ผมมาขอระบายความเศร้าคับ

คือ ตัวผม มีแฟนคบกันมา 5-6 ปี มีลูก1คน คือเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ผมอยู่บ้านผม แฟนอยู่บ้านตัวเอง คือเค้ามีปัญหากับในบ้าน จึง ย้ายออกจากบ้านมาอยู่บ้านเช่าเพื่อน(ที่เป็นเกย์) แล้ววันนึงผมก็ไปหาลูกตามปรกติ กับแฟนผมที่บ้านแฟน(บ้านตัวเอง) มันวางโทรศัพท์ ทิ้งไว้ คือ ผมไม่ค่อยอยากก้าวก่ายเรื่อนส่วนตัวซักเท่าไหร ผมจึงไม่ค่อยยุ่งกับเรื่องส่วนตัว
เธอนัก แต่วันนึง ผมเหลือบ ไปเห็นโทรศัพท์ เค้ามันมีข้อความเข้า ผมก็ลองไปดู ผมเลื่อนขี้นๆดูๆ ของคนที่เป็นเกย์ คือมัน คุยกันมัน เอาด้วยกัน ทันทีที่ผมเห็น น้ำตาผมร่วงเลยคับ ผมไว้ใจมันมาก ผมรักแฟนผมคนเดียวมาตลอด แต่เธอกลับทำแบบนี้กับผม
ผมเสียใจมาก เจ็บใจที่สุด แต่ผมไม่ทำร้ายเค้า กับไอ้เกย์ นั่นนะครับ เพราะคิดถึงลูกด้วยครับและรักมันจึงไม่ทำ
แต่ใจผมก็ทำเธอไม่ลง เธอก็ขอโทษผมว่าจะไม่ทำอีกแล้ว  พร้อมที่จะอภัยให้เธอ แต่ก็ต้องมานั่งน้ำตาไหลเอง ทนเจ็บเอง  
ใจผมไม่อยากให้ลูกมีปัญหาครอบครัว อยากอยู่ครบ พ่อแม่ลูก
ผมต้องมายอมรับ ให้อภัยมัน ที่ไปนอนกับคนอื่น  มันดีแล้วใช่ไหมครับ ที่ต้องมาทนเจ็บเอง     

ป.ล ที่เราต้องอยู่กันคนละบ้าน ไม่สามารถย้าย มาบ้านกันและกันได้ แต่มานอนได้ ต่างคนก็ไม่ใช่บ้าน ของของตัวเอง        อย่างแท้จริง