เจตนากับการให้ผลของกรรม

หลักกรรมในพุทธศาสนาถือเอาเจตนาว่าเป็นตัวกรรม แต่เท่าที่ฟังทัศนะจากผู้รู้อภิธรรมแล้วก็ประวัติบุคคลในสมัยพุทธกาลกรณีการทำกรรมโดยฆ่าบุคคลเช่นพระอรหันต์ หรือพ่อแม่ เรื่องการฆ่าเป็นบาปอยู่แล้ว แต่ผู้กระทำกรรมไม่รู้ว่าบุคคลนั้นเป็นพระอรหันต์ หรือพ่อแม่ เช่นว่าต้องการจะฆ่านาย ก. ซึ่งเป็นคู่อริแต่บังเอิญผู้กระทำได้กระทำโดยสำคัญผิด หรือเป็นการกระทำโดยพลาด ทำให้ผลการกระทำไปเกิดกับพระอรหันต์ หรือพ่อแม่ ถือว่าเป็นครุกรรมหรือไม่ ทั้งที่ไม่มีเจตนาจะฆ่าพระอรหันต์ หรือพ่อแม่ กรณีนี้ถ้าเป็นกฎหมายอาญาถือว่ามีเจตนาฆ่าต่อคนที่มุ่งหมาย การที่ผลไปเกิดกับพ่อแม่ไม่เป็นเหตุฉกรรจ์ให้ต้องรับโทษหนักขึ้นเพราะไม่มีเจตนาชั่วร้ายมุ่งประสงค์ต่อผลขนาดนั้น เลยอยากฟังทัศนะและเหตุผลหน่อยครับ