คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 70
ยกมือ เราไม่มีเพื่อนสนิท ไม่มีทั้งแฟน พ่อแม่แยกกัน แม่อยู่ตจว. น้องๆแยกย้ายไปทำงาน เราอยู่คนเดียว เรียกได้ว่าอยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้จริงๆ ทำอะไรคนเดียว ดูหนังคนเดียว กินบาร์บีคิวคนเดียว ทำจนชินไปแล้ว วิธีแก้เหงาคือแชทออนไลน์นี่ล่ะหรือทำสิ่งที่เราชอบ มันก็เพลินจนลืมวันเวลา พอเงยหน้าขึ้นมา ถึงได้พบว่า"เรามันก็ตัวคนเดียว"
(คนจำพวกนี้สุ่มเสี่ยงจะเป็นซึมเศร้าที่สุดละ 555)
(คนจำพวกนี้สุ่มเสี่ยงจะเป็นซึมเศร้าที่สุดละ 555)
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 12
บางคนก็รักสันโดดอยากอยู่แบบอิสระ ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย
บางคนก็ทำคุณไม่ขึ้น ทำดีกับคนอื่นมากมาย พอถึงทีเราบ้างกลับไม่มีใครเหลียวแล
เลยเลือกที่จะอยู่คนเดียวดีกว่า จะได้ไม่ต้องมาเสียความรู้สึกกับคนเดิมๆ
การดำเนินชีวิตก็จะคล่องขึ้นสะดวกขึ้น ซึ่งแตกต่างกันไปตามประสบการณ์ครับ
แต่ข้อเสียของการใช้ชีวิตลำพังคือ ยามมีปัญหาคิดไม่ตก อาจจะรู้สึกอ้างว้าง
ที่ต้องเผชิญปัญหาเพียงลำพัง หลายคนจึงต้องมาพึ่งโลกออนไลน์ปรึกษาปัญหาต่างๆ
หาคนระบายทุกข์และวิธีแก้ไข อย่างน้อยก็ให้ได้รู้สึกเสมือนว่ามีคนเคียงข้าง
ที่สำคัญยามเจ็บป่วยจะใช้ชีวิตลำบากและรู้สึกอ่อนไหวมากกว่าคนอื่นๆ
การดูแลสุขภาพให้เเข็งแรง จึงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับคนที่ไม่มีใคร
เพื่อให้มีลมหายใจและก้าวต่อไปในแต่ละวัน
บางคนก็ทำคุณไม่ขึ้น ทำดีกับคนอื่นมากมาย พอถึงทีเราบ้างกลับไม่มีใครเหลียวแล
เลยเลือกที่จะอยู่คนเดียวดีกว่า จะได้ไม่ต้องมาเสียความรู้สึกกับคนเดิมๆ
การดำเนินชีวิตก็จะคล่องขึ้นสะดวกขึ้น ซึ่งแตกต่างกันไปตามประสบการณ์ครับ
แต่ข้อเสียของการใช้ชีวิตลำพังคือ ยามมีปัญหาคิดไม่ตก อาจจะรู้สึกอ้างว้าง
ที่ต้องเผชิญปัญหาเพียงลำพัง หลายคนจึงต้องมาพึ่งโลกออนไลน์ปรึกษาปัญหาต่างๆ
หาคนระบายทุกข์และวิธีแก้ไข อย่างน้อยก็ให้ได้รู้สึกเสมือนว่ามีคนเคียงข้าง
ที่สำคัญยามเจ็บป่วยจะใช้ชีวิตลำบากและรู้สึกอ่อนไหวมากกว่าคนอื่นๆ
การดูแลสุขภาพให้เเข็งแรง จึงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับคนที่ไม่มีใคร
เพื่อให้มีลมหายใจและก้าวต่อไปในแต่ละวัน
ความคิดเห็นที่ 4
มีเพื่อนสนิท และไม่มีแฟน แต่ก็มีครอบครัวที่พร้อมจะอยู่ข้างเราตลอดถึงแม้ว่าจะอยู่ไกลกัน แต่เราเป็นพวกคิดเอง เออเอง เจ็บเอง สบายใจ 555
