๏๏๏๏๏๏____ จิตหล่น...ปนหนาว ____๏๏๏๏๏๏

.
สวัสดีค่ะ

เจ้าของกระทู้มีเพื่อนเก่าเพื่อนแก่คนหนึ่ง  เราคบกันมาตั้งแต่สมัยที่เจ้าของกระทู้เรียนอยู่ปีสอง
ในขณะที่เพื่อนชาวสวิสคนนี้เป็นสถาปนิกเต็มตัว...สำเร็จมาจาก สถาบัน Le corbusier อย่างเรียบร้อย
และเดินทางไปออกแบบที่โน่นที่นู่น มีผลงานอยู่ในทุกทวีป

เมื่อเธอต้องทำงานแถว ๆ Asia เธอก็มาตั้งหลักอยู่ที่บางกอก (ถ้าบอกว่าตึกหลังไหนเป็นฝีมือของเธอ คิดว่าทุกคนจะต้องรู้จัก)
เธอไปเยี่ยมบ้านที่สวิสปีละหลาย ๆ ครั้ง ก็เลยเจอกันบ่อย เพราะบังเอิญบ้านของเธอกับที่อยู่ของเจ้าของกระทู้ห่างกันไม่ถึงสองกิโลเมตร

ทีนี้...เมื่อสักสามปีที่แล้ว เธอเกิดอุบัติเหตุ ก็เลยต้องเข้าออกโรงพยาบาลตลอดเวลา
เจ้าของกระทู้ทำหน้าที่เป็นเพื่อนกิน(อาหารกลางวัน) และเพื่อนคุย(ปลอบใจ) บ่อย ๆ

จนกระทั่งเมื่อต้นเดือนธันวาฯ ของปีที่แล้ว  หมอบอกว่า ร่างกายของเธอที่ถูกรุกรานโดยมะเร็ง...ฯลฯ

พบกันครั้งล่าสุด เธอบอกเจ้าของกระทู้ว่า คงจะเป็นการพบกันครั้งสุดท้าย

วันต่อมา เธอนัดพบกับเจ้าหน้าที่หลายสาขา (  เช่นนายแพทย์ที่เกี่ยวข้อง  ผู้พิพากษา ตำรวจ ฯลฯ)

ต่อมาอีกวันหนึ่ง  เธอก็ “ไป” ด้วยวิธี euthanasia อย่างถูกต้องตามกฏหมาย
โดยความช่วยเหลือจาก EXIT


เจ้าของกระทู้มีอาการ “จิตหล่น” อยู่นานวัน   
แม้ตอนนี้จะค่อยยังชั่วแล้ว  แต่ก็ยังไม่วายมีอาการ “ชา” อยู่ในความรู้สึก
เลยออกไปนั่งรถไฟ  และต่อสู้กับความหนาว  -5 องศา  เผื่อว่าเลือดลมจะเคลื่อนไหวบ้าง