มีอะไรกันกับเพื่อน แต่ไม่ได้สนิทมาก!!!

เล่าเลยน่ะค่ะ ให้แทนชื่อเพื่อนว่า เอ น่ะค่ะ เรากับเอเป็นเพื่อนกันตอนเรียนอยู่มอปลาย อยู่ห้องเดียวกันก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมากมาย มีกันเป็นเพื่อนในเฟสแต่ไม่ได้คุยแชทกัน คุยแค่เวลาเจออยู่รร หยอกล้อก็มีบ้างปกติ ไม่สนิทถึงขั้นเรียกกู แต่ก็คุยได้สบายๆ พอจบ ม.6 ต่างก็แยกย้ายไม่ได้คุยกันเลยก็เป็นเรื่องปกติ เรามาต่อในตัวเมืองเอก็เหมือนกันแต่คนล่ะสถาบัน เราเล่นเฟสก็เห็นเอโพสปกติ เราก็ไลค์ปกติไม่มีอะไรมากกว่านั้น เราก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้ว พอมาเทอม2เราก็เพ้อในเฟสตามประสาคนโสดเนาะล่ะอยู่ดีๆเอก็ทักมา ก็คุยกันได้เรื่อย ไม่ได้คุยกันทุกวัน เราก็ไม่ได้คิดไรคิดว่าเพื่อน แต่เราก็แอบส่องตอนนี้เหมือนเอจะยังไม่มีใครเราก็ไม่ได้อะไร คุยไปคุยมาเราชวนเอไปกินข้าว เอมารับที่หอ ไม่ได้เจอกันนานเราก็ไม่ตื่นเต้นอะไรก็คิดว่าเพื่อน ไปถึงร้านก็สั่งล่ะไปนั่งที่โต๊ะได้อาหารแล้วเรากำลังจะกินเอก็ยื่นทิชชูให้เรา เราก็งงแต่ก็เอา พอกินเสด จะไปจ่ายตังเอก็จ่ายให้ เราก็แอบคิดเออทำไมมันสุภาพกับเราจัง555 พอมาถึงห้องเราเอบอกขอดูห้องหน่อยเผื่อจะย้ายหอ เราก็ไม่คิดอะไรล่ะคิดว่าเอคงไม่ได้คิดไรกับเราหรอก ก็เลยให้เข้ามาในห้อง ดูไปห้องซักพักเอก็ไปนอนเล่นบนเตียง เราก็ไม่ได้ว่าไร เรานั่งข้างล่างเพราะไม่กล้าขึ้นเตียง เอบอกขึ้นมานั่งด้วยกันดีๆ เราไม่อย่างเดียว กลัวอยู่5555 ผ่านไปสักพักเอจะกลับก็โล่งใจไปทีแต่ก่อนจะเอมาลูบผมเราสะดุ้งเลยค้ะ ล่ะเอก็บอกว่าหยอกเฉยๆแล้วก็กลับไป จากนั้นก็หายจากแชทไปสักพัก เราก็ไม่ได้อะไร ก็คุยบ้างไม่คุยบ้าง แล้วเอก็ทักมาบอกว่าจะมาเล่นด้วย เอขอเบอไว้ วันต่อมาก็โทมาบอกจะเข้ามาหา เราก็โอเคเพราะเราก็ไม่ได้มีใคร พอมาถึงห้องก็นอนบนเตียงเหมือนเดิมแต่หมอนมี2ใบเอเอาไปหนุนหมดเลยเราเลยถามแล้วเราจะนอนยังไง เอก็เหมือนจะนั่งๆพึ่งผนังดึงเราเข้าไปนอนตรงท้องล้ะบอกว่านอนนี่ก็ได้ เราก็ตั้งสติจะถอยหัวออกเอก็เอาแขนมารอง ก็เลยต้องจำใจ เงยหน้าแต่พยยายามไม่สบตา แต่ใจก็สั่น เหมือนจะมีความสุข เอก็จับมือเราเท่านั้นแหละ เรารู้เลยว่าจะเกิดไรขึ้นแต่เราไม่ได้คิดมาก่อน แต่เราว่ามันคิดมาก่อนจากมือมาลูบต้นแขน หู คอ เราก็ขัดขืนน่ะ จนเหนื่อยล่ะ ต้องปล่อย สุดท้ายก็ไม่รอดมีคนโทรมาเราคิดว่าแฟนเอน้ะ ตอนนี้เอน่าจะมีแฟน แต่เอไม่รู้ว่าเรารู้ เราก็นอนอยู่บนเตียง เอก็เดินมาหาแล้วบอกว่าต้องไปหาเพื่อนเราก็ อือ เอก็มากอดเรา หอมเรา หอมหน้าผาก ใส่เสื้อผ้าให้เราบอกไม่ต้องเอบอกว่าเอเป็นคนถอดเอก็ต้องรับผิดชอบสิ ก่อนจะไปเอมาขอจุ๊ปปาก และเราก็เป็นอะไรไม่รู้ขอกอดเอ เอก็ยิ้มล่ะเดินมากอด พอเอกลับไปคืนนั้นเรานอนไม่หลับถึงตี2แต่ก็ไม่มีแชทใดๆส่งมา เงียบมาก เราไม่รู้สึกต่อเพื่อน เพราะเราคิดว่าไม่สนิทตั้งแต่แรก เราสังสนมากมันคล้ายว่าเราเปิดใจเอหรือเปล่าน่ะ แต่ก็เศร้าตอนแรกไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าเอมีแฟนแน่ วันต่อมาเราก็นั่งรอเอทั้งวันเพราะเอบอกไว้ว่าจะมาหาใหม่ เราก็รอๆๆๆทั้งวันความรู้สึกชัดเจนมาก เราคิดถึงจนร้องไห้ฟูมฟายอยู่คนเดียว แต่เราไม่ทักไม่โทรเราเจียมตัวว่าเราจะทำแบบนั้นไม่ได้ หน้าที่เราคือเฉยๆแค่นั้น ถึงตอนนี้มันเริ่มเจ็บแล้ว แล้วเอก็โทรมาน้ำตาหายไปเลยทันทีเป็นอะไรไม่รู้แต่ดีใจใจชื้นมากเอบอกจะซื้อข้าวมาให้จะเข้ามาหา พอเอมาถึงเอบอกว่าเอจะกลับบ้านเอาข้าวมาให้เฉยๆเราก็เป็นเศร้าเลย แต่ก็ดีใจที่ได้เจอถึงจะแค่แปบเดียว เอให้เราเข้าไปหาและกอดเรา เอกลับบ้านเราก็เลยบอกให้ัขับรถดีๆ เราก็มองจนเอไปสุดสายตา แล้วก็มากะเวลาว่าน่าจะถึงแล้วเลยทักไปถามว่าถึงบ้านยังแต่ก็เงียบออนแต่ไม่ตอบ แต่ก่อนตอนไม่มีเบอตอบตลอดเรจนถึงตอนนี้ก็เงียบ เราก็เศร้าน่ะ เรารู้ว่ามันจะเป็นยังไง ตอนอยู่คนเดียวเราเพ้อเจ้อ คิดมากแต่พออยู่กับเค้าเรากลับมีความสุขมาก ที่เราเป็นแบบนี้เพราะไม่เคยมีใครมาทำแบบนี้กับเราหรือเปล่า เรามีคนให้เลือกน่ะแต่เรากลับสนใจแต่เค้า หรือเพียงว่าเราคิดจะเปิดใจตั้งแต่แรก แล้วเรื่องนี้เป็นปกติของผู้ชายใช่ไหมเราไม่กล้าคิดว่าเอจะคิดแบบเดียวกับเราเราไม่คาดหวัง ไม่คาดหวังยังเจ็บเลย บางทีเราก็คิดมันเป็นแผนของผชใช่ไหม เราไม่เคยสมหวังในความรักแต่เรารู้สึกไปแล้วเรามั่งคงมาก ยอมทุกอย่าง ครั้งนี้ก็คงผิดหวังอีกสิน่ะ เราก็แค่อยากเจอความรักที่จริงใจ เราก็เลยจริงใจตลอดแต่ผลก็เป็นแบบนี้ตลอด ตอนนี้เรายังรู้สึกดีมากๆเลย ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์จะพัฒาไหม แต่เราก็จะรับไว้ทุกอย่างเอง เศร้าๆอยากระบาย เรารู้สึกแต่ก็พูดกับเค้าไม่ได้ คิดถึงเค้าก้เก็บไว้ ถ้าเรื่องมีต่อเดี๋ยวมาเล่าให้ฟังอีกน่ะค่ะ เราคิดว่ามันต้องมีต่อชัวร์555