ผมก็เป็นคนนึ่งครับ คบกันมานาน5 ปี เขาไปเรียนต่อที่กรุงเทพ ส่วนผมทำงานเก็บเงิน
แรกๆก็ดี นานๆไป เริ่มห่าง จนผมรู้สึกว่ามันผิดปกติ เลยลองสืบดู จึงรู้
ว่าเขาไปคุยกับคนอื่น พอถามเขาว่าไคร เขาก็บอกว่าก็แค่เพื่อน ต่าง คณะ อย่าคิดมาก
พอนานไปยิ่งห่างไป เลยแอบส่องเฟสดูถึงได้รุ้ว่าเเฟนเราคิดกับคน นั้นมากกว่าเพื่อน
เราเลยถามตรงๆว่าจะเอายังไงจะเลื่อกไคร เธอ บอกว่า ถ้ามันจะทำให้ไครเสียใจ เชา ขอไม่เลื่อกคุยกับไครเลย ขอเลิกคุยกับ ทั้งสองคน
ผมเลยถามว่าแล้วทำไมต้องไม่คุยกะเราด้วย เธอเเคใจมันมากกว่าใจเราหรอ พอเรื่องนี่ ผ่านไป1ปี พวกคุณว่าคุณจะเชื่อใจแฟนคุณไหมถ้าพวกคุณเคยเจอเเบบนี้ ก็เลยเกิดการ ระเเวงกันมากขึ้นจนเธอรำคาญ ผ่านไปนานๆ ความสำพันของเราเธอบอกว่าไม่ใช่แฟนนะ เขาบอกว่าเขารู้สึกเฉยๆกะเรามานานแล้ว ตั้งแต่ที่เราไม่มีเวลาให้เขา พอทะเละกันเราก็โมโหใส่เขา ชอบทำให้เขาเสียใจชอบทำอะไรไม่ดีในสิ่งที่เขาไม่ชอบ ชอบทำประชดตัวเอง บางทีพอเขาอยากจะไปเที่ยวไหนหรืออยากจะชวนเราไปกินอะไรกันสองคน ผมก็ชอบ บอกเธอว่าเหนื่อย ไม่ก็เอาแต่เล่นเกม
จนไม่สนใจแฟน เพราะผมทำงานทั้งคืนเลิกงานเช้าทุกวัน กลับมาผมก็เอาแต่นอน หรือบางวันถ้าผมไหวผมก็จะพาเธอไปไหนมาไหนกันสองตนบางทีก็พอไปเที่ยว ไม่ก็ไปซื้อของอร่อยๆกินกันบ้าง แต่ผมก็บอกเธอเสมอนะครับว่าถึงบางทีป๊าจะทำงานทั้งวันทั้งคืนไม่ค่อยมีเวลาให้ม๊ามากนัก ก็อยากให้ม๊าเข้าใจนะว่าป๊าทำเพื่อ ให้ครอบครัวม๊าเห็นว่า ถึงป๊าจะไม่รวยไม่มีอะไรแต่ป๊าก็ขยันทำงานนะเก็บเงินได้นะ ผมบอกกับเธอเสมอ แม้วันนี้เธอจะไม่มีคำว่ารัก หรือคิดถึงที่จะพูดให้ผมใด้ยิน ก็ ไม่เป็นไร เพื่อนๆผมหลายคนต่างวก็ว่าผม ว่าโง่ ผมไม่โกรธครับ แต่ตั้งแต่คบกันมาเขาเคยถามผมว่า รักเขาเพราะอะไร ผมตอบ เพราะว่าผมต้องการที่จะดูแลเขา ปกป้องเขา ผมบอกไปว่าผมไม่ได้รักเขาแค่คนเดียวผมรักทั้งตัวเขาและคนในครอบครัวเขาด้วย ถึงทุกวันนี้เธอจะทำเย็นชากับผมก็ไม่เป็นไรครับ ผมเชื่อนะครับว่าคนเราถ้าจะล้มหรือจะไม่มีความหวังก็ต้องล้มมันให้ถึงที่สุดครับ ความดีที่เราทำให้เขาและครอบครัวเขาและความดีที่เราทำผมเชื่อว่าคนที่เห็นคือคนในครอบครัวเขา และสักวันเขาต้องเห็นความสำเร็จในตัวผม สักวันนึง ตลอด5 ปีมานี้ ผมเคยบอกเขาว่าเขามีผมเป็นแฟนคนแรกและจงจำไว้ว่าผมจะมีแต่ความจริงใจให้เขาคนเดียวและจะตั้งใจทำงาน จะพยายามสร้างตัว เองให้ดีมากๆขึ้นไป เรื่องนี้เล่าเป็นตัวหนังสือก็พิม์ไม่หมดครับ ไครไม่เจอกับตัว ไม่รู้หรอกครับ
