คนหนึ่งขยันหาเงินอีกคนพยายามหาเเต่คนที่ใช่

เเรกป่มคบกับผู้หญิงคนหนึ่งกะคงไม่จิงจังอะไรนักหรอกเบื่อคงจะเลิกกันไปเองก็เลยได้มาอยู่ด้วยกันที่ห้องเธอในห้องไม่มีอะไรมีทีวีเครื่องเดียวกับพัดลมร้อนมากกลางคืนนอนไม่ได้เลยเลยให้เจ้าของติดแอร์ให้เธอบอกจ่ายไม่ไหวหรอกป่มอาสาจ่ายค่าห้องเองเลยยอมติดคบกันมาระยะหนึ่งก็เลยถามว่าอยากได้รถขับไปทำงานมัยเธอตอบว่าจะเอาที่ไหนจ่ายงวดละค่ากินใช้ค่าบัตรที่กดมาใช้ก่อนหน้าที่ป่มจะมาอยู่กับเธอยังจ่ายไม่หมดเลยป่มบอกเดียวค่าใช้จ่ายค่ากินอยู่เดียวออกเองเธอเลยยอมไปออกรถมอไชค์ออกมาวันเเรกบ่นว่ารถมันสูงเลยพาไปเปลียนเบอะเปลียนล้อใหม่ขับง่ายขึ้นเธอก็ขับไปทำงานทุกวันส่วนป่มก็นั้งเเท็กชีไปทำงานกินอะไรก็ต้องระวังถ้าเลยบ่าย3โมงไม่กินข้าวเทียงก็ต้องอดมากินกับเธอที่ห้องเอาจะได้ประหยัดชักพักน้องสาวเลยออกรถใหม่เลยยกคันเก่าให้ป่มส่งงวดกับมันเอาเพราะรถชื้อมาเงินสดพอได้รถป่มก็ได้กลับบ้านยอกด้วยกันกับเธอไปบ้านป่มก่อนค่อยมาที่บ้านเธอพอมาถึงบ้านเธอจากที่ป่มคิดว่าจะคบเล่นๆๆต้องเปลียนความคิดนั้นทันทีเธอมีเเม่แต่แม่เลิกกับพ่อเธอตั้งแต่เธอยังเด็กอยู่เเม่ต้องเช่าห้องเล็กๆๆอยู่ป่มเห็นเเล้วนึกเห็นใจเธอและรักเธอเพิ่มมากขึ้นตกเย็นมาแม่เธอเลยบอกให้นอนในห้องกันนะเดียวแม่จะไปขอนอนบ้านยายข้างๆๆป่มเลยนึกได้ว่านานๆๆแม่ลูกจะได้เจอกันชักทีให้นอนด้วยกันจะดีที่สุดเลยบอกไปว่าไม่เป็นไรเดียวป่มนอนในรถก็ได้อาการหนาวคงนอนได้นานๆๆแม่กับลูกจะได้เจอกันนอนด้วยกันจะได้หายคิดถึงก่อนจะนอนก็เข้าไปอาบน้ำเเม่เธอเดินไปไหนไม่รู้ออกมาไม่เจอเธอเลยถามป่มว่าเห็นสภาพแบบนี้แล้วรับได้มัยกับทางบ้านเธอถ้ารับไม่ได้เปลียนใจได้นะป่มบอกไปว่าได้ชิไม่เห็นจะเป็นไรแค่เราสองคนรักกันแค่นั้นพอค่อยๆๆหาค่อยๆๆเก็บเดียวก็มีเองเธอถามป่มว่าเเล้วพ่อแม่เธอละป่มว่าจะเป็นไรพ่อแม่ป่มถ้าลูกรักอะไรขอแค่ผู้หญิงคนนั้นรักลูกชายเขาก็พอเเล้วเธอเข้ามากอดป่มแล้วก็หอมแก้มป่มชักพักก็นอนตื่นเช้ามาก็กินข้าวกลับมาบ้านป่มได้2วันก็กลับมาทำงานต่อทำงานปกติหนักเข้าค่าใช้จ่ายในห้องเพิ่มขึ้นเพราะเธออยากได้เครื่องชักผ้าเอ้าจัดชิคับรอไรใครส่งเธอส่งแต