ความสัมพันธ์ทีเรียกว่าความรัก มันเป็นเพียงความรู้สึกชั่วขณะหนึ่งใช่ไหม

ทำไมการเปลี่ยนใจให้เลิกรักใครหรือให้รักใครมันง่ายนักแค่เริ่มที่ความรู้สึกว่าชอบ ทั้งๆที่คิดว่าคงไม่อาจรักใครได้เท่านี้อีกแล้ว แต่เวลาก็ทำให้ความรักนั้นตกตะกอนลงไปและแข็งตัวอยู่ก้นแก้วนานวันเมื่อกลับมาดูอีกครั้งช่างน่าสมเพชตัวเอง
และทั้งๆที่เจ็บปวดกับความรักมาครั้งแล้วครั้งเล่า จนคิดว่าหัวใจคงด้านชาไปแล้ว ไม่กล้าที่จะรักใครแล้วแต่ความจริงหัวใจมันแสนจะง่ายอย่างกับเสนอให้ใครฟรีๆ ตกหลุมรักอีกครั้งอย่างคนโง่ที่ไม่หลาบจำ
สมองบอกอยู่เสมอว่า อย่าทำ มันจะเจ็บเสียเปล่าๆแต่หัวใจมันตื่นเต้นทุกครั้งที่เห็นความรัก สมองผู้น่าสงสารเกินกำลังสำหรับมันที่จะห้ามปรามหัวใจ
แต่หัวใจเราตามหลักแล้วมันรู้สึกไม่ได้ มันคิดไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นสมองเราคงกำลังมีความรักแบบโง่ๆอีกรอบสินะ