ขอเล่าก่อนเลยนะว่า ตอนนี้เรามาฝึกงานกรุงเทพในช่วงปีใหม่เรากลับบ้านและแม่ของเค้าโทรมาหาแม่เราว่าอยากกินแกงไตปลาแห้งเลยฝากซื้อ เราก็ไม่เคยเห็นแม่ของเค้า เราจึงถามแม่ว่าใครแม่ก็บอกว่าญาติที่อยู่สวีเดนโทรมาฝากซื้อแกงไตปลาแห้งเพราะเค้ากลับไทยมาเที่ยวในช่วงปีใหม่และตอนนี้ก็เที่ยวอยู่พัทยาเดือนนึง เเม่เราเลยบอกว่าเวลาเราขึ้นกรุงเทพก็ฝากเราไปให้ที่พัทยา เราดีใจมากที่แม่พูดแบบนี้เพราะเราจะไปเที่ยวพัทยาพอดีเลยถือโอกาสแกงไตปลาแห้งไปเที่ยวเลยแล้วกัน5555+ พอเราจะไปเราก็เอาเบอร์โทรแม่เค้าจากญาติที่เรียนอยู่กรุงเทพ และโทรติดต่อว่าวันศุกร์นี้จะเอาไตปลาแห้งไปให้ พอคุยเสร็จก็วาง...
ตัดมาวันที่เราออกเดินทางจากกรุงเทพไปพัทยาเราเลือกไปรถไฟเพราะเราชอบนั่งรถไฟ5555+ เมื่อไปถึงพัทยาเราก็เดินมาโบกรถกับเพื่อน (ลืมบอกเราพาเพื่อนไปด้วย เราไปกันสองคนถ้าเราไปคนเดียวคงไม่ถึงแน่555) เพราะรถสองแถวเก็บแพงตั้งคน50บาท เลยตัดสินใจเดินออกไปโบกรถเอา โชคดีมีพี่คนนึงจอดรับเราไปด้วย ชวนคุยไปคุยมาคนใต้เหมือนกันนิ แล้วเรากับเพื่อนก็ลงที่ปั้มน้ำมันและเดินไปรอรถสองแถวเพื่อไปที่พัทยาใต้ ค่าโดยสารคนละ10บาท จากนั้นเราก็ลงที่ซอย5เพื่อเดินเข้าซอยหาโรงแรมที่ญาติเราพักอยู่ เมื่อถึงโรงเเรมเราก็โทรว่าถึงเเล้วนะ ญาติก็ลงมารับและเปิดห้องพักให้ เรากับเพื่อนขึ้นไปพักได้ชั่วโมงหนึ่ง ญาติก็พาไปทานข้าวเที่ยง ตอนนั่นแหละที่เราได้เห็นเค้าครั้งแรก เราก็ไม่รู้สึกอะไร ก็ทำตัวปกติ เค้าเห็นเราเค้าก็สวัสดีทักทายปกติ หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันเลย เพราะเค้าพูดไทยไม่ได้ แต่เค้าเป็นคนไทย100% เค้าไปอยู่สวีเดนตั้งแต่เด็กๆเลยพูดไทยได้นิดหน่อย นิดคือนิดจริงๆ (ที่เรารู้เพราะแม่เค้าบอก)เค้าบอกเราว่าเค้าก็อยากพูดกับเรานะแต่กลัวพูดไม่ถูก คือเค้าเป็นคนขี้อาย อายมากกกก พอเรากลับจากพัทยาเค้าก็ไปขอเฟสบุ๊คเราจากแม่เค้า เราก็ถามว่าทำไมไม่ขอเราเอง เค้าบอกเค้าเป็นผู้ชายขี้อาย เมื่อเค้าแอดเฟสบุ๊คเรามาเราก็กดรับ เค้าทักมาคุยปกติ คุยกันเกือบทั้งวันเวลาเค้าทำอะไรก็ถ่ายรูปมาให้ดู ถ่ายรูปตัวเองทำหน้าแอ๊บแบ๊วมาให้ เราคุยกันจนเค้ากลับสวีเดน เมื่อเค้าถึงสวีเดนเค้าก็ทักมาบอกเรา