ปีที่แล้ว ทำงานกับน้องจบใหม่คนนึง อยู่มาประมาณ 6เดือน ผ่านโปรเรียบร้อย ซึ่งเราเป็นแค่พี่ในทีม ไม่มีสิทธิสั่งการ แต่ถ้าน้องถาม ก็ควรช่วย แรกๆ น้องก็มีคำถามง่ายๆ ซึ่งเราเข้าใจว่านี่คือเด็กจบใหม่ เลยให้เวลาในการอธิบายเต็มที่ วันละถึง 3-4ชั่วโมง โดยมองว่าเป็นการลงทุน แบบว่าถ้าตอบคำถามเราไม่ได้ เราไม่ปล่อยไปทำงานค่ะ ซึ่งแรกๆ เราพลาด ถามอะไร ตอบได้หมด แต่ตอบแบบนกแก้วนกขุนทอง T___T ไม่มีความเข้าใจ แค่พูดทวนในสิ่งที่เราอธิบายไป

น้องก็จะไปงมๆ อะไรอยู่ไม่รู้วันนึง อีกวันกลับมาใหม่ พร้อมคำถามเดิม อธิบายเสร็จ ก็กลับไปงมๆ อีกรอบ แล้ววันถัดไป กลับมาพร้อมคำถามเดิม แต่พยายามเปลี่ยนคำถามนิดหน่อย... เราเริ่มพบว่าน้องไม่ได้ต้องการความเข้าใจค่ะ น้องแค่ต้องการคำตอบให้งานมันเสร็จๆ ไปในแต่ละชิ้น

ตอนหลังเรารู้ เลยจับมือพิมพ์โค้ดให้ แต่เขียนให้มันผิดไป 1จุดที่มันเห็นได้ง่าย แก้ง่ายมาก ง่ายกว่างานของน้อง 10เท่า แล้วบอกน้องไปด้วยว่า จุดนี้เราพิมพ์ผิดนะ ให้แก้ด้วย เป็นการบังคับให้น้องเขียนโค้ดเอง

ซึ่งสุดท้ายน้องก็ไปหาพี่อีกคนในทีมให้ช่วยแก้โค้ดชุดนั้น ไม่ได้แก้ด้วยตัวเอง  การทำงานของน้องคือ เวียนเทียนถามทั้งวัน เริ่มจากถามเราสัก 2-3ชม แล้วขยับไปถามพี่อีกคนในทีมอีก 1-2ชม ทุกวันของน้องคือการเวียนเทียนถามพี่ๆ โดยไม่ได้ทำงานเองเลย น้องจะจัดสรรเวลาในการถาม ไม่ถามคนเดิมบ่อยๆ

ยิ่งทำงานด้วยกันนานๆ ยิ่งพบว่าน้องไม่มีทั้งความอยากรู้ และความสามารถในการเรียนรู้ แต่น้องมีสกิลการพูด เค้าก็จะดูเหมือนเข้าใจ ทำงานได้ เวลาถามว่าทำไมไม่เสร็จ ก็จะอธิบายเหตุผลได้ยืดยาวจนคนขี้เกียจฟังกันไปข้าง น้องก็อยู่รอดในฐานะโปรแกรมเมอร์ที่เขียนโค้ดไม่เป็นมาได้ 10เดือน

เราเลยคิดว่าไม่ใช่ปัญหาของเราล่ะ เป็นปัญหาหัวหน้า ก็แจ้งหัวหน้า หัวหน้าก็คงเชื่อเราทันทีไม่ได้ ต้องฟังจากปากคนอื่นด้วย เลยให้คนในทีมอีกคนไปประกบครึ่งเดือน ผลลัพธ์คือ ไม่มีสกิล ทำงานไม่ได้ แต่สงสารเด็ก ขอโอกาสให้เขาหน่อยละกัน ซึ่งหลังจากนั้นเราก็ไม่รับรู้ เพราะหัวหน้าก็จะจับคู่ให้งานน้องกับพี่คนอื่นเป็นหลัก น้องก็ได้เวียนโปรเจ็คไปเรื่อยๆ จนวันนึง น้องเวียนกลับมาคู่กับโปรเจ็คเราอีกรอบ โดยไม่มีการพัฒนาใดๆ เลย เท่ากับว่าต้องประคองกันไปต่อ

เรามีให้ feedback กับหัวหน้าไปอีก 2-3ครั้งว่าเด็กคนนี้เขียนโปรแกรมไม่ได้ ซึ่งคิดว่าคงไม่ได้ให้ feedback ต่อแล้ว เพราะหัวหน้าไม่จัดการอะไร ยิ่งให้ negative feedback เกี่ยวกับคนมากๆ ก็ยิ่งดูไม่ดีกับตัวเราด้วย

ปกติในฐานะรุ่นพี่ แก้ปัญหานี้อย่างไรกันหรือคะ คือ ถ้าเราเป็นหัวหน้า เราคงย้ายน้องออกไปทำงานอื่นที่ไม่ใช่การเขียนโปรแกรมแล้ว ให้ทำเอกสารแทน แต่เราเป็นแค่รุ่นพี่ ไม่มีสิทธิสั่งงาน แต่ทุกวันนี้ทำงานด้วยกัน ก็ปล่อยไม่ได้ เพราะงานมันต้องเสร็จไปด้วยกัน