คนเราจะห้ามความคิดไม่ให้รักเพื่อนสนิทได้ไหม (รูมเมทชาย-ชาย)

เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับเพื่อน(ชาย) เป็นเพื่อนกันจากต่างถิ่นแต่มาเรียนในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในหุบเขาของภาคเหนือ เราไม่รู้ว่าเริ่มสนิทกันตอนไหน เราไม่ได้เป็นรูมเมทกันตั้งแต่แรก แต่ก็เขาอยู่ย้ายหอพัก(หอในมหา'ลัย) เขาก็ชวนเราไม่นอนด้วยบางวัน จนหลังๆมาก็ไปอยู่ด้วยตลอด ไปไหนมาไหนด้วยกัน กินข้าว เที่ยว ทุกเรื่องส่วนตัวเขาก็เล่าให้เราฟังเสมอ (เขาก็มีแฟนแล้วเป็นผู้ชายนี่แหละ) จนประมาณเทอมที่ 2 เราย้ายออกไปหอนอกด้วยกัน เราก็ตามใจเขานะ ให้เลือกห้องเอง คือเป็นคนยอมทุกอย่างเลย ไม่รู้เพราะอะไร การเงินบางทีเขาขัดสน เราก็ให้ยืม หรือจะออกให้ก่อน มีอยู่ครั้งหนึ่งเรากินเหล้าในห้อง แต่เขาไม่เคยกิน เทเอาๆ จนเมาแอ๋เลยทีเดียว เมาชนิดที่ว่าอวกเต็มเตียงและพื้นห้อง เรานี่ส่างเลย พยุงตัวไปล้างเนื้อล้างตัว เช็ดอวกให้ ทำความสะอาดห้อง จนตี3 เราให้เขานอน ผมก็จับหน้าผากจับตัว ดูว่าตัวร้อนไหม กลัวไม่สบาย คือยอมอดหลับอดนอนเพื่อเขาเลย นอนกอดคลายหนาวให้ เหมือนรู้สึกไปเองว่ากำลังคิดเกินมากกว่าเพื่อน เพื่อนๆในกลุ่มบางทีก็มีแซวๆบ้างนะ แต่ก็ไม่อยากให้เขาเป็นกังวน กลัวความเป็นเพื่อนมันหายไป แต่เขาก็มีหยอกๆเราบ้างก่อนนอน เอาขามาก่ายเรา ตอนเราเมามา ก็เช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ พยุงตัวไปนอน

ปล.ตอนเห็นเขาคุยกับคนอื่น มีคนมาชอบ หรือเขาไปเที่ยวกับคนอื่นๆๆ ก็รู้สึกนอยๆ เศร้าๆ แอบหึงก็มี