ถึงบ้านก็ถ่ายห้องนอนมาให้ดู เรากับเค้าก็เลยเริ่มวีดีโอคอลคุยกัน คอลคุยกันทุกวันๆตั้งแต่เป็นเพื่อนในเฟสบุ๊ค55555+ ความรู้สึกก็เริ่มขึ้น เรากับเค้าก็บอกคิดถึงกันบ่อยขึ้นจนเกิดคำว่ารัก และหลังจากนั้นเค้าขอเราเป็นเเฟนด้วยประโยคว่า อยากเป็นแฟนฉันไหม?? เราก็บอก อืมมม >< เค้าก็พูดขึ้นว่า เป็นผู้หญิงของฉันแล้วนะ เราเขินมากกกกกก เค้าบอกเราว่า ฉันดีใจนะที่คบกับตัวเอง (คือเค้าเรียกเราว่าตัวเองตั้งแต่แรก) เราคบกัน 9กุมภาพันธ์ บอกรักบอกคิดถึงกันทุกวัน เราอยากกอดเค้ามากกก แต่จะทำไงได้ก็เราอยู่ไกลกันมากเหลือเกิน เวลาไม่ได้คุยกันก็เปิดอ่านเเชทที่เราคุยกัน เปิดดูรูปของเค้าทั้งวัน เห้ออออ ก็คนมันคิดถึงเนอะ กว่าจะได้เจอกันก็เดือนธันวาคม เค้าจะกลับไทยทุกปี อยู่ไทยหนึ่งเดือน >< เราว่าระยะทางมันไม่ใช้อุปสรรคของความรักเรา ถ้าเราสองคนเชื่อมั่นเชื่อใจซึ่งกันและกัน แต่ตอนนี้ที่เครียดๆอยู่คงเป็นเรื่องที่เรากับเค้าเป็นญาติพี่น้องกันนี้สิ ว่าคนในครอบครัวเค้าจะรับได้ไหม แต่เเม่เรารับรู้ว่าเราคบกับเค้าเพราะไอน้องตัวดีของเรานี้แหละไปบอก แม่เราก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ตอนนี้เค้าก็ยังไม่บอกแม่เค้าให้รับรู้ เราเคยถามเค้าว่าคิดจะบอกแม่ให้รู้ไหม เค้าก็บอกว่า เดียวบอก เราก็ถามเค้าอีกว่า ถ้าแม่ไม่ให้คบล่ะ เค้าก็บอก จะคบ (เราลืมบอกไปว่าเราเป็นผู้หญิงคนแรกที่เค้าคุยและเป็นแฟนคนแรกของเค้า)
รักเราจะไปกันรอดไหม?
ตัดมาวันที่เราออกเดินทางจากกรุงเทพไปพัทยาเราเลือกไปรถไฟเพราะเราชอบนั่งรถไฟ5555+ เมื่อไปถึงพัทยาเราก็เดินมาโบกรถกับเพื่อน (ลืมบอกเราพาเพื่อนไปด้วย เราไปกันสองคนถ้าเราไปคนเดียวคงไม่ถึงแน่555) เพราะรถสองแถวเก็บแพงตั้งคน50บาท เลยตัดสินใจเดินออกไปโบกรถเอา โชคดีมีพี่คนนึงจอดรับเราไปด้วย ชวนคุยไปคุยมาคนใต้เหมือนกันนิ แล้วเรากับเพื่อนก็ลงที่ปั้มน้ำมันและเดินไปรอรถสองแถวเพื่อไปที่พัทยาใต้ ค่าโดยสารคนละ10บาท จากนั้นเราก็ลงที่ซอย5เพื่อเดินเข้าซอยหาโรงแรมที่ญาติเราพักอยู่ เมื่อถึงโรงเเรมเราก็โทรว่าถึงเเล้วนะ ญาติก็ลงมารับและเปิดห้องพักให้ เรากับเพื่อนขึ้นไปพักได้ชั่วโมงหนึ่ง ญาติก็พาไปทานข้าวเที่ยง ตอนนั่นแหละที่เราได้เห็นเค้าครั้งแรก