ลืมไปรึยังว่าเราฝันไว้ว่าอะไรบ้าง?
บางอย่างเราก็รู้ตั้งแต่ตอนเด็กแล้วว่าตัวเรานั้น
ชอบอะไร?
แต่เมื่อโตขึ้น หลายๆสิ่งที่เราชอบในตอนเด็กนั้น
มันจะเริ่มหายไป...
คุณลืมไปรึยังว่าตอนเด็กคุณชอบอะไร?
แล้วตอนนี้สิ่งนั้นมันยังอยู่กับคุณอยู่ไหม?
หลายๆสิ่งเข้ามาแล้วก็จากไป
เป็นธรรมดาของโลกใบนี้
แต่ก็มีหลายสิ่งที่อยู่กับเราไปจนตาย
ความฝันไง
ความฝันของเรามักมีอุปสรรคเสมอ
อยู่ที่เราจะข้ามมันไปหรือติดอยู่กับมัน
แน่นอนว่าไม่ได้มีแค่อุปสรรคเดียว
จะพยายามต่อหรือหยุดฝัน
บางคนไปถึงความฝันได้โดยง่าย
เพราะมีทุนชีวิตตั้งแต่เกิด
กับบางคนแม้จะทำยังไงก็ไปไม่ถึงฝันสักที
พยายามน้อยไปรึป่าว?
คนที่พยายามอย่างมากเพื่อจะไล่ตามฝัน
แต่กับไม่มีโอกาสเข้ามาเลยก็เท่ากับไร้ค่า
แต่กับบางคนเมื่อมีโอกาสเข้ามาถึง
กลับกลัวที่จะออกไปทำสิ่งนั้น
กับตัวผมเองที่เคยไปถึงฝันที่เคยวาดไว้แล้ว
แต่ความฝันนั้นก็ต้องพังลง เพราะเพียงแค่ร่างกายไม่พร้อม
ถามว่าเสียใจไหมกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ไม่เสียใจ แต่เสียดาย..
"แต่เชื่อผมเถอะถึงแม้ใครจะบอกว่าฝันของคุณน้นมันใหญ่เกินที่จะทำได้"
"จงทำตามความฝันของคุณต่อไปซะ ถ้านั้นคือสิ่งที่คุณฝันไว้จริงๆ"
อย่าให้ใครมาดูถูกตัวเรา
ว่าเราทำไม่ได้
อย่าอายที่จะลองอะไรใหม่ๆที่ผ่านเข้ามา
เพราะนั้นอาจจะเป็นสิ่งที่คุณชอบก็ได้
และเมื่อคุณเจอสิ่งที่ชอบแล้ว
พยายามทำมันให้ถึงที่สุด
เพราะเราไม่รู้หรอกว่าขีดจำกัดของเราอยู่ตรงไหน
เมื่อคุณคิดว่าเราถึงขีดจำกัดของเราแล้วจริงๆ
ลองทำมันอีก1ครั้ง
แล้วคุณจะรู้ว่า ขีดจำกัดของคุณ มันไม่ใช่ครั้งเมื่อกี้และไม่ใช่ครั้งนี้ด้วยเช่นกัน
และเมื่อคุณทำไปเรื่อยๆคุณก็จะรู้เอง
ว่านี้ใช่ฝันที่เรานึกไว้ไหม
อย่ากลัวเสียเวลาชีวิต
แต่ให้กลัวที่จะเสียเวลาชีวิต
ลองย้อนกลับไปที่คำถามแรก
ว่าตอนนี้ตัวเรามีความฝันอยู่รึป่าว?
ปล.ไม่ได้มาสอนนะครับ55555555 แค่ตอนนี้ชีวิตก็ยังเคว้งคว้างอยู่เหมือนกัน เลยมาพิมพ์บ่นๆไว้
เผื่อวันนึงที่ผมท้อจะได้กลับมาอ่านที่ตัวเองคิด อาจจะทำให้มีแรงสู้อีกครั้งนึง

การค้นพบเกี่ยวกับตัวเอง
บางอย่างเราก็รู้ตั้งแต่ตอนเด็กแล้วว่าตัวเรานั้น
ชอบอะไร?
แต่เมื่อโตขึ้น หลายๆสิ่งที่เราชอบในตอนเด็กนั้น
มันจะเริ่มหายไป...
คุณลืมไปรึยังว่าตอนเด็กคุณชอบอะไร?
แล้วตอนนี้สิ่งนั้นมันยังอยู่กับคุณอยู่ไหม?
หลายๆสิ่งเข้ามาแล้วก็จากไป
เป็นธรรมดาของโลกใบนี้
แต่ก็มีหลายสิ่งที่อยู่กับเราไปจนตาย
ความฝันไง
ความฝันของเรามักมีอุปสรรคเสมอ
อยู่ที่เราจะข้ามมันไปหรือติดอยู่กับมัน
แน่นอนว่าไม่ได้มีแค่อุปสรรคเดียว
จะพยายามต่อหรือหยุดฝัน
บางคนไปถึงความฝันได้โดยง่าย
เพราะมีทุนชีวิตตั้งแต่เกิด
กับบางคนแม้จะทำยังไงก็ไปไม่ถึงฝันสักที
พยายามน้อยไปรึป่าว?
คนที่พยายามอย่างมากเพื่อจะไล่ตามฝัน
แต่กับไม่มีโอกาสเข้ามาเลยก็เท่ากับไร้ค่า
แต่กับบางคนเมื่อมีโอกาสเข้ามาถึง
กลับกลัวที่จะออกไปทำสิ่งนั้น
กับตัวผมเองที่เคยไปถึงฝันที่เคยวาดไว้แล้ว
แต่ความฝันนั้นก็ต้องพังลง เพราะเพียงแค่ร่างกายไม่พร้อม
ถามว่าเสียใจไหมกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ไม่เสียใจ แต่เสียดาย..
อย่าให้ใครมาดูถูกตัวเรา
ว่าเราทำไม่ได้
อย่าอายที่จะลองอะไรใหม่ๆที่ผ่านเข้ามา
เพราะนั้นอาจจะเป็นสิ่งที่คุณชอบก็ได้
และเมื่อคุณเจอสิ่งที่ชอบแล้ว
พยายามทำมันให้ถึงที่สุด
เพราะเราไม่รู้หรอกว่าขีดจำกัดของเราอยู่ตรงไหน
เมื่อคุณคิดว่าเราถึงขีดจำกัดของเราแล้วจริงๆ
ลองทำมันอีก1ครั้ง
แล้วคุณจะรู้ว่า ขีดจำกัดของคุณ มันไม่ใช่ครั้งเมื่อกี้และไม่ใช่ครั้งนี้ด้วยเช่นกัน
และเมื่อคุณทำไปเรื่อยๆคุณก็จะรู้เอง
ว่านี้ใช่ฝันที่เรานึกไว้ไหม
อย่ากลัวเสียเวลาชีวิต
แต่ให้กลัวที่จะเสียเวลาชีวิต
ปล.ไม่ได้มาสอนนะครับ55555555 แค่ตอนนี้ชีวิตก็ยังเคว้งคว้างอยู่เหมือนกัน เลยมาพิมพ์บ่นๆไว้
เผื่อวันนึงที่ผมท้อจะได้กลับมาอ่านที่ตัวเองคิด อาจจะทำให้มีแรงสู้อีกครั้งนึง