........................................... unhappy valentine's day ..........................................

บทสุดท้ายของนิยายรัก จริงหรือนี่ที่ว่ารักเราจักร้าว นึกแล้วหนาวเหน็บนักแก้วรักเอ๋ย รสสัมผัสอ่อนละมุนที่คุ้นเคย ไยจึงเผยรสร้างจืดจางกัน เราเคยร่วมใจฝันว่าวันหนึ่ง เราจะถึงวันที่งามเหมือนความฝัน ฟ้าส

นักกวีควรมี 'วรรคทอง' อยากให้มาลองวางกระจ่างเห็น รู้ถึงผู้ร่ายตัวเป็นเป็น ลำนำคำเด่นเป็นโคลงกลอน เรียงร่ายร้อยเกี่ยวพันมานานแล้ว สำนวนล้วแจ๋วน่านำมาสอน ให้ต่างเอาผลงานวางบทกลอน มาแทรกซ้อนเป็นตอนสอนประ

โลกหมุนวนพ้นผ่านกาลและสมัย ทุกสิ่งในสายตาเคยงามหรู วันหนึ่งคล้อยร่วงรินดั่งฝนพรำดู ความโศกหรูจึงกลายเป็นบทเรียน แดดเคยอุ่นกลายเย็นเมื่อเดือนเปลี่ยน น้ำค้างเขียนคำสัจน์ไว้บนหญ้า ดอกไม้บานแล้วร่วงในเวล

ชีวิตฉัน มันโศก โลกไม่แจ่ม แต่เห็นเธอ พลันแฉล้ม ดั่งรับสาร แห่งฝนลม พรมฉัน ฉ่ำดวงมาน เฉกสายธาร ชะสาง ห่างโศกตรม ชีวิตฉัน มันแคบ แสบใช่เล่น โหยหิวเด่น