รูมเมทขี้เกียจทำไงดีคะ?

เริ่มจากเรามาเรียนต่างจังหวัด และได้เช่าหอพักอยุ่กับรูมเมทคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนสนิทของเราเองตั้งแต่มอปลาย เราก็สนิทกันมากในระดับนึง มีอะไรเราบอกเพื่อนเราหมดทุกอย่าง ตั้งแต่การมาสมัครสอบและการหาที่พักต่างๆ ตอนแรกเราเช่าบ้าน เป็นบ้านเช่าของป้าเราเองเพราะเพื่อนเราไม่อยากอยู่หอ บ้านเช่าของป้าเรามันส่วนตัวกว่าด้วย ป้าเรายังลดค่าเช่าให้อีกด้วย และของใช้ต่างๆ เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างเป็นของป้าเราทั้งสิ้น เพื่อนเรากับเรามาแค่ตัวกับเสื้อผ้าเท่านั้น แม้กระทั่งรถ เรากับเพื่อนเราก็ต้องใช้ของพี่ที่เป็นลูกป้าเพื่อใช้ขับไปมหาลัย แต่ตอนเช้าเรากับเพื่อนต้องสลับกันไปส่งพี่ทำงานก่อน และเอารถไปใช้ได้ พี่เราป้าเรารักเพื่อนเรามาก มีอะไรป้าเราก็ให้หรือบางทีเพื่อนเรายังไปนอนกับพี่ที่บ้านป้า ไปกินไปอยู่ไปนอน แต่เราไม่ค่อยจะอยู่เพราะตอนปี1เราก็ติดเะื่อนมาก ส่วนใหญ่เราจะให้เพื่อนที่มอไปรับไปส่งตลอด และเพื่อนเราได้ใช้รถของพี่ พอมาถึงวันที่เราจะใช้รถบ้าง เราก็บอกเพื่อนว่าวันนี้เราเอารถนะ แต่เพื่อนก็เหมือนไม่พอใจเราอ่ะ เราก็งงนะว่าเพื่อนโกดเราเรื่องอะไร ทั้งๆที่รถก็เป็นของพี่เรา แต่เราก็ไม่อะไร อาจเป็นเพราะเพื่อนใช้ทุกวันจนเคยชิน จนมาสันนึงเพื่อนเราเริ่มเหนื่อยที่พี่เราใช้ให้ไปส่งที่ทำงาน บางครั้งพี่เราก็ใช้ให้เอาของไปให้ที่ทำงาน แต่เพราะพี่เราไม่มีรถไง เพื่อนเราก็ชอบทำหน้าใส่หรือทำอารมณ์เสีย แต่ตอนนั้นเราเข้าใจนะว่าเพื่อนเราเหนื่อยจริงๆ จนสุดท้ายเพื่อนเราเอารถมาเอง ก้ไม่มีอะไรจบกันไป และต่อมาเพื่อนเราก็อยากมาเช่าหออยู่แบบจิงจัง เราก็โอเค ย้ายไปอยู่หอกับเพื่อน ตอนนี้เราก็ต่างคนต่างเอารถมาเองแล้ว ก้อยู่กันไปแต่ที่เราทนไม่ไหวคือตั้งแต่เรามาอยู่กับเพื่อน เพื่อนเราไม่ค่อยช่วยเราทำอะไรเลย ห้องก็ไม่กวาด จานก็ไม่ล้าง ผ้าก้ไม่ซัก ทุกอย่างเราทำคนเดียวหมด แต่ตอนแรกเราไม่ได้คิดอะไรนะ เพราะถ้าเพื่อนไม่ทำเราก็ต้องอยู่แล้ว แต่พอนานเข้ามันไม่ไหวอ่ะ ขนาดที่นอนตัวเองเพื่อนเรายังไม่เก็บเลย ของทุกอย่างเราซื้อมาเราให้เพื่อนใช้ตลอด ไม่ว่าจะเป็น แฟ๊บ ยาสีฟัน สบุ่ ยาสระผม พอเราซื้อประจำกลับกลายเป็นว่าเราต้องซื้อตลอด เพราะเวลาของหมดเพื่อนเราก็ไม่ซื้อ แต่เราต้องใช้ไงเราก็เลยซื้อ เพื่อนก็มาใช้ของเรา เราโอเคหมดนะ ยังมีอีกหลายเรื่องที่เพื่อนเห้นแก่ตัวกับเรา เรารุ้ว่าเพื่อนรุ้แต่เพื่อนก็ทำเฉยเหมือนไม่มีอะไร เราอึดอัดมากอ่ะ เราแค่อยากระบายเพราะเราไม่รุ้จะพูดยังไง เราบอกเพื่อนที่มอเพื่อนก้บอกให้เราลองไม่ทำอะไรดุบ้าง แต่เราลองทำแล้ว เพื่อนเราก็ยังไม่ทำ เราเหนื่อยนะ บางที่เราเก้บให้ยันที่นอนหรือเอาผ้าเพื่อนไปซักให้ด้วย เราไม่รุ้จะพุดยังไง เราแค่รุ้นึกว่าเราเหนื่อยอ่ะ แต่เราไม่อยากพุดให้เพื่อนรุ้สึกไม่ดี หรือผิดใจกัน เราแค่เหนื่อย แม้กระทั่งคนที่บ้านเพื่อนเรายังเห็นแก่ตัวกับเราเลย เอาเปรียบเราทุกอย่าง แต่เราไม่อยากพุดให้รุ้สึกไม่ดีต่อกัน
อันนี้เป็นกะทู้แรกของเรา เราแค่อยากระบาย เราอาจจะเล่าไม่ละเอียดหรือเรียงลำดับไม่ดีก็ขออภัยด้วย
ถ้าเพื่อนๆมีคำแนะนำดีๆช่วยบอกเราหน่อยนะคะ
มันยังมีรายละเอียดอีกเยอะ แต่เราเหนื่อยมาก เราไม่รู้จะระบายกับใครแล้ว
เพื่อนที่มอก็ถามว่าทำไมเราไม่ย้ายออกมา เพรระเราไม่รุ้จะบอกเพื่อนเรายังไง เรากลัวเพื่อนเรารู้สึกไม่ดี เราไม่ได้โกดหรือเกลียดเพื่อนเรานะแต่เราเหนื่อยมากกว่า เราคิดว่าอยู่ด้วยกันต้องช่วยกันสิ ไม่ใช่ให้เราทำคนเดียว ถ้ามันแค่บางครั้งเราโอเค แต่นี่ทุกครั้งจนเราท้ออ่ะ บางทีเรากลับมาจากมอเหนื่อยๆเราก็ต้องมานั่งเก็บกวาดล้างจานอันที่เราไม่ได้ทำ คือเราเหนื่อยมาก เราจะย้ายก็สงสารเพื่อน เพราะเราจะได้ช่วยหารค่าห้องกับเพื่อนไง เราเคยพูดกับที่บ้านเรา เค้าก็บอกให้เราย้ายออกมา แต่เราไม่รู้จะพูดกับเพื่อนยังไง เราเคยบอกที่บ้านว่าอยู่ๆไปเพื่อนเราอาจจะดีขึ้นแต่ก็ไม่ จนกลายเป็นว่าตอนนี้เราไม่กล้าพูดอะไรกับใครเลย
ใครมีวิธีดีๆแนะนำด้วยนะคะ