ไครเคยตกอยู่ในสภาวะไม่มีตัวตนบ้างครับ แต่เพราะคำว่ารักเราถึงยืนหยัดมาถึงทุกวันนี้
แรกๆก็ดี นานๆไป เริ่มห่าง จนผมรู้สึกว่ามันผิดปกติ เลยลองสืบดู จึงรู้
ว่าเขาไปคุยกับคนอื่น พอถามเขาว่าไคร เขาก็บอกว่าก็แค่เพื่อน ต่าง คณะ อย่าคิดมาก
พอนานไปยิ่งห่างไป เลยแอบส่องเฟสดูถึงได้รุ้ว่าเเฟนเราคิดกับคน นั้นมากกว่าเพื่อน
เราเลยถามตรงๆว่าจะเอายังไงจะเลื่อกไคร เธอ บอกว่า ถ้ามันจะทำให้ไครเสียใจ เชา ขอไม่เลื่อกคุยกับไครเลย ขอเลิกคุยกับ ทั้งสองคน
ผมเลยถามว่าแล้วทำไมต้องไม่คุยกะเราด้วย เธอเเคใจมันมากกว่าใจเราหรอ พอเรื่องนี่ ผ่านไป1ปี พวกคุณว่าคุณจะเชื่อใจแฟนคุณไหมถ้าพวกคุณเคยเจอเเบบนี้ ก็เลยเกิดการ ระเเวงกันมากขึ้นจนเธอรำคาญ ผ่านไปนานๆ ความสำพันของเราเธอบอกว่าไม่ใช่แฟนนะ เขาบอกว่าเขารู้สึกเฉยๆกะเรามานานแล้ว ตั้งแต่ที่เราไม่มีเวลาให้เขา พอทะเละกันเราก็โมโหใส่เขา ชอบทำให้เขาเสียใจชอบทำอะไรไม่ดีในสิ่งที่เขาไม่ชอบ ชอบทำประชดตัวเอง บางทีพอเขาอยากจะไปเที่ยวไหนหรืออยากจะชวนเราไปกินอะไรกันสองคน ผมก็ชอบ บอกเธอว่าเหนื่อย ไม่ก็เอาแต่เล่นเกม
จนไม่สนใจแฟน เพราะผมทำงานทั้งคืนเลิกงานเช้าทุกวัน กลับมาผมก็เอาแต่นอน หรือบางวันถ้าผมไหวผมก็จะพาเธอไปไหนมาไหนกันสองตนบางทีก็พอไปเที่ยว ไม่ก็ไปซื้อของอร่อยๆกินกันบ้าง แต่ผมก็บอกเธอเสมอนะครับว่าถึงบางทีป๊าจะทำงานทั้งวันทั้งคืนไม่ค่อยมีเวลาให้ม๊ามากนัก ก็อยากให้ม๊าเข้าใจนะว่าป๊าทำเพื่อ ให้ครอบครัวม๊าเห็นว่า ถึงป๊าจะไม่รวยไม่มีอะไรแต่ป๊าก็ขยันทำงานนะเก็บเงินได้นะ ผมบอกกับเธอเสมอ แม้วันนี้เธอจะไม่มีคำว่ารัก หรือคิดถึงที่จะพูดให้ผมใด้ยิน ก็ ไม่เป็นไร เพื่อนๆผมหลายคนต่างวก็ว่าผม ว่าโง่ ผมไม่โกรธครับ แต่ตั้งแต่คบกันมาเขาเคยถามผมว่า รักเขาเพราะอะไร ผมตอบ เพราะว่าผมต้องการที่จะดูแลเขา ปกป้องเขา ผมบอกไปว่าผมไม่ได้รักเขาแค่คนเดียวผมรักทั้งตัวเขาและคนในครอบครัวเขาด้วย ถึงทุกวันนี้เธอจะทำเย็นชากับผมก็ไม่เป็นไรครับ ผมเชื่อนะครับว่าคนเราถ้าจะล้มหรือจะไม่มีความหวังก็ต้องล้มมันให้ถึงที่สุดครับ ความดีที่เราทำให้เขาและครอบครัวเขาและความดีที่เราทำผมเชื่อว่าคนที่เห็นคือคนในครอบครัวเขา และสักวันเขาต้องเห็นความสำเร็จในตัวผม สักวันนึง ตลอด5 ปีมานี้ ผมเคยบอกเขาว่าเขามีผมเป็นแฟนคนแรกและจงจำไว้ว่าผมจะมีแต่ความจริงใจให้เขาคนเดียวและจะตั้งใจทำงาน จะพยายามสร้างตัว เองให้ดีมากๆขึ้นไป เรื่องนี้เล่าเป็นตัวหนังสือก็พิม์ไม่หมดครับ ไครไม่เจอกับตัว ไม่รู้หรอกครับ