่ป่มต้องหาใช้เธอใช้ทั้งกินอยู่ห้องทั้งเอาไปใช้จ่ายที่ทำงานก่อนไปทำงานต้องทิ้งไว้วันละ200ถ้าเลิกงานมาไม่ทันเพราะเข้ากะดึกก็ต้องโอนมาให้เธอเพราะกลัวเมียไม่มีตังใช้เข้าเชเว้นทีหิ้วมาแทบจะไม่ไหวเพราะป่มทำงานเกี่ยวกับโปรแกรมโทรสับได้ตังทุกวันอยู่แล้วทุกอย่างของใช้ค่ากินป่มออกหมดของแลกจากแสตมเชเว้นกับโลตัสเล็กไม่เกิน3วันได้แลกของขนมาเต็มห้องขนกลับไปให้แม่เธอทีรถคันหนึ่งนั่งแค่สองคนแทบจะไม่มีที่นั้งพักหลังเธอเริ่มเปลียนไปจากเมื่อก่อนสิ้นเดือนเธอจะให้ตังป่มเดือนละ1000เพื่อช่วยค่าใช้จ่ายแต่มาหลังๆเธออ้างไม่เหลือป่มก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อมาเรื่อยๆๆเงินเดือนเธอออกป่มถามจะกินอะไรก็ตอบไม่หิวไม่กินพูดแข็งๆๆใส่ป่มพอมาชักวันสองวันพูดหวานใส่ป่มดูเธอแปลกไปหวงโทรสับจับดูอะไรไม่ได้เลยถามระหัสเฟสแรกๆๆไม่ยอมบอกเธอเลยบอกป่มเเอบใส่บัญชีเธอไว้ในเครื่องป่มตื่นมามันขึ้นว่ามีคนส่งอะไรมาพอไปเปิดดูไม่เจอเพราะเธอเข้าไปลบก่อนและบล้อกคนนั้นไว้ถามก็ตอบไม่อยากทะเลอะกันถ้าไม่อะไรทำไมต้องลบทำไมต้องบล้อกจากไหนมาเธอเลิกเล่นเฟสเลยจากคนชอบเล่นเฟสชอบถ่ายรูปกับเพื่อนทีงานลงเพสใครโพสอะไรมาเข้าไปคอมเม้นตลอดแต่สามีโพสอะไรเธอไม่สนใจขนาดรูปเราในโทรสับเธอยังไม่มีเลยมีแต่รูปเพื่อนที่ทำงานเราได้อะไรมาจากที่ทำงานลูกค้าเอามาฝากเธอก็ขนไปที่ทำงานให้พวกเพื่อนเธอกินจนทนไม่เลยว่าจากนั้นมาเธอไม่เตะไม่กินเลยประชดเราวันเกิดก็ขอชื้อเค็กแต่เอาที่ทำงานไปเป่ากับเพื่อนที่ทำงานกลับมาห้องก็เล่นเกมส์ดูyoutrueเเล้วก็นอนส่วนป่มเลิกงานก็ต้องเวะชื้อกับข้าวมากินที่ห้องทุกวันบางวันร้านปิดก็มาชื้อกินที่เชเว้นเอาพักหลังเธอไม่ค่อยจะสนใจป่มเลยป่มเลยคิดว่าเธอคงต้องแอบมีกิ๊กเเน่เลยแกล้งถามนิดถามหน่อยเธอคงจะรู้ว่าป่มจ้องจะจับผิดเลยด่าป่มจนทะเลอะกันจากเมื่อก่อนทะเลอะกันไม่ถึงข้ามวันก็ดีกันแหละแต่มารอบนี้ไม่ใช่ชิเธอพาเพื่อนที่โรงงานมาด้วยคนหนึ่งผู้หญิงชึ่งคนนั้นก็ไม่มีผัวมาคุยกันเธอพูดไม่ยอมถ่าเดียวไม่อยู่เเล้วต่างคนต่างอยู่เลิกกันป่มก็ถามเหตุผลเขาก็ตอบกับป่มว่าป่มรู้ดีเอ้าก็แค่ถามว่าทำไรอยู่ไรจากเมื่อก่อนเวลาไปทำงานฝนตกปรอยๆๆยังต้องให้ไปส่งแต่มาพักหลังฝนลงเม็ดฝนตกแรงๆๆถามให้ไปส่งมัยไม่ยอมถ่าเดียวใส่เสื้อกันฝนขับรถมอไชค์ลุยฝนไปสถานะในเฟสป่มเองไปเปลียนให้จากโสดว่ามีแฟนเเล้วยังด่าป่มไม่เคยคิดจะกล่าวถึงสามีเลยช่วงเล่นเฟสเธอก็ไม่ยอมถ่าเดียสคนที่มาด้วยก็พูดเสริมอีกเดียวให้ไปอยู่ที่บ้านพี่ก่อนอารมเย็นลงค่อยคุยกันเห็นที่ต้องยอมมันก่อนเลยให้มันไปอยู่กับเพื่อนมันก่อนละกันถ้ามีอะไรก็โทรหาพี่นะจดเบอร์เขาให้มาพอต่อมาป่มโทรไปไม่อยากจะรับสายป่มโทรไปกดสายทิ้งพอโทรไปหาพี่คนนั้นก็ไม่รับอ้างอยู่ข้างนอกบ้างโทรกี่รอบอ้างตลอดจนเจอเบอร์เเม่มันเลยโทรให้เขาช่วยพูดกับมันเเรกไม่ยอมคุยพูดแทรกมาเพราะชุมสายหากันบอกไม่กลับมาท่าเดียวหนักๆๆเข้าเริ่มใจอ่อนพอดีป่มเลิกงานเลยโพสจะไปเทียวหาเพื่อนอีกที่หนึ่งมันให้แม่มันโทรมาด่าป่มว่าจะไปทำไมไม่กลับห้องวันต่อมาป่มโทรไปหาแม่มันพูดว่าจะกลับมามัยหนี้สินมันยังไม่หมดบางทีบางวันก็สร้างด้วยกันหนี้สินมาช่วยกันหาใช้ไปหาอยู่แบบนั้นหนี้สินหาใช้คนเดียวจะไหวหรอต่อไปได้ตังมาเดียวเอามาห้องหมดเหือกินก็เก็บยอมกลับมาอยู่กลับป่มอีกครั้งป่มไปทำงานปกติได้ตังมาทุกวันจากลงโปรแกรมทำโปรแกรมและค่าแรงได้เป็นรายวันตกวันหนึ่งเฉลียแล้ว8-9ร้อยต่อวันก็เอากลับมาที่ห้องเข้าเชเว้นขนใส่ตะกร้าเพลินบางวันเหลือตังร้อยกว่าบาทต้องทิ้งไว้ให้มันไปทำงานส่วนป่มไปหากินข้างหน้าเอาบางวันโปรไม่ได้ทำต้องอดข้าวพอเธอโทรไปถามก็ต้องโกหกว่ากินเเล้วบางวันอดข้าวทั้งวันเพราะถ้าเลยเวลาต้องอาคัยชื้อมากินที่ห้องเอาเพราะถ้าไม่ได้ค่าโปรแกรมก็ได้ค่าเเรงกลับมาก่อนจะเลิกโทรถามก่อนวันนี้ได้ตังกี่บาทถ้าได้น้อยก็ไม่ลงจากห้องถึงก็ขึ้นมากินข้าวเสร็จเธอก็เล่นเกมส์ดูyoutrueแล้วก็หลับบ่นว่าง่วงวันทั้งวันทำอะไรก็นอนทำไมง่วงละก็ได้แต่คิดตื่นมาเห็นไฟโทรสับเธอสว่างเลยมองไปเจอข้อความเงินในบัญชีที่ใช้ได้เด้งมา5หมื่นกว่าบาทป่มเลยเอาโทรสับถ่ายรูปไว้เเล้วเข้าไปอาบน้ำพอออกมาเเกล้งถามดูเวลาแล้วเข้าไปดูข้อความเธอลบทิ้งเเล้วเพราะอะไรกลัวเราเห็นหรอป่มทำตัวปกติออกจากห้องไปทำงานตามปกติจะถึงที่ทำงานเธอเลยโทรไปถามว่าถึงยังตอบจะถึงเลยเลยพูดออกไปไม่