เป็นกันมั้ยครับโสดนานพาลไม่อยากมีใคร?

พรุ่งนี้​ก็วันวาเลนไทน์​อีกแล้ว​

วันนี้ผมคิดทบทวน​ตัวเองเกี่ยวความรักแล้ว​ ผมมีความรู้สึกว่า ผมไม่ค่อยมีความรู้สึกอยากจะรัก​ใคร​ ​ ไม่กล้าจะรัก​ใคร​ โสดก็มีความสุขดีอยู่แล้ว​ ผมเกิดคำถามและคำตอบแบบนี้ในหัว

ให้ผมวิเคราะห์​ตัวเอง​ ต้องเริ่มจากตอนนี้ผมอายุ​ 31​ผมโสดมา​ 5 ปี​ และพยายาม​อยู่คนเดียวมาตลอด​ แม้แต่เพื่อนหรือครอบครัวก็ไม่ได้ให้ความสำคัญ​​ หมายความว่า​ ผมพยายาม​จะไม่พึง​ ไม่ปรึกษา​ เหงาก็พยายาม​ที่จะอยู่คนเดียวให้ได้​ สาเหตุ​เพราะตอนเลิกกับแฟน​ ผมพึ่ง​พาเธอตลอด​ เธอคอยช่วยเหลือผมเสมอ​ เป็นเพื่อน​ เป็นที่ปรึกษา​ แล้วอยู่ดีๆก็เลิกกันแบบที่ผมตั้งตัวไม่ทันปรับตัวไม่ได้​ ไม่ได้ทำใจไว้เลย​ สถานการณ์​มันแย่มาก​ จนไม่คิดว่าตัวเองจะอ่อนแอขนาดนี้​ ประมาณ​ว่าขาดเขาไปแล้วเราจะอยู่ไม่ได้


ด้วยสาเหตุ​นี้หลังจากนั้นผมก็ปรับเปลี่ยนชีวิต​ สัญญากับตัวเองวาชีวิตนี้เราจะไม่พึ่งใคร​ เราจะเข้มเเข็ง​ ฝ่าฝันปัญหาทุกอย่างด้วยตัวเอง​ จะไม่เอาชีวิตไปผูกกับใครอีก


ต่อจากนั้นผมก็มุ่งหน้าปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น​ กำหนดเป้าหมายในชีวิต​ อยากทำนั้นโน้น​นี้​ อยากเห็นตัวเองประสบความสำเร็จ​ รู้สึกสนุก​ รู้สึกอยากทำอะไรหลายอย่าง​ รู้สึกชีวิต​มีค่าขึ้นเยอะ


ถามว่าเหงามั้ย​ เหงาครับ​ ธรรมดา​ แต่ก็หาเรื่องสนุกๆทำ​ มันก็ไม่เหงา


ถามว่ามีเพื่อนผู้หญิง​ รุ่นน้อง​ เพื่อนที่ทำงานคุยมั้ย​ มีครับ​ แต่ชีวิตมัน​ 31​ แล้ว​ วัยทำงาน​ ผ่านชีวิตมหา​ลัย​มาแล้ว​ โลกมันไม่ได้สดใส​ และทุกคนก็จะมีแต่ปัญหามาเล่าสู่กันฟัง​ เพื่อนคนนั้นเลิกกันแล้ว​  เพื่อนร่วมงานไม่ดี​ งานแย่​ เจ้านายด่า​ เลี้ยงลูกเหนื่อย​ รวยแล้วอยากรวยอีก​ ก้าวหน้าแล้วอยากไปต่อ​ ผมจะรับรู้แต่เรื่อง​พวกเนี่ย


แค่รับรู้ก็รู้สึกเหนื่อย​ ไม่มีใครรู้หรอกครับว่าถ้ามีแฟนแล้ว​ เราจะเหนื่อยกว่าเดิมมั้ย​ จะมีปัญหามั้ย​ ต้องปรับตัวอะไรอีก​ มีแฟนแล้วชีวิตจะก้าวหน้ามั้ย​ ความฝันที่วางไว้​ เป้าหมายที่คิดจะสำเร็จ​มั้ย​ อยู่เป็นโสดตอนนี้ก็ดีอยู่แล้ว


ถ้ามีแฟนแล้วต้องเจอปัญหา​ ต้องปรับตัวอีก​ มันน่ากลัว​ มันคุ้มมั้ย​ และที่สำคัญผมว่า​ โสดแบบนี้ผมมีความสุขแล้ว​ ถ้ามีแฟนแล้วไม่มีความสุขยิ่งกว่า​ ผมไม่ทิ้งความโสดแน่ๆ​ มันไม่คุ้ม