แบบนี้ใช่ไหมคะ...ที่เรียกว่า "นก" แน่นอน !!

# ต้องบอกว่า...จขกท. อายุ 24+ บวกแล้วนะคะ แต่ไม่ถึง 28 ก็อยู่ในวัยที่อยากจะคบใครจริงจังสักที ตอนนี้เราดันไปชอบรุ่นน้องที่ทำงานเดียวกัน แต่กฎของบริษัทก็คือ ห้ามให้พนักงานในที่นี้คบหากัน หรือมีเรื่องเชิงชู้สาว เราก็เข้าใจกฎนะคะ แต่เรื่องหัวใจมันบังคับยากจริงๆ รุ่นน้องที่เราชอบเขาเด็กกว่าเรา 2-3 ปี ส่วนน่าตาไม่ได้ดีอะไรมาก แต่รูปร่างจัดว่าใช้ได้ ตอนแรกที่ต้องทำงานร่วมกัน เขาเป็นคนนิ่งๆ เงียบๆ ใครพูดไรก็ไม่ยอมพูดด้วย เราเลยลองทักดู แต่เขาก็ตอบเรานะ พูดคุยกันปกติ จากนั้นก็เริ่มคุยกันมากขึ้น จนมีอยู่วันนึง เราเปลี่ยนกะพอดี ส่วนเขามาต่อกะเรา และเรากำลังจะกลับบ้าน เขาก็ถามเราว่า "จะกลับแล้วเหรอ...อยู่ด้วยกันก่อนสิ ยังไม่อยากให้กลับเลย" ในวินาทีนั้น...เราคือแบบ...แอบดีใจนะ และแอบมโนเบาๆ ว่าเขาสนใจเราอยู่รึป่าวนะ แต่แล้วอยู่ๆ ก็คดีผลิกเฉยอ่ะ กลับกลายเป็นว่าหลังจากวันที่เขาขอให้เราอยู่ต่อ เราสองคนดันทะเลาะกันจนมองหน้ากันแทบไม่ติดเลยคะ โดยมันมีคนที่ 3 เข้ามาเกี่ยวข้องจนมั่วไปหมด คนที่ 3 ก็คือรุ่นน้องที่ทำงานเดียวกัน นางอายุ 19-22 ปี อยู่ๆ นางก็เสนอตัวเป็นแม่สื่อ ดิวเราให้กับเขา โดยการบอกจะดิวให้เรากับเขาคบกันให้ได้ ซึ่งในตอนแรกเราปฏิเสธไปแล้ว เพราะกลัวจะเกิดปัญหาขึ้น และจะทำงานร่วมกันอย่างอึดอัดใจ แต่ก็ไม่วายที่จะเกิดเรื่อง เมื่อคนที่ 3 เอง ก็ดูมีอาการชอบเขาอยู่มากเหมือนกัน และดูแสดงอาการสนิทสนมกับเขาจนออกน่าออกตา จนที่ทำงานพากันแซวว่า "สองคนนี้เป็นแฟนกันเหรอ" บอกตรงๆ นะคะ เราเสียความรู้สึกมาก เพราะนางก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าเราชอบเขาอยู่ นางพยายามเล่าให้เราฟังว่า..เขาดีกับนางมาก เขาสนิทกับนางมาก คล้ายว่าเขาชอบนาง (และดูท่าจะเป็นแบบนั้นด้วย) เพราะเขาเลือกที่จะสนิทกับนางคนนี้มากกว่าคนอื่นๆ โดยเขาให้เหตุผลว่า...เขากับนางทำงานอยู่กะเดียวกัน เลยสนิทกัน แต่นางชอบถึงเนื้อถึงตัวเขาตลอดเวลา เราเคยเปิดใจคุยกับนางนะ ว่าอย่างไง ชอบเขาอยู่ใช่ไหม นางก็ปฏิเสธเสียงแข็ง ว่าไม่ได้ชอบ ทั้งที่นางแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่านางชอบเขาอยู่ จนเพื่อนร่วมงานคนอื่นแซว ด้วยความที่เราไม่ชอบใจนิสัยของนางคนที่สาม เราเลยไปคุยกับทางผู้ชายโดยตรง ว่าชอบเราเหรอ เห็นนางคนที่สามบอกว่า เธอชอบชมเรา เหมือนจะแอบชอบเรา แต่ทางผู้ชายก็ตอกใส่เราอย่างจุกว่า...ป่าว ไม่เคยคิดแบบนั้น เห็นเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน !! เรานี่แทบร้องไห้ แต่ก็ไม่ร้องนะ เราเลยถามต่อว่า แล้วกับนางคนที่สามนั่นละ เห็นคนที่ทำงานเขาแซวกัน ว่าเธอสองคนกิ๊กกัน พอจบคำถามนี้เท่านั้นแหละ กลายเป็นเรื่องทะเลาะกันไปเลย โดยฝ่ายชายเป็นคนคิดมาก จนไปไกล คิดออกนอกทะเล ทั้งที่เราแค่ถาม จากนั้นเรากับเขาก็กลายเป็นไม่คุยกัน ไม่มองน่ากัน หลายครั้งที่เราพยายามจะคุยด้วยปกติ แต่เขากับชักสีน่าใส่เราอย่างเห็นได้ชัด เขาเลือกที่จะคุยกับทุกคน ยกเว้นเราคนเดียว !! เรารู้สึกแย่มากกับสิ่งที่เขาทำใส่เรา จากปกติเวลาคุยกัน เขาจะมองน่าเราแล้วก็ยิ้ม แต่ตอนนี้เขาไม่คุยกับเรา เวลาคุยก็จะไม่มองน่าเราเลย เขาพยายามไม่มองน่าเราตลอด จนเราคิดว่ามันคงเป็นไปไม่ได้แล้วสำหรับคนนี้ ยิ่ง E คนที่สามมาพูดให้เราฟังว่า เขาคุยกับนางและพูดเรื่องเรา เขาบอกเขารู้นะว่าเราชอบเขา แต่เขาไม่ชอบเรา... และเขาก็ไม่เคยขอให้เราไปชอบเขา นี่คือประโยคหนึ่งที่ทำให้เราน้ำตาคลอได้ เราก็แค่อยากจะสมหวังกับคนที่ตัวเองชอบดูบ้าง แต่ดูสถาณการณ์ช่างลำบากเหลือเกิน แบบนี้เราควรตัดใจ และทำใจใช่ไหมคะ ???