กว่าจะเข้าใจว่าทำไมร้านเหล้าถึงมีคนไปเยอะ  ไม่เห็นว่าจะมีอะไรดึงดูดให้เข้าไปเลย  ไม่ว่าจะเป็นเสียงเพลง  ความแออัดของผู้คนซึ่งหลายคนในนั้นเป็นผู้บอบช้ำทางจิตใจอย่างหนัก  บางคนก็แค่นั่งฟังเพลงแล้วก็ดื่มไป  ไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรดีขึ้นไปกว่านี้เลย ....นี้คือความคิดเมื่อครั้งที่ฉันยังประคับประคองหัวใจได้  ไม่มีอะไรเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่จนฉันรับมือยาก
    จนวันหนึ่งฉันมีปัญหาขึ้นมา  ความทุกข์นั้นทำให้ฉันมองหาที่พึ่งไม่เจอ   แม้แต่เพื่อนรอบตัวฉันก็ไม่รู้จะเอ่ยปัญหาที่ฉันพบเจอให้เขาฟังได้อย่างไร  เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่ปัญหาที่แก้ไขได้โดยใครเลย  มันเป็นเรื่องที่กระทบกับจิตใจเป็นอย่างมาก  ฉันเจ็บ  ฉันอ้างว้าง  ฉันสูญเสียความเป็นตัวตน  ฉันรู้สึกโหยหาแรงใจ  พลังใจจากใครก็ได้ที่สามารถมานั่งข้างๆ ฉัน  ร้านเหล้าไง ... ที่นั่นมีผู้คนอยู่มากมาย  แม้ว่าจะมีเพื่อนสักกลุ่มไปด้วยแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้คุณรู้สึกดีขึ้นได้อย่างแท้จริง  เขาเพียงแต่มานั่งเป็นเพื่อน  ดื่ม  พูดคุย  ให้คลายเหงา  แม้เพื่อนจะเคียงข้าง  ดนตรีประโลมดวงจิตให้เต้นเป็นปกติ  แสง  สี เสียงช่วยให้ฉันรับรู้ว่าฉันไม่ได้อยู่คนเดียวโดยกาย  แต่ในใจนี้กำลังเย็นจัด  
    เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ฉันมีมุมมองต่อคนที่เข้าร้านเหล้ามากขึ้น   พวกเขาไม่ได้อยากเมาอย่างแท้จริงหรอก  เขาแค่ทนต่อความเดียวดายทางใจไม่ไหว  ขอแค่มีบรรยากาศช่วยประโลม  ประคองให้เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้เดียวดายเท่านั้นเอง  หลายโต๊ะอาจมาด้วยความรื่นเริง  นั่นก็ดีไป  หลายโต๊ะมาเพราะต้องการได้รับการดูแล  Some drink to remember, some drink to forget.
สินะ