จากเพลงฉันทนาที่รัก ในเมื่อปิดไฟแล้วเขาเขียนจดหมายเห็นได้ยังงัยครับ?

ใจหนึ่งซ่อนคำขวัญ อีกใจนั้นกลับพลันไหว กี่ถ้อยที่เอ่ยไป กลับกลายเป็นสายลมลา เคยเผลอทำเธอช้ำ ทั้งที่ย้ำอย่าพูดพา คำหนึ่งหลุดออกมา กลายเป็นหนามแทงใจตน ฝากถ้อยร้อยคำซื่อ แทนใจดื้อที่เคยหล่น ขอโทษด้วยใจ

generalized anxiety disorder คือโรคที่เราเป็น มันช่างทรมานที่กังวลไปซะทุกเรื่องในสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต บางทีก็แค่อยากหลับๆไปซะ หนีจากความกังวลนี้ คิดถึงมันทีไรก็หายใจไม่สะดวก เหมือนจะhyperventilati

เคยมีฝัน…แต่ฝันนั้นเงียบงันเหลือเกิน เคยเขียนกลอนเพลินเพ้อพาราตรีเหงา ร้อยคำรักฝากลมพัดกระซิบเบา แต่ไม่เคยมีใครเฝ้ามองอย่างเข้าใจ ฉันจึงเขียน…ให้แสงจันทร์เป็นพยาน ให้ลมหวานพาความคิดถึงไ

เพลง ฉันทนาที่รัก ท่อนที่ร้องว่า " ปิดไฟใส่กลอนจะเข้ามุ้งนอนคิดถึงใบหน้า นั่งเขียนจดหมายแล้วรีบทิ้งไปโรงงานทอผ้าถึงคนชื่อฉันทนาที่เคยสบตากันเป็นประจำ ลายมือไม่ดีผมขอโทษทีเพราะความรู้ต่ำ... "

อยู่ด้วยกัน สองคน จนคุ้นเคย ไม่คิดเลย การจากลา จะมาถึง ลมรำเพย รำพัน ฉันรำพึง ความคิดถึง เหมือนทำให้ ตายช้าๆ เปรียบเหมือนนก บินไป ใต้ฟ้าแดง ด้วยเรี่ยวแรง ที่เหลือ เพื่อไปหา อธิษฐาน ขอให้เจอ เธออีก

เราไปคาเฟ่หนึ่งมาค่ะ แล้วเขาเปิดเพลงเพราะมาก พยายามตามหาเพลงแต่ก็ไม่เจอสักที เนื้อเพลงจะมีประมาณว่า"ไม่เคยเลือนหาย ในความเงียบฉันยังได้ยินเสียงเธอ ทุกความคิดถึงยังไม่จางหาย แม้โลกหมุนไปตามกาลเวลา