เรื่องราวมันอาจจะยาวแต่ก็อยากแชร์สิ่งที่คิดว่ามันคงเป็นจุดเปลี่ยนที่มากที่สุดในชีวิตแล้ว
เรากับแฟนคบกันมา 7 ปี กำลังจะเข้าปีที่ 8 ตลอดเวลาก็มีดีบ้าง ร้ายบ้าง กระทบกระทั่งกันตามประสา แต่ทุกครั้งที่เกิดปัญหาเราจะจูนกลับมาหากันได้ตลอด และแก้ไขสิ่งที่เป็นปัญหาของกันและกันเพื่อให้เข้าใจกันมากขึ้น
แต่มีสิ่งหนึ่งที่เราที่เราปรับกันไม่ค่อยได้คือเราเป็นคนโมโหร้าย เค้าเป็นผู้ชายติดเพื่อนเวลาไปไหนจะไม่ค่อยบอก แล้วกลับมาเคลียร์กับเราทีเดียวตอนกลับ บ้าน มันเป็นปัญหาที่แก้ไม่ได้แต่ก็ใช้ชีวิตปกติ เพราะแฟนไม่ค่อยออกไปบ่อยเหมือนช่วงแรก ๆ ที่คบกัน
ก็เป็นแบบนี้มาตลอดแต่เราก็ไม่ได้รักกันน้อยลง เรารักกันเหมือนเดิมมีความผูกพันให้กันเหมือนเดิม ไปเที่ยวด้วยกัน แสดงความรักเหมือนคู่รักทั่ว ๆ ไป บางครั้งคนรอบข้างอิจฉาเราด้วยซ้ำที่เราได้ผู้ชายคนนี้มาเป็นแฟน คบกันนาน จนโดนเชียร์ให้แต่งกันอยู่บ่อย ๆ แต่ด้วยฐานะทางการเงินเราทั้งคู่ยังไม่พร้อม จึงไม่รีบร้อนอะไร คบกันอยู่กันไปเรื่อย ๆ มีพูดถึงเรื่องอนาคตบ้างแต่ไม่ได้จริงจังมากมาย
จนมาปลายปี 60 เดือนพฤศจิกายน มีสัญญาณบางอย่างเริ่มเปลี่ยนไป เราและแฟนเริ่มทำงานกันคนละเวลาเขาทำงานกลางคืน เราทำงานกลางวัน แฟนติดเกมส์หนึ่งในโทรศัพท์มือถือ คือกลับมาถึงบ้านตี2-3 จะไม่นอนจะนั่งเล่นเกมส์จนสว่าง เราก็ไม่ได้เอะใจ จนผ่านไป 1 สัปดาห์ 2 สัปดาห์ ทำไมแฟนมีท่าทีเปลี่ยนไป คือเฉยเมย ตึง ๆ จนเรารู้สึกได้ เราเลยลองจับสังเกตตอนเขาเล่นเกมอมยิ้มมีความสุข ไม่หัวร้อนเหมือนตอนแรก ๆ ที่เริ่มเล่น
เราคิดว่ามันไม่ปกติแล้ว เซ้นต์ผู้หญิงเราเชื่อก็วันนี้ เราตัดสินใจเช็คโทรศัพท์ เราเจอ password แปลก ๆ ในโน้ต เป็นชื่อคน เรามือสั่นหัวใจเต้นแรงมาก เราเอาไปค้นใน google เราก็เจอ IG ผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมา สวย น่ารัก เด็กสาววัยมหาวิทยาลัย ประจวบกับ 2-3 วันมานี้แฟนเราเข้าไปเล่น IG ทั้งที่ร้อยวันพันปี ไม่เคยแม้จะกดเข้าไปดู เราทำใจดีสู้เสือ เก็บเอาไว้ เพื่อถามเขาตรง ๆ คำตอบที่ได้คือปฎิเสธ ไม่เคยคุย แค่ขอมาเฉย ๆ ขอให้คนที่ทำงาน โยนความผิดไปทั่ว แล้วลบโน้ตนั้นทิ้งต่อหน้าเรา ในความรู้สึกเรา เราว่าไม่ใช่ผู้ชายตรงหน้ากำลังโกหกเรา แค่มองตาเราก็รู้เราคบกันมาตั้งนานจนจะเป็นคน ๆ เดียวกันอยู่แล้ว เราได้แต่ร้องไห้ แฟนเราปลอบกอดเราบอกกับเราว่าไม่มีอะไร ๆ เราก็สงบลง
