จะทนหรือจะถอย

มีสามีเป็นคนฝรั่งเศสมีลูกด้วยกันหนึ่งคน เรามีลูกกับแฟนเก่าสองคนตอนนี้เขาอยู่กับพ่อ ที่เลิกกะแฟนเก่าเพราะทนไม่ไหวกับความขี้เหล้า เจ้าชู้ เล่นไพ่ ทนเจ็ดปีถึงได้เลิกทน จนมาเจอกับแฟนคนนี้ เขาอายุ43 เรา 35 แรกๆเจอกันเราก็คิดว่าเราแค่ต้องการใครสักคนที่รักเราและพร้อมจะหยุดที่เรา และคิดว่าเมื่อเขารักเราเขาคงทำทุกอย่างเพื่อเรา อยู่กันมา4ปีแล้วกับคนนี้ ยิ่งนานวันความสัมพันธ์เริ่มถอย เขาเป็นคนขี้งก เห็นแก่ตัว ขี้เกียจ ไม่มีความเป็นผู้นำ เราในฐานะที่เป็นเมียรู้สึกเหนื่อยใจ พึ่งจะมาอยู่ที่ฝรั่งเศสกับเขาได้ปีกับสองเดือนหลังจากที่ลูกคลอดได้ห้าเดือน ก่อนหน้านั้นเขาก็บินไปหาที่ไทยปีละครั้งสองครั้ง ในระหว่างสามปีแรกที่คบกัน เชื่อไหมว่าเขาไม่เคยส่งเงินให้เราใช้เลยและเราก็ไม่เคยเอ่ยปากขอ เพราะเราคิดว่าเรามีมือมีเท้าเราสามมารถทำงานหาเงินได้ แต่พอมาอยู่ด้วยกันจริงๆ ซึ่งเขาก็รู้ว่าเรามีลูกและด้วยความเป็นแม่เราต้องส่งเสียเลี้ยงดูลูก หนึ่งปีสองเดือนเราส่งเงินให้ลูกแค่สองครั้งรวมก็แค่เจ็ดพันบาทเอง เพราะเขาไม่ค่อยพอใจเวลาเราขอเงินเขาเพื่อจะส่งให้ลูกที่ไทย พูดทำนองว่าไม่ใช่ลูกเขาทำไมเขาจะต้องมารับภาระด้วย พ่อมันก็มีทำไมพ่อมันไม่ดูแล แรกๆเรารักเขานะ แต่พออยู่ใกล้ชิดกันแล้วคำพูดของเขามันทำร้ายจิตใจและความรู้สึกเรามากๆ นี่เขาไม่ได้รักไม่ได้แคร์เราเลยใช่ไหม มีอีกหลายเรื่องที่เขาแสดงให้เห็นถึงธาตุแท้ จะดีอย่างเดียวก็ตรงที่ไม่เจ้าชู้ไม่เล่นการพนัน อย่างอื่นแทบจะมองหาส่วนดีไม่เจอ อยู่ฝรั่งเศสปีกว่าเงินเก็บไม่มีสักยูโร เราต้องไปรับจ้างรีดผ้าน้องสาวเขา เขาจ้างชั่วโมงละสิบยูโร ตอนมาแรกๆเราก็ขอเขาพูดกับเขาว่าขอเดือนละร้อยยูโรเพื่อเป็นเงินเก็บได้ไหม ถ้าเป็นเงินไทยก็ประมาณสามพันเจ็ดเอง เขาก็ไม่ให้ เราก็บอกว่าถ้ามันเยอะไปเราขอแค่เดือนละห้าสิบยูโรก็ได้ เขาก็ไม่ให้เหมือนเดิม ต่อรองจนเหลือเดือนละสามสิบยี่สิบเขาก็ยังไม่ให้ จนเราเลิกพูดไปละ เหนื่อยใจมากๆ กับนิสัยอีกอย่างที่ทำให้เราระอามากๆก็คือชอบเล่นเกมส์ วันๆมือจับแต่โทรศัพท์ เล่นเกมส์ในมือถือทุกวัน งานเขาทำแค่สี่ชั่วโมงต่อวันหลังจากเลิกงานกลับมาบ้านก็กินข้าว กินไปเล่นมือถือไป กินเสร็จก็อาบน้ำ นอน ทุกวัน... งานทุกอย่างในบ้านเราทำหมด เหนื่อยนะเลี้ยงลูกด้วยแต่เราก็ทำทุกวัน  สำหรับเขางานในบ้านถ้าเราไม่เอื่อยปากให้ช่วยเขาไม่ทำหรอก เป็นผู้ชายที่ขี้เกียจ กินอะไรก็ไม่เคยล้าง เอาไปแช่ให้เราล้าง เขาบอกว่ามันเป็นงานของผู้หญิง เราก็ได้แต่อดทน ทนให้วีซ่าหมด จะกลับไทยเดือนหน้าแล้วและคิดว่าคงจะไม่กลับมาอีก เราเหนื่อยกับผู้ชายแบบนี้ ยังมีอีกหลายเรื่องที่เราต้องทน เขียนทั้งคืนก็คงไม่หมด ตอนนี้ก็จะตีสามละเรายังนอนไม่หลับเลย เรานอนกะลูกส่วนเขาซื้อเตียงมาใหม่เพื่อจะได้นอนเฝ้าทีวี แยกกันนอนนอนละเพราะเขานอนดึก นอนกรน เราเป็นคนหลับยากเลยขอนอนกับลูกดีกว่า ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะคะ