ทำไมโลกโซเชียลถึงไม่ได้ทำให้คนเกรงกลัวที่จะทำความผิด หรือทำไม่ดีกันน้อยลง

เพราะบางคนไม่เคยคิดจะทำ พอเห็นตัวอย่างก็เริ่มคิดจะทำ ในเรื่องของสำนึก อยู่ที่คนว่าเสพข่าวแล้วจะรู้สึกว่าอะไร
   คนคิดดีเสพ ก็จะแยกแยะออก
   แต่คนคิดไม่ดเีเสพ แน่นอนไม่มีการแยกแยะ มีแต่ความคิดเข้าข้างตัวเอง

   เช่น  เมียน้อย แต่ก่อนมันน่าอับอาย แต่พอมีกรณีที่เมีนน้อยเป็นฝ่ายน่าสงสารน่าเห็นใจ คนยอมรับ ทำให้เกิดการไม่แยกแยะขึ่นมา ว่าเมียน้อยไม่ใช่ดีแบบคนที่น่าสงสารทุกคน กลายเป็นออกมายืดอก เชิดหน้าชูคอในสังคม
            หรือ ความแรงจริงใจ ใช่บางคนจริงใจตรงๆถูกต้องความคิดดี แต่ไม่ใช่ทุกคน กลายเป็นค่านิยมเถื่อยๆถ่อยๆแต่มองไปยังไอดอลซึ่งเจตนาคนไม่เหมือนกันเลย บางคนแรงเพราะเอาแต่ใจเห็นแก่ตัวกร่าง แต่กลับถูกเหมาว่าจริงใจแรง มีกองเชียร์
           ค้ายาแต่ก่อน หลบๆซ่อนๆ รุ่นใหม่ แค่บริจาคเงินทำบุญ มีคนเข้าไปชื่นชมกลายเป็นไอดอลเฉยเลย
          เอาตัวอย่างเลวๆมาเล่นหนัง  คนที่แยกแยะไม่ได้ก็จะคิดว่าเออทำแบบนี้แล้วได้ออกทีวีได้เงิน  คิดว่าการกระทำแบบนี้มันดีแมนๆ ปวดหัว
       มากมายนับไม่ถ้วน เสื่อมแล้วเสือ่มอีกจากความเห็นแก่ตัว ไม่ยอมรับเพียงเพราะชอบไม่อยากให้ถูกแบนสังคมจะป่วยก็เรื่องของสังคม แต่พอเจอเข้ากับตัวค่อยออกมาเรียกร้อง น่าเศร้า