...ต่อจากกระทู้ที่แล้วหลังออกจากบ้านอีต่อง ก็เดินทางต่อสังขละบุรีทันที go go go!!!! ตลอดเวลาเดินทางมุ่งหน้าสู่สังขละบุรี วิวสวยมากขับรถขึ้นลงเนินเขา บรรยากาศข้างทางซ้ายมือเป็นแม่น้ำล่องแพร และแพรที่น่าจะเป็นบ้านพักอาศัยของคนแถวนั้นส่วนฝั่งขวามือเป็นภูเขา เป็นป่า มีบ้านคนที่เป็นคนที่เชื้อสายมอญอาศัย เราเดินทางมาถึงตัวสังขละประมาณ 11.30 น. และเลือกที่จะเข้าที่พักก่อน เพื่อนอนพักเอาแรงแล้วค่อยออกไปเที่ยวเล่น ในเย็นช่วงเกือบ 4 โมงเย็น เราออกมายังสะพานมอญ
อากาศดีสุดๆ เป็นช่วงที่พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ลมพัดเย็นๆ แถมคนไม่พลุกพล่าน เพราะเนื่องจากเป็นวันอาทิตย์นักท่องเที่ยวคนอื่นๆ กลับกันหมดแล้ว (เราเลือกเที่ยวในวันที่คนส่วนใหญ่ไม่เที่ยว) เราเลยไม่เห็นสาวมอญเทินหม้อบนหัวแล้วเดิน หรือแม้แต่นักกระโดดน้ำพุ่งหลาว สิ่งแรกที่ทำเมื่อถึงเราเดินมุ้งหน้าหาอาหารลงท้องทันที เพราะหิวมากกกก
เราเลือกกินขนมจีนในแบบของคนมอญ "ขนมจีนน้ำยาหยวกกล้วย" มั้งถ้าจำไม่ผิด รสชาติจะจืดๆ แม่ค้าบอกว่า "เวลาจะทานให้ใส่น้ำมะขามเปียก พริก น้ำปลา เพื่อปรุงรส" จำชื่อร้านไม่ได้ว่าชื่ออะไร แต่น่าจะเป็นร้านเดียวแถวนั้น แต่ขอบอกว่า ถ้าใครไปกินต้องทำใจนิดนึง เพราะร้านนี้ต้องบริการตัวเอง คือ สั่งและรอรับอาหารด้วยตนเองจ่ายตังค์ทันที
เมื่อกินอิ่มเราก็เดินไปบนสะพานทันทีที่ก้าวท้าวขึ้นสะพาน ก็มีเด็กผู้ชาย มัดจุกที่หัวเดินตามมา พร้อมเล่าประวัติของสะพาน และแนะนำตัวด้วยภาษาไทย "สวัสดีครับ ผมชื่อ สิงโต สะพานมอญ แล้วก็ บลาๆๆๆๆๆๆ เล่าต่างๆ นาๆ " สรุปคือ เด็กคนนี้เป็นไกด์สะพานมอญคร้าา
ตอนแรกไอ้เราก็คิดว่าเป็นเด็กขายทัวร์นั่งเรือชมสะพาน เด็กคนนี้เก่งมาก พูดบรรยายและจำรายละเอียดของสะพานมอญแห่งนี้ได้ดีมากที่นี่มีนั่งเรือเที่ยวชมบรรยากาศ ชมวัดจมน้ำ ราคา 300-400 บาท แต่เราก็ไม่ได้ใช้บริการ เพราะเย็นและเวลามีจำกัด ให้ภาพมันเล่าเรื่องแล้วกันนะ