ต้องกลัวหรอกยังงัยก็มาทำงานอยู่แล้วเดียวไม่มีตังเก็บเหมื่อนคนอื่นเขาเธอคงคิดว่าป่มคงจะเจอข้อความเเล้วร้องให้พูดว่าต้องเก็บไว้ไปปลูกบ้านให้แม่นู้นนี้นั้นไอ้นี้นั้นป่มไม่โกธรหรอกที่โกธรเรื่องทำไมไม่บอกป่มบ้างปิดบังทำไมกลัวป่มขอใช้หรอก็เปล่าเพราะทุกเดือนก็ใช้แต่ตังป่มทั้งเดือนไม่ได้ถามหาตังเธออยู่แล้วก็ปล่อยผ่านไปพอหนักเข้าเมียไม่สนใจป่มก็หาอะไรทำแต่งรถบ้างหาอะไรมาทำที่ห้องบ้างสุดท้ายวนกลับมาเหตุการเดิมถามอะไรก็ไม่ได้เหมือนเดิมทั้งที่ป่มเอาใจสารพัดแต่พอเราถามถึงไหนแล้วก็ด่าว่าป่มจ้องหาเรื่องจนทะเลอะกันเลยโทรตามแม่มันลงมาไม่รู้มาถึงกี่โมงเพราะทะเลอะกันป่มลงไปนอนในรถไม่ยอมให้เรื่องใหญ่โตปกติถ้าป่มลงไปนอนในรถมันจะลงไปตามแต่รอบนี้ไม่โทรไม่ตามปล่อยป่มนอนในรถ5-6วันโทรหาไม่รับพอรับก็พูดแข็งใส่ป่มว่าไปเอาป่มเเล้วเลิกกันทางใครทางมันถามว่าป่มผิดอะไรก็ตอบป่มให้ไปส่องกระจกดูสารรูปตัวเองดูชิเอ้าก็คนนอนในรถมันก็ต้องโทรมบ้างชิก็คิดว่าป่มไปทำอย่างอื่นมาพอวันต่อมาให้ป่มไปเก็บเสื้อผ้าป่มออกจากห้องเธอป่มไม่ยอมเก็บพอป่มไม่ยอมเก็บงั้นเธอไปเองละกันก็ขนของไปเรียกเท็กชี่อยากตามไปดูนะว่าไปอยู่ไหนหรือไปอยู่กับใครกันแน่รถดันแบตหมดเพราะนอนในรถทุกคืนเปิดแอร์แต่ไม่ได้สตาร์เครื่องเลยหมดเลยหิวข้าวไปชื้อกับข้าวร้านส้มตำแก่เลยถามเอ้าแฟนเราพึ่งชื้อไปนี้ไม่อิ่มหรอไก่ไปตัวข้าวเหนียวอีก6ห่อนู้นแปลกใจมัยกินแค่แม่กับลูกทำไมชื้อข้าวเหนี้ยว6ห่อเผื่อใครเพราะปกติเธอกินแค่ห่อเดียวยังไม่หมดเลยสงสัยคิดหนักละที่นี้แรกโทรติดแต่ตัดสายทิ้งทั้งเเม่กับลูกพอหนักเข้าบล้อกเบอร์เอาเบอร์โทรไปเหมื่อนจะรู้ไม่รับแล้วก็เปลียนเบอร์หนีป่มไปมารู้ที่หลังสินเดือนเธอรับเงินเดือนเกือบสองหมื่นเพราะทำโอทีวันปีใหม่5เเรงได้หลายวันจนไม่สบายป่มต้องหยุดงานพาไปหาหมอร่วมทั้งโบนัสออกอีกละตกแล้ว4-5หมื่นสรุปเธอมีเงินเก็บเป็นแสนแล้วป่มเหลืออะไรทั้งที่ป่มดีกับเธอได้มากี่บาทประเคนให้เธอหมดจากที่ไม่มีอะไรจนเธอมีหมดทุกอย่างเทียวไปพูดว่าอยู่กับป่มมีแต่หนี้สินรถก็ส่งเองจนหมดว่าป่มไม่ได้ช่วยอะไรชักบาทอ้าวแล้วตังที่เอามาให้ทุกวันละไปไหนได้เท่าไรก็เอามาที