............................................................ The End ...................................................

หินยังอ่อนกร่อนได้ใกล้น้ำเซาะ จะจำเพาะใจคนทนแข็งขืน กระไรนั่นหันห่างร้างจุดยืน อ่อนจิตชื่นรื่นร่ายคล้ายลับลา เหมือนหินแกร่งแหว่งเว้าเข้าเป็นซอก โดนระลอกน้ำฟาดสาดโถมถา เนิ่นนานวันผันเปลี่ยนเวียนหมุนพา

.....สักวันหนึ่งน้ำตาคงแห้งหาย ความอ้างว้างคงมลายหายไปสิ้น ความเดียวดายผ่านไปไม่ยลยิน ความถวิลฝังกลบลบมันไป.. ........ สักวันหนึ่งท้องฟ้าคงงามงด ความใสสด..เชื่อมั่นไม่หวั่นไหว พรุ่งนี้ยังมีหวัง

ขอยอกร..น้อมประนม..ก้มเกศา อาราธนา..พระรัตนตรัย..ใจถวิล แลทวยเทพ..เทวา..ทั่วฟ้าดิน ปู่ฤษีทั้ง 108..หากยลยิน..โปรดเมตตา เสด็จมา..ประทานพร..อันศักดิ์สิทธิ์ ที่เรืองฤทธิ์..แด่มิ่งมิตร..ทั่วทิศา มีความสุ

เมื่อฟ้าหม่นมีความเหงาเจ้าเป็นเพื่อน เงียบมาเยือน เย็นย่ำ ค่ำแล้วหนา อกสะท้อน อ่อนไหวในอุรา ความเงียบมาปนความเหงา เร้าจิตใจ เก็บมาคิดเรื่องราวที่ซับซ้อน เหมือนละครชีวิตคิดสงสัย เรื่องเดิมเดิมซ้

https://youtu.be/kXAZDZt-yiI?t=6 สองเรา 🌷🌷🌷 มองม่าน เมฆา อุราชื่น ดาษดื่น พิสุทธิ์ สะดุดถวิล สองเรา เคล้าคลอ พะนอจินต์ ยลยิน สุขล้ำ ชุ่มฉ่ำใจ แสงส่อง รัญจวน มิครวญคร่ำ ตอกย้ำ ลิขิต สถิตย์ไฉน สายลม