หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
............................................................ The End ...................................................
กระทู้คำถาม
การเมือง
เมื่อตัดขาดปราศไปได้หมดสิ้น
ไม่ยลยินรับรู้เป็นอยู่ไฉน
ก็เหมือนยกหินหนักออกจากใจ
แม้อ่อนไหวอยู่บ้างช่างหัวมัน
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
...* * * กระไรนั่น * * * ...
หินยังอ่อนกร่อนได้ใกล้น้ำเซาะ จะจำเพาะใจคนทนแข็งขืน กระไรนั่นหันห่างร้างจุดยืน อ่อนจิตชื่นรื่นร่ายคล้ายลับลา เหมือนหินแกร่งแหว่งเว้าเข้าเป็นซอก โดนระลอกน้ำฟาดสาดโถมถา เนิ่นนานวันผันเปลี่ยนเวียนหมุนพา
คุณแม่ใจดี
คาถาอุปาทาน
ครั้นเกรงกริ่งอุระไม่ประจักษ์ว่าพร้อมพรักไหมหนาปัญหาใหญ่ใดดลจิตคลั่งฉมนิยมไคลฤๅเพราะใกล้ผ่องผุดนุชบุษบา"เหตุไฉนปั้นหน้าตรึงตราหวังทุ่มเทพลังทำนุมธุรสานิยามหวานประทิ่นพลังจินตนาเสน่หาระเริงร่ำสำรา
เฒ่ายาจก
สักวัน....
.....สักวันหนึ่งน้ำตาคงแห้งหาย ความอ้างว้างคงมลายหายไปสิ้น ความเดียวดายผ่านไปไม่ยลยิน ความถวิลฝังกลบลบมันไป.. ........ สักวันหนึ่งท้องฟ้าคงงามงด ความใสสด..เชื่อมั่นไม่หวั่นไหว พรุ่งนี้ยังมีหวัง
สมาชิกหมายเลข 868666
ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่จ้า
ขอยอกร..น้อมประนม..ก้มเกศา อาราธนา..พระรัตนตรัย..ใจถวิล แลทวยเทพ..เทวา..ทั่วฟ้าดิน ปู่ฤษีทั้ง 108..หากยลยิน..โปรดเมตตา เสด็จมา..ประทานพร..อันศักดิ์สิทธิ์ ที่เรืองฤทธิ์..แด่มิ่งมิตร..ทั่วทิศา มีความสุ
ji-ju
่จึงจารจดบทกลอนอักษาสาส์น เพื่อจดจารจารึก ณ ที่นี่
แปดสิบสองปีที่หน่ออ่อน ถูกตอนบอนไซไม่ให้โผล่ เพียงขยับเขยิบใช่เติบโต ซวนซังเซโซจ่อมจมดิน มีบ้างบางครั้งเหยียดใบแทรก ผุดแยงรอยแยกร่องแตกหิน ปรากฎตัวตนให้ยลยิน ชั่วครู่ก็สิ้นสิทธิ์เสรี โดนหินบีบบดและก
สมาชิกหมายเลข 2042609
ระลึกถึง 14/10/2516 toshare
ระลึกถึง 14/10/2516 (รับ) รวมพลัง ผองเหล่า ประชา ร่วมจิต วิญญาณ์ สืบสาน ประชา- ธิปไตย (ซ้ำ) ผู้คน (ยัง)ลำบาก ยากเข็ญ ทุกข์แท้ ลำเค็ญ ไม่เห็น ที่ซึ่ง พึ่งพา ทุรชน กดขี่ บีฑา แปลงแฝง เร้นมา สูบเลือด
สมาชิกหมายเลข 6522132
@@@หมุดหมายที่หายไป หมุดในใจยังคงอยู่@@@ ---ผลึกหิน---
@หมุดหมายที่หายไป หมุดในใจยังคงอยู่ อรรถบ่งนัยรู้ สยามชูเสรีชน @กาลล่วงกว่าแปดทศ ทุรกดมิได้ดล กลายกลับทุรพล สบสกลจบทั่วสิ้น @สรรพที่ตรากฏ บริบทเสพใยยิน เบ็ดเสร็จฉีกเป็นชิ้น ปล้นปอกปลิ้นยักยอกยล @จบ
สมาชิกหมายเลข 3773379
***ให้เรารอแล้วไฉนจึงไม่มา***
สายฝนเอยหล่นโปรยลมโชยแผ่วยินเสียงแว่วดั่งเพลงบรรเลงขานหวังกล่อมให้คนเหงาที่ร้าวรานคลายทุกข์ทรมานวันรักเลือน พิรุณหลั่งพร่างพรูหารู้ไม่คนนอนฟังร่ำไห้ใครจะเหมือนความระทมถมทับย้อนกลับเตือนคราวรักเลือนเหม
สุนันท์ยา
สูงต่ำไม่มีในโลก
อันฟ้าสูงแลดินต่ำใครกำหนด เอามาลดคุณค่าดินจริงไฉน ว่าพวกดินอย่าใกล้ฟ้าหนีให้ไกล ดินไปไพร่ฟ้าเป็นเจ้าเขาว่ากัน อันที่จริงฟ้าดินนั้นของคู่ ฟ้าดินอยู่คู่กันมาไม่เหหัน ฟ้ายังรักผืนดินในทุกวัน ทุกวสันต์ยัง
เสียงนกแสก
แด่...เพื่อนไพร
แด่...เพื่อนไพร เพื่อนรัก ฉันคิดถึงเธอยิ่งนักเพื่อนรักเอ๋ย ด้วยมีเพียงภาพเก่าให้เฝ้าเชย ว่าเธอเคยเกิดก่อบนธรณิน วันนี้เธอล้มหายตายหมดแล้ว ปราศวี่แววยิ่งให้อาลัยถวิล เหลือชื่อคงยงอยู่คู่แดนดิน ย้ำให้
ruennara
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
การเมือง
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
............................................................ The End ...................................................
ไม่ยลยินรับรู้เป็นอยู่ไฉน
ก็เหมือนยกหินหนักออกจากใจ
แม้อ่อนไหวอยู่บ้างช่างหัวมัน