คือเราแอบชอบคนคนหนึ่งใกล้จะครบสามปีแล้วคือแอบชอบเค้าฝ่ายเดียว เค้าเป็นรักแรกของเราคือคนที่เรารักจริงๆแต่ก่อนเรารักใครได้ไม่เกินสามวันเลย เรารู้แค่ว่าเค้าชื่ออะไรและเรียนที่ไหน มีความทรงจำดีๆร่วมกันแค่เพียง14วันแต่เป็นความทรงจำที่มีทั้งความเกลียด รักและก็แปลกๆยังไงไม่รู้ เรามีเฟสเค้าแต่เราไม่กล้าแอดไปคือเราแอบส่องเฟสเค้ามาจะสามปีแล้วไม่เคยแอดหรือไลค์เลย ได้แต่แคปโพสแล้วมานั่งนึกว่าเค้าต้องการสื่ออะไรแรกๆก็เป็นบ้ารอแต่เค้าโพสคือส่องวันละสิบๆรอบพอเค้าไม่โพสก็นอยด์มานั่งเสียใจ เค้าแชร์เพลงอะไรก็ไปฟังแล้วมาตีความเอา บางทีเที่ยงคืนแล้วก็นั่งส่องทั้งๆที่พรุ่งนี้มีสอบที่รร.พอไม่เห็นโพสเค้าคะแนนก็ตกทำข้อสอบไม่ได้ แก้ข้อสอบทั้งๆที่ไม่เคยได้แก้เลยซักครั้ง หลังมาเราก็เริ่มถอยคือเราว่าตัวเองแย่ลงแต่เค้าก็โพสอีกแล้วเราก็ไปกับเค้าเลย ตั้งแต่ที่ชอบเค้ามาเรามีทั้งที่ดีขึ้นและแย่ขึ้นคือดีขึ้นตรงที่แต่ก่อนเราเป็นคนที่เกรงใจคนมากๆเพื่อนวานหรือใช้อะไรเราก็ทำหมด เพื่อนแกล้งเราก็ยิ้มคือโดนหลายๆอย่างเราไม่กล้าที่จะทำอะไรเลย เสียใจอะไรก็ยิ้ม ไม่กล้าสบตาใครเวลาเดินไม่มีความมั่นใจในการคิดหรือทำอะไรแต่พอได้รู้จักเค้าเรากลายเป็นคนที่กล้าเป็นตัวของตัวเองกล้าทำในสิ่งที่ไม่เคยกล้าต่อกรกับคนที่เอาเปรียบเรา ทำให้เรามีความมั่นใจแต่ที่แย่ลงคือเราเอาแต่ไปโฟกัสกับเค้าเราไม่สนใจที่จะมองใครเลยคือมีคนมาชอบเราก็ไม่คุยด้วยคือเราไม่เปิดโอกาสให้ใครเลย สิ่งที่เราไม่เคยทำเช่นเราไม่เคยร้องไห้ให้กับผู้ชายยกเว้นตอนพ่อทำเราเสียใจ เราไม่เคยมองว่าความรักมีจริงเราว่ามันเป็นเพียงสิ่งจอมปลอม เราเกลียดผู้ชายเพราะว่าเราคิดว่าผู้ชายก็เจ้าชู้ทุกคนคือเราเห็นพ่อเราเป็นและอีกอย่างเพื่อนเราที่มีแฟน แฟนเค้าที่ใครก็ว่าดีมากแต่สุดท้ายก็มาแอบจีบเรา เราก็แบบไม่เชื่ออะไรเลยและอีกอย่างทุกคนที่เข้าหาเราเพราะรู้จักเราในสิ่งที่สร้างขึ้นไม่มีใครมองเราที่ตัวตนจริงๆแต่เค้าเป็นคนที่มองเห็นผญ.ที่แบบอยู่ในมุมมืดในที่คนตั้งมากมายเค้าดันมาดึงเราออก ตอนนี้เราจะจบม.หกแล้วและเค้าก็เรียนจบพอดี เราอยากตัดใจเพราะเราทุกข์มามากกับเรื่องนี้แต่เราไม่อยากลืมเค้า เราอยากเก็บไว้แต่มันก็เจ็บปวดเกินไปอีกใจหนึ่งเราก็คิดว่าเค้าอาจจะรอเราก็ได้ เราอยากเจอเค้าเราอยากถามคำถามหนึ่งกับเค้าแต่ว่าเราไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้เจอแน่นอนเราอยู่คนละภาคและเค้ามีเรื่องต่างๆที่ต้องรับผิดชอบ เราจะต้องเรียนหนังสือต่อไปเมื่อเราจบเค้าคงมีครอบครัวแล้ว แต่เราก็คิดว่ามุมหนึ่งเค้าอาจจะรอเราเรียนจบก็ได้
ปล.เราไม่รู้ว่าเค้าชอบเรามั้ยแต่เราชอบเค้าจริงๆแต่มันมีหลายๆเหตุการณ์ทำให้เราคิดว่าเค้าชอบเราแต่บางทีเราอาจคิดไปเองก็ได้ เค้าไม่รู้ว่าเราชอบค่ะรู้เพียงว่ามีเด็กผญ.คนหนึ่งตั้งแง่กับเค้าตลอดเวลา14วันทั้งๆที่เราต่างเป็นคนแปลกหน้าซึ่งกันและกัน
เราควรตัดใจหรือหลอกตัวเองไปวันๆ!ทั้งๆที่มันก็ไม่มีโอกาสเป็นจริงเลยคะ
ปล.เราไม่รู้ว่าเค้าชอบเรามั้ยแต่เราชอบเค้าจริงๆแต่มันมีหลายๆเหตุการณ์ทำให้เราคิดว่าเค้าชอบเราแต่บางทีเราอาจคิดไปเองก็ได้ เค้าไม่รู้ว่าเราชอบค่ะรู้เพียงว่ามีเด็กผญ.คนหนึ่งตั้งแง่กับเค้าตลอดเวลา14วันทั้งๆที่เราต่างเป็นคนแปลกหน้าซึ่งกันและกัน