(ต่อค่ะ) พี่เขาจบม.3 ละ และก็ไปเรียนต่อที่อื่น แต่เราก็เจอพี่เขาเรื่อยๆ เพราะบ้านพี่เขาจะเป็นทางผ่านไปโรงเรียน เราให้สัญญากับตัวเองว่าจะไม่คบใคร จะรอพี่เขากลับมาคบกับเราอีกครั้ง ระหว่างนั้นก็มีข่าวว่าพี่เขาแอบกิ๊กกับรุ่นน้อง กับคนนั้น คนนี้ไปเรื่อย
จนกระทั่งวันปัจฉิม เราจบม.3 ละ ตามธรรมเนียมแล้วจะมีกิจกรรมบายศรี ผูกข้อมือ และพี่เขาก็บอกเราว่าเดี๋ยวจะมาผูกข้อมือให้นะ แน่นอนบีไม่มีทางยอมแน่ๆ พี่เขาก็ได้แต่ยืนมองเราอยู่ไกลๆและก็ยิ้มให้เหมือนทุกครั้ง พองานปัจฉิมเสร็จเราและก็เพื่อนๆก็แยกย้ายกันกลับบ้าน และพี่เขาก็ขับรถตามเรามาและบอก ขอไปส่งนะมีของจะให้ เราก็เลยตกลง เพราะว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกละ เพราะเราจะต้องไปเรียนต่อม.ปลาย ที่ต่างจังหวัด เขาซื้อช่อตุ๊กตามาให้เป็นของขวัญวันปัจฉิม ของขวัญทุกชิ้นที่เขาให้เราในวันนั้นวันนี้ก็ยังอยู่รวมถึงลูกอมด้วย 9 ปีละ หลังจากวันนั้นที่เขามาส่งเรา ตอนเย็นเขาก็โทรมาเบอร์พ่อเราแต่เขาให้น้องเขาคุยก่อน ไม่งั้นพ่อไม่มีทางให้เราคุยแน่นอน เขาขอกลับมาคบกับเราเหมือนเดิมได้ไหม ใจเราอยากกลับไปมาก แต่กลัวเสียใจ เลยปฏิเสธ หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกับพี่เขาอีก
จนกระทั่งเราขึ้นม.5 ตอนนั้นได้ใช้โทรศัพท์ละ พ่อซื้อให้เพราะว่าต้องไปอยู่ต่างจังหวัดเอาไว้โทรหาพ่อ มีเบอร์แปลกโทรเข้า เราก็รับสาย และปลายสายคือพี่เขา พี่เขาบอกว่าเขาพยายามติดต่อเรา แต่ไม่รู้จะติดต่อยังไง และเขาก็เพิ่งไปขอเบอร์เรากับเพื่อนมา และโทรมาเราก็คุยกันสักพัก และเขาก็พูดประโยคที่เคยพูดกับเรา คือขอกลับมาเป็นเหมือนเดิม ช่วงนั้นเขาโทรมาบ่อยมาก และก็พูดประโยคเดิมๆ เราก็ปฏิเสธเหมือนทุกครั้ง และพี่เขาก็หายไปสักพักใหญ่ๆ จนเราเข้ามหาวิทยาลัยปี2 เขาโทรมาอีก คือเราใช้เบอร์เดิมจนถึงปัจจุบันก็ยังใช้ เขาก็พูดคำเดิมๆ คือขอกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม เราก็ตอบเหมือนทุกครั้ง เขารู้ละว่าเรากลับมาเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่บ้าน เขาบอกอยากเจอ และเราก็มาเจอกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันนานมาก และเขาก็ขอโอกาสเราต่อหน้า ส่วนคำตอบเราก็เหมือนเดิม เขาก็เลยบอกเราว่า เขาขอยอมแพ้ให้กับความใจแข็งของเรา ถามเรายังรักเขาไหม ตอบได้เลยว่ารัก แต่เสือยังไงก็คือเสืออยู่วันยังค่ำ ไม่มีทางเปลี่ยนได้ (มีต่อ)
แชร์ประสบการณ์ รักแรก ep.2
จนกระทั่งวันปัจฉิม เราจบม.3 ละ ตามธรรมเนียมแล้วจะมีกิจกรรมบายศรี ผูกข้อมือ และพี่เขาก็บอกเราว่าเดี๋ยวจะมาผูกข้อมือให้นะ แน่นอนบีไม่มีทางยอมแน่ๆ พี่เขาก็ได้แต่ยืนมองเราอยู่ไกลๆและก็ยิ้มให้เหมือนทุกครั้ง พองานปัจฉิมเสร็จเราและก็เพื่อนๆก็แยกย้ายกันกลับบ้าน และพี่เขาก็ขับรถตามเรามาและบอก ขอไปส่งนะมีของจะให้ เราก็เลยตกลง เพราะว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกละ เพราะเราจะต้องไปเรียนต่อม.ปลาย ที่ต่างจังหวัด เขาซื้อช่อตุ๊กตามาให้เป็นของขวัญวันปัจฉิม ของขวัญทุกชิ้นที่เขาให้เราในวันนั้นวันนี้ก็ยังอยู่รวมถึงลูกอมด้วย 9 ปีละ หลังจากวันนั้นที่เขามาส่งเรา ตอนเย็นเขาก็โทรมาเบอร์พ่อเราแต่เขาให้น้องเขาคุยก่อน ไม่งั้นพ่อไม่มีทางให้เราคุยแน่นอน เขาขอกลับมาคบกับเราเหมือนเดิมได้ไหม ใจเราอยากกลับไปมาก แต่กลัวเสียใจ เลยปฏิเสธ หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกับพี่เขาอีก
จนกระทั่งเราขึ้นม.5 ตอนนั้นได้ใช้โทรศัพท์ละ พ่อซื้อให้เพราะว่าต้องไปอยู่ต่างจังหวัดเอาไว้โทรหาพ่อ มีเบอร์แปลกโทรเข้า เราก็รับสาย และปลายสายคือพี่เขา พี่เขาบอกว่าเขาพยายามติดต่อเรา แต่ไม่รู้จะติดต่อยังไง และเขาก็เพิ่งไปขอเบอร์เรากับเพื่อนมา และโทรมาเราก็คุยกันสักพัก และเขาก็พูดประโยคที่เคยพูดกับเรา คือขอกลับมาเป็นเหมือนเดิม ช่วงนั้นเขาโทรมาบ่อยมาก และก็พูดประโยคเดิมๆ เราก็ปฏิเสธเหมือนทุกครั้ง และพี่เขาก็หายไปสักพักใหญ่ๆ จนเราเข้ามหาวิทยาลัยปี2 เขาโทรมาอีก คือเราใช้เบอร์เดิมจนถึงปัจจุบันก็ยังใช้ เขาก็พูดคำเดิมๆ คือขอกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม เราก็ตอบเหมือนทุกครั้ง เขารู้ละว่าเรากลับมาเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่บ้าน เขาบอกอยากเจอ และเราก็มาเจอกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันนานมาก และเขาก็ขอโอกาสเราต่อหน้า ส่วนคำตอบเราก็เหมือนเดิม เขาก็เลยบอกเราว่า เขาขอยอมแพ้ให้กับความใจแข็งของเรา ถามเรายังรักเขาไหม ตอบได้เลยว่ารัก แต่เสือยังไงก็คือเสืออยู่วันยังค่ำ ไม่มีทางเปลี่ยนได้ (มีต่อ)