เราอยู่ห่างพ่อแม่ตั้งแต่เด็กๆ เราเคยติดเพื่อนมีอะไรก็ปรึกษาเพื่อนตลอด แต่พอถึงเวลาที่โตขึ้น เราตัดสินใจเองเกือบทุกเรื่อง น้อยครั้งมากที่จะปรึกษาใคร เราชอบที่จะตัดสินใจด้วยตัวเอง จะผิดจะพลาดเราถือว่าเป็นบทเรียน และเราจะจำจนขึ้นใจว่าอย่าทำอีก
เหมือนมีคนเตือนว่า อย่าจับนะหม้อมันร้อน แต่เราก็จะจับ เพราะเราอยากรู้ว่าหม้อมันร้อนแค่ไหน (อิอิอิ เด็กๆไม่ควรเอาเป็นแบบอย่าง )
และเรามีความคิดอีกอย่างคนทุกคนมีปม เราไม่อยากเอาปมเราไปเพิ่มให้ใคร อะไรที่แก้ได้ก็ควรช่วยเหลือตัวเองก่อน ถ้าคุณคิดว่าปัญหาของคุณมันแก้ยาก ให้ลองมองคนที่พิการ แล้วคุณจะเห็นว่าปัญหาของคุณมันเข้ามาและจะผ่านไป เพียงแต่ต้องใช้สติ แต่ปัญหาของคนพิการเค้าจะต้องอยู่กับความพิการตลอดไป แต่เค้าเรียนรู้ที่จะต้องรับมืออยู่จะกับมันตลอดไป
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี ค่อยๆแก้ไป เหนื่อยก็พัก
เราอยู่ห่างพ่อแม่ตั้งแต่เด็กๆ เราเคยติดเพื่อนมีอะไรก็ปรึกษาเพื่อนตลอด แต่พอถึงเวลาที่โตขึ้น เราตัดสินใจเองเกือบทุกเรื่อง น้อยครั้งมากที่จะปรึกษาใคร เราชอบที่จะตัดสินใจด้วยตัวเอง จะผิดจะพลาดเราถือว่าเป็นบทเรียน และเราจะจำจนขึ้นใจว่าอย่าทำอีก
เหมือนมีคนเตือนว่า อย่าจับนะหม้อมันร้อน แต่เราก็จะจับ เพราะเราอยากรู้ว่าหม้อมันร้อนแค่ไหน (อิอิอิ เด็กๆไม่ควรเอาเป็นแบบอย่าง )
และเรามีความคิดอีกอย่างคนทุกคนมีปม เราไม่อยากเอาปมเราไปเพิ่มให้ใคร อะไรที่แก้ได้ก็ควรช่วยเหลือตัวเองก่อน ถ้าคุณคิดว่าปัญหาของคุณมันแก้ยาก ให้ลองมองคนที่พิการ แล้วคุณจะเห็นว่าปัญหาของคุณมันเข้ามาและจะผ่านไป เพียงแต่ต้องใช้สติ แต่ปัญหาของคนพิการเค้าจะต้องอยู่กับความพิการตลอดไป แต่เค้าเรียนรู้ที่จะต้องรับมืออยู่จะกับมันตลอดไป
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี ค่อยๆแก้ไป เหนื่อยก็พัก
แสดงความคิดเห็น
มีใคร ไม่มีเพื่อนสนิทเลย ปรึกษาใครไม่ได้ ทำอะไรก็ทำคนเดียว
เวลาเสียใจ ก็มีแค่ตัวเราเองที่ปลอบตัวเอง
(ไม่รู้นี่เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เราเห็นแก่ตัว)
จนมาวันหนึ่ง(หลายๆครั้ง) แฟนชอบหยอกว่า ไอเด็กไม่มีเพื่อน และพูด ซ่ำๆ
แม้ว่า เราจะโกหกตัวเองว่ามีเพื่อนเพื่อนติดธุระ ไม่ว่าง
สุดท้าย เราไม่สามารถปรึกษาใคร ได้เรย แม้แต่แฟน เพราะแฟนชอบเอาจุดอ่อนเรามาล้อ
อีกทั้ง เวลาเราปรึกษากับพ่อ แม่ เขาก็จะเครียดตามเรา จนเราไม่อยากไปรบกวน