ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี แค่อยากระบายและบอกเล่าในสิ่งที่เราทำให้คนที่รักเรา และคนที่เราบอกว่ารักต้องเสียใจ จนเค้าไม่ทนที่จะอยู่กับความทุกข์ที่เราเป็นคนสร้างให้เค้า
ในอดีตเคยฝันว่าจะมีครอบครัวที่ดีและมีความสุข ได้มีบ้าน มีลูก มีทุกๆอย่างที่จะทำให้เราสองคนมีความสุข
ทั้งผมและภรรยา พบกันตอนที่จบใหม่ๆ ผมเป็นคนธรรมดา ไม่ได้มีฐานะดีอะไร ภรรยาตอนนั้นมีฐานะดีกว่า เราสองคนได้คบกัน เค้าคอยช่วยเหลือผมตลอดเวลา ตลอดเวลาที่คบกันผมมีแต่ปัญหาเรื่องผู้หญิงคนอื่นเค้ามาในชีวิต ทำให้ภรรยาผมต้องเสียใจอยู่ตลอด ถึงแม้สุดท้ายเค้าจะยอมเชื่อใจและแต่งงานกับผม ผมก็ยังมีปัญหาเรื่องมีมือที่สาม มาตลอด ทั้งที่พยายามแก้ไขตัวเอง ตอนนี้ก็อายุ 40 กว่า บอกตัวเองว่าพอได้แล้ว แต่ทุกครั้งผมก็ทำให้มันเกิดเรื่องขึ้นจนได้ ผมนึกถึงภาพครั้งแรกที่เจอกัน เค้าเป็นผู้หญิงที่สวยมาก อยากรู้จักมากและพยายามเพื่อให้มีเค้าในชีวิต จนเราได้คบกัน ผมกลับทำให้เธอเสียใจกับเรื่องเดิมๆที่ผมไม่เคยหยุด แต่เธอก็ให้อภัยผมนับครั้งไม่ถ้วน อภัยเสมอในสิ่งที่ผมทำร้ายจิตใจเธอ วันนี้ผมมีหน้าที่การงานใหญ่โต มีเงิน มีบ้านที่ร่วมกันสร้างมากับภรรยา เธอก็ยังคงค่อยสนับสนุนผมอยู่เสมอ แต่ผมกลับยังหาความสุขกับคนอื่น กับความตื่นเต้น บ้าบอคอแตก ที่ผมมานั่งสำนึกเป็นครั้งที่ร้อย ภรรยาผม ไม่เคยว่าผมทำอะไรที่ไหนยัง เธอให้เกียรติผมอยู่เสมอ เชื่อใจผมทุกอย่างแม้ผมจะเคยทำผิดมาก่อน แต่มันถึงจะจุดที่เธอไม่ไหวจนทำให้ภรรยาต้องบอกว่าเราหย่ากันเถอะ เพราะรู้สึกว่าผมไม่ได้รักเธอแล้ว ผมไม่ใส่ใจเธอแล้ว ในความรู้สึกนั้นแทนที่ผมจะดีใจที่อยากทำอะไรก็ทำได้แล้ว แต่ผมกลับบอกเธอว่าผมรักเธอมาก ไม่เคยอยากทำให้เป็นแบบนี้ ไม่ต้องการแยกทางกัน ผมรู้ว่าผมขอโอกาสแก้ตัวกับเธอมาจนคิดว่าคงไม่มีใครในโลก อดทนได้มากเท่าภรรยาผมอีกแล้ว แต่ทุกครั้งที่ผมได้โอกาสมาเริ่มใหม่ ผมกลับไม่สามารถบอกตัวเองว่าพอได้แล้ว แค่สิ่งเล็กน้อยที่ไปสนุกหรือพูดคุยกับผู้หญิงคนอื่นก็อาจทำให้เกิดปัญหาขึ้นอึกได้ แต่ผมก็ไม่ได้หยุดตัวเองที่จะห้ามใจไม่ทำแบบนั้น ผมรู้ตัวว่าเป็นคนเลว แค่รักอย่างเดียวไม่พอสำหรับคำว่าครอบครัวที่ผมเคยมีและผมพังมันเองกับมือ
