สวัสดีค่าาา แฮร่ คือว่าเรามีเรื่องอยากจะปรึกษาค่ะ พอดีว่าเราแอบชอบพี่คนหนึ่ง มีไลน์เค้านะคะ แต่ไม่กล้าทักไป... ทำยังไงดี?
ขอเล่านิดนึงนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า ช่วงวันที่ 1-7 กุมภาพันธ์ เราได้มีโอกาสไปเป็นหนึ่งในคนที่เอาผลงานไปโชว์ วันนักประดิษฐ์ที่ไบเทคบางนา แล้วเราได้บูทอยู่ตรงข้ามพี่วิศวะช็อปสีเขียวกลุ่มหนึ่ง ซึ่งโดยนิสัยเราเป็นคนที่ไม่สังเกตหรือจดจำหน้าใครที่เราไม่สนใจหรอก แต่ แต่! เราดันหันไปเจอแล้วบังเอิญสบตากับเค้า เป็นเราฝั่งเดียวนะ 555 ซึ่งคือจำได้เลยหน้าตา รูปร่าง รอยยิ้ม คือเออมันใช่! คนนี้แหละ ใจเต้นไปหมด หน้าแดงเขิน พอเดินผ่านก็จะแบบเขินหนักมากกกก... แต่เราเองก็ด้วยความแต่ไม่เคยจีบใครมาก่อน ก็แบบนิ่งไป พยายามดูเชิงพี่เค้า จนมีโอกาสได้คุยกันบ้างเล็กน้อย เราก็เลยฮึดขึ้นมาว่าจะจีบ ซึ่งเรารอโอกาสจะชวนคุย แต่พี่เค้าก็ไม่ค่อยว่างคุยด้วย จนผ่านมาวันสุดท้ายของงาน ซึ่งเราจะต้องเดินทางกลับแล้ว เราแอบคิดว่าคงยากละถ้าจะจีบ แต่ถ้าไม่ทำอะไรก็คงได้แค่ชอบแล้วเพ้อเป็นคนบ้าหาพี่เค้าอย่างเดียว จึงขอไลน์ไว้คุยกัน แต่เราสงสติ๊กเกอร์ไปเค้าก็ตอบกลับมา ... มันก็มีแค่นี้ในบทสนทนาที่เราไม่กล้าชวนคุยหรือทักไป ยอมรับว่าเราเด็กน้อยมากที่ไม่กล้าทำอะไรไปมากกว่านี้ ด้วยความกลัวผิดหวัง กลัวเป็นพี่น้อง เลยอยากขอคำแนะนำ
เราเรียนอยู่ ปวช.1 แต่พี่เค้าเรียนอยู่ปี 3 คืออีกใจนึงก็คิดว่าเรายังเด็กไปมั้ย เค้าอาจจะไม่ชอบเราก็ได้ แต่คือในระยะเวลา 7 วันที่เจอกัน เราเหมือนคนบ้าจริงๆที่เอาแต่เพ้อไปชอบเค้า เดินผ่านก็ยิ้มเขิน
เราอยู่ภูเก็ตค่ะ ไม่ขอบอกชื่อสถาบันนะคะ แต่ใบ้ว่าเรียนช่าง ใส่ช็อปสีน้ำเงิน ส่วนพี่เค้าเรียนอยู่กรุงเทพใส่ช็อปสีเขียว ทำเครื่องที่ใช้พื้นที่ค่อนข้างเยอะ ตรงข้ามมุม GB1...
อยากจะทิ้งท้ายนะคะ ตัวเราไม่ได้แก่แดดหรืออะไร แต่เรายอมรัยบตรงๆแมนๆนี่แหละ ว่าเราชอบพี่เค้าที่นิสัย แต่เราอาจจะรู้จักไม่ได้ดีพอ หรือสนิทสนมกัน แต่ถ้าดูผิวเผินเค้าเป็นคนที่เราว่าโอเคค่ะ หน้าตาพี่เค้าไม่ได้หล่อหรือหล่อมาก แต่เป็นคนที่กลางๆ ส่วนเราก็ผู้หญิงธรรมดาๆ ใส่แว่น พูดไม่ค่อยเก่ง แต่เรามีหุ่นอวบๆ สูง 163 ซม.ได้
ชอบผู้ชายคนหนึ่ง ที่บังเอิญเจอกัน แต่เราอยู่กันคนละจังหวัด
ขอเล่านิดนึงนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า ช่วงวันที่ 1-7 กุมภาพันธ์ เราได้มีโอกาสไปเป็นหนึ่งในคนที่เอาผลงานไปโชว์ วันนักประดิษฐ์ที่ไบเทคบางนา แล้วเราได้บูทอยู่ตรงข้ามพี่วิศวะช็อปสีเขียวกลุ่มหนึ่ง ซึ่งโดยนิสัยเราเป็นคนที่ไม่สังเกตหรือจดจำหน้าใครที่เราไม่สนใจหรอก แต่ แต่! เราดันหันไปเจอแล้วบังเอิญสบตากับเค้า เป็นเราฝั่งเดียวนะ 555 ซึ่งคือจำได้เลยหน้าตา รูปร่าง รอยยิ้ม คือเออมันใช่! คนนี้แหละ ใจเต้นไปหมด หน้าแดงเขิน พอเดินผ่านก็จะแบบเขินหนักมากกกก... แต่เราเองก็ด้วยความแต่ไม่เคยจีบใครมาก่อน ก็แบบนิ่งไป พยายามดูเชิงพี่เค้า จนมีโอกาสได้คุยกันบ้างเล็กน้อย เราก็เลยฮึดขึ้นมาว่าจะจีบ ซึ่งเรารอโอกาสจะชวนคุย แต่พี่เค้าก็ไม่ค่อยว่างคุยด้วย จนผ่านมาวันสุดท้ายของงาน ซึ่งเราจะต้องเดินทางกลับแล้ว เราแอบคิดว่าคงยากละถ้าจะจีบ แต่ถ้าไม่ทำอะไรก็คงได้แค่ชอบแล้วเพ้อเป็นคนบ้าหาพี่เค้าอย่างเดียว จึงขอไลน์ไว้คุยกัน แต่เราสงสติ๊กเกอร์ไปเค้าก็ตอบกลับมา ... มันก็มีแค่นี้ในบทสนทนาที่เราไม่กล้าชวนคุยหรือทักไป ยอมรับว่าเราเด็กน้อยมากที่ไม่กล้าทำอะไรไปมากกว่านี้ ด้วยความกลัวผิดหวัง กลัวเป็นพี่น้อง เลยอยากขอคำแนะนำ
เราเรียนอยู่ ปวช.1 แต่พี่เค้าเรียนอยู่ปี 3 คืออีกใจนึงก็คิดว่าเรายังเด็กไปมั้ย เค้าอาจจะไม่ชอบเราก็ได้ แต่คือในระยะเวลา 7 วันที่เจอกัน เราเหมือนคนบ้าจริงๆที่เอาแต่เพ้อไปชอบเค้า เดินผ่านก็ยิ้มเขิน
เราอยู่ภูเก็ตค่ะ ไม่ขอบอกชื่อสถาบันนะคะ แต่ใบ้ว่าเรียนช่าง ใส่ช็อปสีน้ำเงิน ส่วนพี่เค้าเรียนอยู่กรุงเทพใส่ช็อปสีเขียว ทำเครื่องที่ใช้พื้นที่ค่อนข้างเยอะ ตรงข้ามมุม GB1...
อยากจะทิ้งท้ายนะคะ ตัวเราไม่ได้แก่แดดหรืออะไร แต่เรายอมรัยบตรงๆแมนๆนี่แหละ ว่าเราชอบพี่เค้าที่นิสัย แต่เราอาจจะรู้จักไม่ได้ดีพอ หรือสนิทสนมกัน แต่ถ้าดูผิวเผินเค้าเป็นคนที่เราว่าโอเคค่ะ หน้าตาพี่เค้าไม่ได้หล่อหรือหล่อมาก แต่เป็นคนที่กลางๆ ส่วนเราก็ผู้หญิงธรรมดาๆ ใส่แว่น พูดไม่ค่อยเก่ง แต่เรามีหุ่นอวบๆ สูง 163 ซม.ได้