ฝากถึง...ขมิ้น

*~.ถนน.~* ๏ ท่ามถนนสีเทายาวไฉน เรืองแสงไฟทาบเห็นเป็นสหาย มิรู้ว่าไรหรือคือเบื้องปลาย มีที่สุดจุดหมายที่ใดกัน ๏ แสงไฟรถเกลื่อนกล่นบนยางลาด สวนแซงไปไม่ขาดดาษดื่นนั่น ดุจมีเพื่อนเกลื่อนหนจนอนันต์

ในมุมหนึ่ง...   ..  ในมุมห้องแห่งความเดียวดาย ฉันทอดกายกอดเข่า มองดูตัวเองผ่านรูปเงา เห็นความเหงาผ่านรูปกาย  …  ในห้องแห่งความเหงา&nb

นกขมิ้น   นกขมิ้นบินร่อน พเนจรเดียวดาย ก็คงคล้ายกับเราที่เหงาใจ ขอให้มีความสุขในบทร้อยกรองและบทเพลงครับ (นาน ๆ ครั้งจะรังสรรค์บทกวี ที่ไม่ได้พูดถึงความรักครับ) บทวิพากษ์&nbs

หมายเหตุ....กลอนซ้ำค่ะ เพราะกระทู้โดนแบนไม่สามารถวางในห้องได้เลยต้องวางใหม่ ก้าวพลัดหล่นหลุมหล่มปมมืดมน แรงทุกข์ทนบดเบียดเครียดเขม็ง เหมือนติดบ่วงหน่วงจิตคิดเศร้าเช็ง ค้นทางไหนเกร็งมืดมึนตรอมตีบตัน