ผมอยากมีลูกกับเธอ ทั้งที่เราพยายามแล้วแค่อีกไม่นานก็อาจจะมีคนที่เชื่อมกลางระหว่างเรา แต่ผมก็ทำให้เธอไม่ทนที่จะอยู่ต่อไป
ทำไมผมถึงทำตัวเลวอยู่ตลอดเวลา ทั้งที่ผมมีภรรยาที่รักผมมากที่สุดอยู่ข้างๆ ผมไม่เคยเข้าใจความทุเรศของตัวเองเลย ว่าทำแบบนี้ไม่กี่หน และเธออดทนกับผมมากขนาดไหนที่ผ่านมา
วันนี้ในบ้านเหลือแค่ผม เวลาที่กลับจากทำงานจะมีคนคอยถามผมว่าเหนื่อยไหม คิดถึง และบอกรักผมอยู่เสมอ แต่ผมไม่เคยเห็นค่ามันเลย
เวลานี้ ไม่มีคำเหล่านั้นอีกแล้ว ผมเฝ้าถามตัวเองว่าความสุขของผมอยู่ที่ไหน ทั้งที่มีคนที่เคยบอกว่ารักเค้ามากอยู่ด้วยแต่ กลับทำเหมือนเค้าไม่มีความหมาย
ภรรยาผมไม่อยู่ตรงนี้อีกแล้ว ทำให้โลกทั้งโลกที่ผมเคยสนุกกับมัน โดยที่ไม่เห็นหัวเธอ มันมึดลงทันที
ผมมองหาความซื่อสัตย์ในชีวิตคู่ของผมไม่เจอเลย ผมจึงสูญเสียภรรยาที่ผมรักมากไป ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงไม่พอ และไม่หยุดสิ่งที่ผมทำ เวลาที่ผมได้โอกาสกลับมา บอกได้เลยว่าผมรักเธอมาก มากจนผมไม่รู้ทำไมต้องมานั่งเสียใจกับสิ่งที่ผมหยุดมันได้
ผมนั่งมองรูปเธอทั้งที่ก่อนหน้านี้ทุกวัน เธออยู่ตรงหน้าพร้อมรอยยิ้มให้ผมอยู่เสมอ แต่วันนี้มันไม่มีอีกแล้ว ผมใช้โอกาสที่ได้แก้ตัวไปมากมายเกินไป
เธอบอกผมก่อนไปว่า เธอเชื่อว่าจะเปลี่ยนผมได้ แต่ตอนนี้ผมทำให้เธอรู้สึกไร้ค่าในทุกสิ่งที่ทำไป ทำไมผมทำอะไรแล้วไม่เคยคิด ทั้งที่ให้โอกาสกันมามากมาย
ผมอยากประจานตัวเอง ให้รู้ว่าผมเลวแค่ไหนที่ทำให้ที่รักเรามากต้องทุกข์ใจมาหลายปี ผมไม่ได้อยากรักภรรยาเพื่อให้เธอทุกข์ใจกับการใช้ชีวิตกับผม แต่ผมก็ไม่เคยเข้าใจตัวเองว่าทำไมทำผิดซำ้ซาก
ทำไมทั้งที่ผมรักเธอมาก และมั่นใจว่าต้องการแค่เธอคนเดียวในชีวิต ผมกลับไม่หยุดเพื่อให้เธอมีความสุข
ตอนนี้ผมได้คำตอบแล้วสำหรับคำถามว่าความสุขของผมคือการเห็นภรรยาของผมมีความสุข มีเธอคอยชื่นชมสิ่งที่ผมทำได้ดี เป็นกำลังใจให้ผมอยู่เสมอ
รอยยิ้มและคำพูดต่างๆของเธอคือสิ่งที่เรียกว่าความสุขของผม
แต่สำหรับปัญหาที่ผมสร้างให้เธอเรื่องผู้หญิงอื่นๆ ตอนนี้พูดไปก็คงไม่สามารถทำให้ใครเชื่อได้ว่าผมจะหยุดได้