คบนานไม่ช่วยอะไร ไม่มีใครซื้อสัตย์ตลอดไป เพียงแค่ยังไม่มีใครเข้ามาทดสอบ
เรากับแฟนคบกันมา 7 ปี กำลังจะเข้าปีที่ 8 ตลอดเวลาก็มีดีบ้าง ร้ายบ้าง กระทบกระทั่งกันตามประสา แต่ทุกครั้งที่เกิดปัญหาเราจะจูนกลับมาหากันได้ตลอด และแก้ไขสิ่งที่เป็นปัญหาของกันและกันเพื่อให้เข้าใจกันมากขึ้น
แต่มีสิ่งหนึ่งที่เราที่เราปรับกันไม่ค่อยได้คือเราเป็นคนโมโหร้าย เค้าเป็นผู้ชายติดเพื่อนเวลาไปไหนจะไม่ค่อยบอก แล้วกลับมาเคลียร์กับเราทีเดียวตอนกลับ บ้าน มันเป็นปัญหาที่แก้ไม่ได้แต่ก็ใช้ชีวิตปกติ เพราะแฟนไม่ค่อยออกไปบ่อยเหมือนช่วงแรก ๆ ที่คบกัน
ก็เป็นแบบนี้มาตลอดแต่เราก็ไม่ได้รักกันน้อยลง เรารักกันเหมือนเดิมมีความผูกพันให้กันเหมือนเดิม ไปเที่ยวด้วยกัน แสดงความรักเหมือนคู่รักทั่ว ๆ ไป บางครั้งคนรอบข้างอิจฉาเราด้วยซ้ำที่เราได้ผู้ชายคนนี้มาเป็นแฟน คบกันนาน จนโดนเชียร์ให้แต่งกันอยู่บ่อย ๆ แต่ด้วยฐานะทางการเงินเราทั้งคู่ยังไม่พร้อม จึงไม่รีบร้อนอะไร คบกันอยู่กันไปเรื่อย ๆ มีพูดถึงเรื่องอนาคตบ้างแต่ไม่ได้จริงจังมากมาย
จนมาปลายปี 60 เดือนพฤศจิกายน มีสัญญาณบางอย่างเริ่มเปลี่ยนไป เราและแฟนเริ่มทำงานกันคนละเวลาเขาทำงานกลางคืน เราทำงานกลางวัน แฟนติดเกมส์หนึ่งในโทรศัพท์มือถือ คือกลับมาถึงบ้านตี2-3 จะไม่นอนจะนั่งเล่นเกมส์จนสว่าง เราก็ไม่ได้เอะใจ จนผ่านไป 1 สัปดาห์ 2 สัปดาห์ ทำไมแฟนมีท่าทีเปลี่ยนไป คือเฉยเมย ตึง ๆ จนเรารู้สึกได้ เราเลยลองจับสังเกตตอนเขาเล่นเกมอมยิ้มมีความสุข ไม่หัวร้อนเหมือนตอนแรก ๆ ที่เริ่มเล่น
เราคิดว่ามันไม่ปกติแล้ว เซ้นต์ผู้หญิงเราเชื่อก็วันนี้ เราตัดสินใจเช็คโทรศัพท์ เราเจอ password แปลก ๆ ในโน้ต เป็นชื่อคน เรามือสั่นหัวใจเต้นแรงมาก เราเอาไปค้นใน google เราก็เจอ IG ผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมา สวย น่ารัก เด็กสาววัยมหาวิทยาลัย ประจวบกับ 2-3 วันมานี้แฟนเราเข้าไปเล่น IG ทั้งที่ร้อยวันพันปี ไม่เคยแม้จะกดเข้าไปดู เราทำใจดีสู้เสือ เก็บเอาไว้ เพื่อถามเขาตรง ๆ คำตอบที่ได้คือปฎิเสธ ไม่เคยคุย แค่ขอมาเฉย ๆ ขอให้คนที่ทำงาน โยนความผิดไปทั่ว แล้วลบโน้ตนั้นทิ้งต่อหน้าเรา ในความรู้สึกเรา เราว่าไม่ใช่ผู้ชายตรงหน้ากำลังโกหกเรา แค่มองตาเราก็รู้เราคบกันมาตั้งนานจนจะเป็นคน ๆ เดียวกันอยู่แล้ว เราได้แต่ร้องไห้ แฟนเราปลอบกอดเราบอกกับเราว่าไม่มีอะไร ๆ เราก็สงบลง