จิตที่ผ่องใส ย่อมมีความสุข

จิตเดิมแท้ของมนุษย์ทุกคนผ่องใส  แต่ที่เกิดรักโลภโกรธหลง คือกิเลสที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้จิตเศร้าหมอง ไม่ผ่องใส

เป็นเหตุสำคัญที่ทำให้ไม่มีความสุข เนื่องเพราะจิตใจเป็นทุกข์ ส่งผลต่อๆไปถึงร่างกายด้วย จะไร้ความกระตือรือล้น

ร่างกายอ่อนล้าอ่อนกำลัง ไม่กระฉับกระเฉง  ง่วงเหงาหาวนอนทั้งที่ไม่ใช่เวลานอนพักผ่อน

   ทั้งนี้สาเหตุเบื้องต้น อาจเป็นที่ ยอมแพ้กิเลส  ไม่รู้เท่าทันกิเลส ที่จรมาเป็นพักๆ  หากจิตของเราผัสสะด้วยวิชชา(สิ่งรู้) เราก็จะรู้ได้ว่า

เจ้ากิเลสเอ๋ย เจ้าไม่มีอะไรเลยที่จะมาทำให้จิตใจข้าเศร้าหมอง รู้เท่าทันกิเลส   แต่หากจิตผัสสะด้วยอวิชชา(สิ่งไม่รู้) กิเลสชนะ

จิตใจที่เคยผ่องใสก็จะถูกครอบคลุมด้วยกิเลส  เกิดทุกข์ตามมา

  หากเราสู้กับกิเลส เราอาจใช้คำสอนของพุทธศาสนาที่ว่า   "อตัมมยตา"  อ่านว่า  อะตัมมะยะตา   แปลว่า  กรูไม่เอากะเมริง(กิเลส)แล้วว๊อย

ไม่เอาอะไรเลยทุกอย่าง ไม่ใดใดทั้งสิ้น ไม่เหลียวแลเหลือบมอง ไม่สนใจใส่ใจ  (อันนี้ก็ไม่ใช่ทำกันง่ายๆนะ) แต่ถ้าพยายามทำ แม้ได้สักน้อยนิดก็ยังดี

ความโกรธแค้น  อาฆาตพยาบาท  อิจฉาริษยา  ความรักโลภโกรธหลง  ล้วนเป็นกิเลสที่เป็นต้นเหตุให้จิตใจเศร้าหมองทั้งสิ้น

ในวันแห่งความรักนี้  ขอส่งความรักความปรารถนามายังเพื่อนๆห้องราชดำเนินทุกท่าน  ขอให้ทุกท่านมีจิตใจที่ผ่องใสมีความสุข

รู้เท่าทันกิเลสที่จะจรมายังจิตใจ อันจะทำให้จิตใจเศร้าหมอง   ยังไงก็ท่องไว้ครับ  อตัมยตา  อตัมมะยะตา  กรูไม่เอากะเมริงแล้วว๊อย

แล้วจิตใจท่านจะผ่องใส มีความสุข    

ขอให้เพื่อนห้องราชดำเนินทุกท่านมีความสุขในวันแห่งความรักครับ