ผมไม่อยากเป็นคนเลวแบบนี้แล้ว ผมเบื่อที่ตัวเองต้อง่ไปหาความตื่นเต้น ไร้สาระ แล้วต้องมาสูญเสียคนที่มีความหมายของผมไป
ผมอยากกลับไปเป็นคนที่ดีพอสำหรับภรรยาผมอีกครั้ง ผมไม่อยากเป็นคนเลวหรือคนไม่ดีอีกแล้ว
ไม่รู้ว่าชีวิตควรไปทางไหน ถึงแม้เธอจะไม่กลับมา ผมจะยังรักษาบ้านของเราและความฝันของเราเอาไว้
เพราะรู้ว่าโอกาสมันไม่ได้ให้กันง่ายๆ และผมก็ใช้มันเปลืองจนไม่รู้จะหาคำด่าตัวเองยังไง
แค่อยากบอกภรรยาผมว่า ผมรักเธอมากกกกกก และผมขอโทษ
ผมแค่อยากเป็นสามีที่ดีพอสำหรับเธอ อย่างที่สามีคนอื่นเค้าทำดีกับภรรยาบ้าง ทำไมผมไม่เคยทำได้ซะที
ผมคงไม่มีโอกาสที่จะเป็นสามีของคนที่ดีแบบภรรยาผมอีกแล้ว
ถ้าผลบุญที่ผมเคยช่วยรักษาคนไข้หรือคนอื่นในชีวิตอาชีพการทำงาน ไม่ว่าบุญหรือกรรมมันจะเหลือน้อยหรือไม่เหลืออีกแล้ว แต่ผมก็ขอให้เกิดโอกาสกับผมอีกสักครั้งที่จะได้แก้ไข มากกว่าแก้ตัว
ถึงจะเคยขอโอกาสมานับครั้งไม่ถ้วน อย่างน้อย ขอให้ผมได้ทำตัวเป็นสามีที่ดีอีกครั้งเถอะครับ
หลังจากชาตินี้จะให้ผมไปตกนรก หรือชดใช้กรรมที่ไหน ผมก็ยอม
อยากเป็นคนดีเพื่อภรรยา แต่ทำไมไม่เคย ทำได้ จนต้องเสียภรรยาไป ทำไมต้องทำให้เค้าเสียใจอยู่กับเรื่องเดิมๆตลอดเวลา
ในอดีตเคยฝันว่าจะมีครอบครัวที่ดีและมีความสุข ได้มีบ้าน มีลูก มีทุกๆอย่างที่จะทำให้เราสองคนมีความสุข
ทั้งผมและภรรยา พบกันตอนที่จบใหม่ๆ ผมเป็นคนธรรมดา ไม่ได้มีฐานะดีอะไร ภรรยาตอนนั้นมีฐานะดีกว่า เราสองคนได้คบกัน เค้าคอยช่วยเหลือผมตลอดเวลา ตลอดเวลาที่คบกันผมมีแต่ปัญหาเรื่องผู้หญิงคนอื่นเค้ามาในชีวิต ทำให้ภรรยาผมต้องเสียใจอยู่ตลอด ถึงแม้สุดท้ายเค้าจะยอมเชื่อใจและแต่งงานกับผม ผมก็ยังมีปัญหาเรื่องมีมือที่สาม มาตลอด ทั้งที่พยายามแก้ไขตัวเอง ตอนนี้ก็อายุ 40 กว่า บอกตัวเองว่าพอได้แล้ว แต่ทุกครั้งผมก็ทำให้มันเกิดเรื่องขึ้นจนได้ ผมนึกถึงภาพครั้งแรกที่เจอกัน เค้าเป็นผู้หญิงที่สวยมาก อยากรู้จักมากและพยายามเพื่อให้มีเค้าในชีวิต จนเราได้คบกัน ผมกลับทำให้เธอเสียใจกับเรื่องเดิมๆที่ผมไม่เคยหยุด แต่เธอก็ให้อภัยผมนับครั้งไม่ถ้วน อภัยเสมอในสิ่งที่ผมทำร้ายจิตใจเธอ วันนี้ผมมีหน้าที่การงานใหญ่โต มีเงิน มีบ้านที่ร่วมกันสร้างมากับภรรยา เธอก็ยังคงค่อยสนับสนุนผมอยู่เสมอ แต่ผมกลับยังหาความสุขกับคนอื่น กับความตื่นเต้น บ้าบอคอแตก ที่ผมมานั่งสำนึกเป็นครั้งที่ร้อย ภรรยาผม ไม่เคยว่าผมทำอะไรที่ไหนยัง เธอให้เกียรติผมอยู่เสมอ เชื่อใจผมทุกอย่างแม้ผมจะเคยทำผิดมาก่อน แต่มันถึงจะจุดที่เธอไม่ไหวจนทำให้ภรรยาต้องบอกว่าเราหย่ากันเถอะ เพราะรู้สึกว่าผมไม่ได้รักเธอแล้ว ผมไม่ใส่ใจเธอแล้ว ในความรู้สึกนั้นแทนที่ผมจะดีใจที่อยากทำอะไรก็ทำได้แล้ว แต่ผมกลับบอกเธอว่าผมรักเธอมาก ไม่เคยอยากทำให้เป็นแบบนี้ ไม่ต้องการแยกทางกัน ผมรู้ว่าผมขอโอกาสแก้ตัวกับเธอมาจนคิดว่าคงไม่มีใครในโลก อดทนได้มากเท่าภรรยาผมอีกแล้ว แต่ทุกครั้งที่ผมได้โอกาสมาเริ่มใหม่ ผมกลับไม่สามารถบอกตัวเองว่าพอได้แล้ว แค่สิ่งเล็กน้อยที่ไปสนุกหรือพูดคุยกับผู้หญิงคนอื่นก็อาจทำให้เกิดปัญหาขึ้นอึกได้ แต่ผมก็ไม่ได้หยุดตัวเองที่จะห้ามใจไม่ทำแบบนั้น ผมรู้ตัวว่าเป็นคนเลว แค่รักอย่างเดียวไม่พอสำหรับคำว่าครอบครัวที่ผมเคยมีและผมพังมันเองกับมือ
ผมอยากมีลูกกับเธอ ทั้งที่เราพยายามแล้วแค่อีกไม่นานก็อาจจะมีคนที่เชื่อมกลางระหว่างเรา แต่ผมก็ทำให้เธอไม่ทนที่จะอยู่ต่อไป
ทำไมผมถึงทำตัวเลวอยู่ตลอดเวลา ทั้งที่ผมมีภรรยาที่รักผมมากที่สุดอยู่ข้างๆ ผมไม่เคยเข้าใจความทุเรศของตัวเองเลย ว่าทำแบบนี้ไม่กี่หน และเธออดทนกับผมมากขนาดไหนที่ผ่านมา
วันนี้ในบ้านเหลือแค่ผม เวลาที่กลับจากทำงานจะมีคนคอยถามผมว่าเหนื่อยไหม คิดถึง และบอกรักผมอยู่เสมอ แต่ผมไม่เคยเห็นค่ามันเลย
เวลานี้ ไม่มีคำเหล่านั้นอีกแล้ว ผมเฝ้าถามตัวเองว่าความสุขของผมอยู่ที่ไหน ทั้งที่มีคนที่เคยบอกว่ารักเค้ามากอยู่ด้วยแต่ กลับทำเหมือนเค้าไม่มีความหมาย
ภรรยาผมไม่อยู่ตรงนี้อีกแล้ว ทำให้โลกทั้งโลกที่ผมเคยสนุกกับมัน โดยที่ไม่เห็นหัวเธอ มันมึดลงทันที
ผมมองหาความซื่อสัตย์ในชีวิตคู่ของผมไม่เจอเลย ผมจึงสูญเสียภรรยาที่ผมรักมากไป ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงไม่พอ และไม่หยุดสิ่งที่ผมทำ เวลาที่ผมได้โอกาสกลับมา บอกได้เลยว่าผมรักเธอมาก มากจนผมไม่รู้ทำไมต้องมานั่งเสียใจกับสิ่งที่ผมหยุดมันได้
