ความรู้สึกมันบังคับการกระทำ หรือเรารั้งมันไว้เอง

ผมมีเพื่อนผู้หญิงคนนึงครับ จริงๆไม่ใช่รุ่นเดียวกัน เขาเป็นรุ่นพี่ผม เราคุยกันมาค่อนข้างนาน มีอะไรผมช่วยเหลือตลอด คอยเป็นห่วงอยู่เสมอๆ โดยหวังว่าสักวันเราก็คงรักกันได้ ผมอยู่แบบนี้มานานมาก จนพอถึงเวลาที่ผมทนไม่ไหวและบอกมันไป เขาก็ปฏิเสธผมอย่างสงสาร ผมไม่รู้เหตุผลว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น ผมไม่อยากยุ่งเรื่องของเขามากนัก เขาได้แต่บอกว่าเราเป็นแค่เพื่อนกันมันไม่เห็นจะเป็นอะไร ผมก็ได้แต่ตอบรับและพยายามไม่เกินเลยอย่างที่เขาได้บอกไว้ จนอยู่มาสักพักผมก็พึ่งรู้ว่าเขามีแฟนไปแล้ว ในตอนที่ผมรู้นั้นผมทำตัวไม่ค่อยถูก จะไปเจอหน้ายังไง จะทำยังไงต่อไปดี จากนั้นก็ได้แต่คุยกันในไลน์อย่างเดียว ฝั่งเขาก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เพราะเขาก็คุยอยู่กับแฟน ผมรู้ดี ผมไม่อยากทำให้ใครต้องเสียใจ แต่ผมไม่ได้ตัดสินใจที่จะตีตัวออกห่าง เพราะผมรู้ตัวดีว่าไม่ควรทำอะไรมากกว่านี้ เวลาผ่านไปแค่แปปเดียว เธอทักมาบอกผม ว่าให้ผมเลิกยุ่งกับเธอซะ แฟนเธอไม่ชอบผมที่ผมคุยกับเธอ ผมพยายามอธิบายทุกอย่าง ว่าเราไม่ได้คิดอะไรเลย ไม่เคยคิดจะให้เขาเลิกกันเลย แต่แฟนของเธอก็ไม่สนใจคำอธิบายนั้นและจะให้ผมเลิกยุ่งกับเธออย่างเดียว เธอเปลี่ยนไปมากหลังจากที่มีแฟน แต่ก่อนที่เคยช่วยเหลือกันพอมีแฟนก็ไม่ได้มายุ่งเกี่ยวกันเลย แต่ก่อนที่จะสลับกันทักก่อนทุกๆวัน เดี๋ยวนี้ผมต้องเป็นคนทักก่อนตลอด จนถึงวันที่เธอมาบอกผม ผมเสียใจมากๆ ไม่คิดว่าเธอจะมาบอกแบบนี้กับผมตรงๆ ผมไม่รู้จะทำยังไง จะอยู่ต่อ หรือจะไม่ยุ่งเลย หรือจะอธิบายยังไง เฮิร์ทมากครับช่วยที