆ
แต่จิตใจผู้หญิง มันจะต้องทนกับเรื่องแบบนี้ไปขนาดไหน เคยขอเค้าเลิกด้วยเรื่องนี้
แต่เค้าไม่ยอมเลิก ขอให้เราไม่เลิกได้มั้ย เราก็รักเค้าอยู่ ก็ใจอ่อนเลิกไม่ได้
วันนี้เสียใจมากที่สุดแล้ว แต่ก็ยังรักที่สุด หาทางออกให้ตัวเองไม่ได้เลย
เค้าขอให้เราเห็นใจ แล้วใจเราล่ะ มีใครเห็นบ้าง T_T