่ห้องหมดพอสิ้นเดือนบอกให้ป่มหาตังมาจ่ายค่าห้องพอถามว่าแล้วตังที่เอามาทุกวันไปไหนก็เห็นว่าหยอดใส่กระปุกไว้อยู่นิก็อ้างสารพัดว่าป่มเอาไปทั้งป่มเอาไปแค่วันละสองร้อยได้เหลือกลับมาด้วยช้ำเขาาไปเขามีเงินเก็บเป็นแสนแต่ป่มไปเหลือไม่มีเงินเก็บชักบาทต้องกหาเงินมาจ่ายค่าเช่าห้องที่ค้างเขาไว้อีกบางวันสรุปจนทุกวันนี้ป่มก็ยังคิดถึงเขาอยู่นะบางทีก็โมโหทำไมต้องทำแบบนี้กับป่มที่เคยพูดกันไว้ลืมหมดแล้วหรอตอนแรกคบกันจากคนไม่มีอะไรจนมีทุกสิ่งทุกอย่างบางครั้งรถป่มงวดไม่ได้ส่งน้องสาวจะมาเอาคืนจนต้องขับหนีจนเขายกให้เพราะต้องเอาเงินมาให้เมียตัวเองใช้กลัวเมียจะอดฝากข่าวกับเพื่อนที่ทำงานเธอไปก็เงียบกี่คนก็เงียบไปดักหน้าที่ทำงานก็เงียบไม่เห็นจากขับมอไชค์มาทำงานคงนั้งรถตู้มาเพราะกลัวเราเห็นจนตรอมใจคิดถึงเมียข้าวปลาไม่กินคนที่หอพักต้องพอส่งโรงบาลเพราะเป็นลม2-3รอบเขาทักไปโพสเฟสตามตัวก็เงียบล่าสุดเข้าโรงบาลอีกรอบพึ่งออกมาได้ยินข่าวว่าที่บริบัทมีจัดเลี้ยงปีใหม่เลยให้รุ้นน้องที่เคยเอาโทรสับไปทำถ่ายรูปมาให้ดูกับอัดวีดีโอส่งมาให้ดูถ่ายรูปยิ้มหน้าบานแถมเต้นหน้าเวทีแบบสบายใจไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรทั้งที่ผัวตัวเองที่เลยอยู่ด้วยกันมาจะตายวันไหนยังไม่รู้เลยป่มเองก็โง่ทำไมต้องไปรักไปคิดถึงคนแบบนั้นด้วยเขาคงไม่มีทางกลับมาแล้วเพราะทุกวันนี้เขามีทุกอย่างครบหมดแล้วสิ่งที่เราทำเขามองไม่เห็นหรอกมองเห็นแต่ความชั่วร้ายในตัวเราเท่านั้นเผลอเราตายไปเขาคงจะสมหน้าเราด้วยช้ำไปอยู่แบบสังสัยว่าที่ผ่านเขารักเรามัยที่อยู่กับเราเพราะอะไรเราไม่ดีกับเขาตรงไหนไม่เคยคิดจะนอกใจเขาที่หึงหวงเพราะกลัวเขาไปมีคนอื่นไปรักคนอื่นที่ทำไปเพราะรักเขาทำให้เราไว้ใจเขามัยบางครั้งก็มีผิดพลาดไปบ้างก็แก้ไขทุกสิ่งอย่างเเล้วทำไมเราจำทุกอย่างได้หมดตั้งแต่คบกันมาทำไมถึงลืมมันไม่ได้แต่ทำไมเขาถึงลืมง่ายจังเรื่องนี้เกิดขึ้นจิงมันเป็นเรื่องที่เกิดจากชีวิตจิงของป่มเองไม่มีเสริมเติมเเต่งใครได้อ่านไม่คิดอยากจะเชื่อว่าจะเป็นเรื่องจิงป่มสาบานได้เลยว่าทุกอย่างที่เล่ามาเป็นจิงทุกประการถ้าป่มโกหกขอให้ป่มมีอันเป็นไปด้วยเถอะสาธุ