ผมนั่งมองรูปเธอทั้งที่ก่อนหน้านี้ทุกวัน เธออยู่ตรงหน้าพร้อมรอยยิ้มให้ผมอยู่เสมอ แต่วันนี้มันไม่มีอีกแล้ว ผมใช้โอกาสที่ได้แก้ตัวไปมากมายเกินไป
เธอบอกผมก่อนไปว่า เธอเชื่อว่าจะเปลี่ยนผมได้ แต่ตอนนี้ผมทำให้เธอรู้สึกไร้ค่าในทุกสิ่งที่ทำไป ทำไมผมทำอะไรแล้วไม่เคยคิด ทั้งที่ให้โอกาสกันมามากมาย
ผมอยากประจานตัวเอง ให้รู้ว่าผมเลวแค่ไหนที่ทำให้ที่รักเรามากต้องทุกข์ใจมาหลายปี ผมไม่ได้อยากรักภรรยาเพื่อให้เธอทุกข์ใจกับการใช้ชีวิตกับผม แต่ผมก็ไม่เคยเข้าใจตัวเองว่าทำไมทำผิดซำ้ซาก
ทำไมทั้งที่ผมรักเธอมาก และมั่นใจว่าต้องการแค่เธอคนเดียวในชีวิต ผมกลับไม่หยุดเพื่อให้เธอมีความสุข
ตอนนี้ผมได้คำตอบแล้วสำหรับคำถามว่าความสุขของผมคือการเห็นภรรยาของผมมีความสุข มีเธอคอยชื่นชมสิ่งที่ผมทำได้ดี เป็นกำลังใจให้ผมอยู่เสมอ
รอยยิ้มและคำพูดต่างๆของเธอคือสิ่งที่เรียกว่าความสุขของผม
แต่สำหรับปัญหาที่ผมสร้างให้เธอเรื่องผู้หญิงอื่นๆ ตอนนี้พูดไปก็คงไม่สามารถทำให้ใครเชื่อได้ว่าผมจะหยุดได้
ผมไม่อยากเป็นคนเลวแบบนี้แล้ว ผมเบื่อที่ตัวเองต้อง่ไปหาความตื่นเต้น ไร้สาระ แล้วต้องมาสูญเสียคนที่มีความหมายของผมไป
ผมอยากกลับไปเป็นคนที่ดีพอสำหรับภรรยาผมอีกครั้ง ผมไม่อยากเป็นคนเลวหรือคนไม่ดีอีกแล้ว
ไม่รู้ว่าชีวิตควรไปทางไหน ถึงแม้เธอจะไม่กลับมา ผมจะยังรักษาบ้านของเราและความฝันของเราเอาไว้
เพราะรู้ว่าโอกาสมันไม่ได้ให้กันง่ายๆ และผมก็ใช้มันเปลืองจนไม่รู้จะหาคำด่าตัวเองยังไง
แค่อยากบอกภรรยาผมว่า ผมรักเธอมากกกกกก และผมขอโทษ
ผมแค่อยากเป็นสามีที่ดีพอสำหรับเธอ อย่างที่สามีคนอื่นเค้าทำดีกับภรรยาบ้าง ทำไมผมไม่เคยทำได้ซะที
ผมคงไม่มีโอกาสที่จะเป็นสามีของคนที่ดีแบบภรรยาผมอีกแล้ว
ถ้าผลบุญที่ผมเคยช่วยรักษาคนไข้หรือคนอื่นในชีวิตอาชีพการทำงาน ไม่ว่าบุญหรือกรรมมันจะเหลือน้อยหรือไม่เหลืออีกแล้ว แต่ผมก็ขอให้เกิดโอกาสกับผมอีกสักครั้งที่จะได้แก้ไข มากกว่าแก้ตัว
ถึงจะเคยขอโอกาสมานับครั้งไม่ถ้วน อย่างน้อย ขอให้ผมได้ทำตัวเป็นสามีที่ดีอีกครั้งเถอะครับ
หลังจากชาตินี้จะให้ผมไปตกนรก หรือชดใช้กรรมที่ไหน ผมก็ยอม