เราก็ไม่รู้สึกอะไร ก็ทำตัวปกติ เค้าเห็นเราเค้าก็สวัสดีทักทายปกติ หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันเลย เพราะเค้าพูดไทยไม่ได้ แต่เค้าเป็นคนไทย100% เค้าไปอยู่สวีเดนตั้งแต่เด็กๆเลยพูดไทยได้นิดหน่อย นิดคือนิดจริงๆ (ที่เรารู้เพราะแม่เค้าบอก)เค้าบอกเราว่าเค้าก็อยากพูดกับเรานะแต่กลัวพูดไม่ถูก คือเค้าเป็นคนขี้อาย อายมากกกก พอเรากลับจากพัทยาเค้าก็ไปขอเฟสบุ๊คเราจากแม่เค้า เราก็ถามว่าทำไมไม่ขอเราเอง เค้าบอกเค้าเป็นผู้ชายขี้อาย เมื่อเค้าแอดเฟสบุ๊คเรามาเราก็กดรับ เค้าทักมาคุยปกติ คุยกันเกือบทั้งวันเวลาเค้าทำอะไรก็ถ่ายรูปมาให้ดู ถ่ายรูปตัวเองทำหน้าแอ๊บแบ๊วมาให้ เราคุยกันจนเค้ากลับสวีเดน เมื่อเค้าถึงสวีเดนเค้าก็ทักมาบอกเรา ถึงบ้านก็ถ่ายห้องนอนมาให้ดู เรากับเค้าก็เลยเริ่มวีดีโอคอลคุยกัน คอลคุยกันทุกวันๆตั้งแต่เป็นเพื่อนในเฟสบุ๊ค55555+ ความรู้สึกก็เริ่มขึ้น เรากับเค้าก็บอกคิดถึงกันบ่อยขึ้นจนเกิดคำว่ารัก และหลังจากนั้นเค้าขอเราเป็นเเฟนด้วยประโยคว่า อยากเป็นแฟนฉันไหม?? เราก็บอก อืมมม >< เค้าก็พูดขึ้นว่า เป็นผู้หญิงของฉันแล้วนะ เราเขินมากกกกกก เค้าบอกเราว่า ฉันดีใจนะที่คบกับตัวเอง (คือเค้าเรียกเราว่าตัวเองตั้งแต่แรก) เราคบกัน 9กุมภาพันธ์ บอกรักบอกคิดถึงกันทุกวัน เราอยากกอดเค้ามากกก แต่จะทำไงได้ก็เราอยู่ไกลกันมากเหลือเกิน เวลาไม่ได้คุยกันก็เปิดอ่านเเชทที่เราคุยกัน เปิดดูรูปของเค้าทั้งวัน เห้ออออ ก็คนมันคิดถึงเนอะ กว่าจะได้เจอกันก็เดือนธันวาคม เค้าจะกลับไทยทุกปี อยู่ไทยหนึ่งเดือน >< เราว่าระยะทางมันไม่ใช้อุปสรรคของความรักเรา ถ้าเราสองคนเชื่อมั่นเชื่อใจซึ่งกันและกัน แต่ตอนนี้ที่เครียดๆอยู่คงเป็นเรื่องที่เรากับเค้าเป็นญาติพี่น้องกันนี้สิ ว่าคนในครอบครัวเค้าจะรับได้ไหม แต่เเม่เรารับรู้ว่าเราคบกับเค้าเพราะไอน้องตัวดีของเรานี้แหละไปบอก แม่เราก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ตอนนี้เค้าก็ยังไม่บอกแม่เค้าให้รับรู้ เราเคยถามเค้าว่าคิดจะบอกแม่ให้รู้ไหม เค้าก็บอกว่า เดียวบอก เราก็ถามเค้าอีกว่า ถ้าแม่ไม่ให้คบล่ะ เค้าก็บอก จะคบ (เราลืมบอกไปว่าเราเป็นผู้หญิงคนแรกที่เค้าคุยและเป็นแฟนคนแรกของเค้า)