การมีอยู่ ไม่มีอยู่
ก่อนที่เราจะดำรงชีวิตตั้งแต่เด็กจนกระทั่งเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ผ่านวัยแต่ละวัย ผ่านเหตุการณ์ทั้งหลาย เราพบเจอเรื่องบางเรื่องที่มันเกิดซ้ำๆ แบบที่เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ หนึ่งในนั้นก็คือการพลัดพลาดจากของรัก สิ่งอันเป็นที่รักรวมถึงคนที่เรารักนั้นด้วย ยิ่งอายุมากขึ้นก็ยิ่งพบว่ามีการสูญเสียเกิดขึ้นตามไปด้วย
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่พบว่าชีวิตเราได้ถูกทำลายลงเพราะความเศร้าโศกเสียใจจากการที่ต้องจากสิ่งอันเป็นที่รัก บางครั้งมันทำให้เราตื่นตัว รู้ว่าทุกสิ่งที่มีชีวิตจะต้องจากไปสักวันในวันใดวันหนึ่ง บางครั้งทำให้เราตระหนกตกใจไปจนถึงหวาดระแวงกับสิ่งที่เหลืออยู่ว่าสักวันเราจะต้องอยู่โดยปราศจากสิ่งอันเป็นที่รัก
หลายคนเลือกที่จะทำสิ่งที่เหลืออยู่นี้ให้ดีที่สุด ดูแลสิ่งที่มีอยู่ให้ดีที่สุด แม้ว่าจะหวาดระแวงอยู่ ซึ่งก็ยังทำให้ไม่สามารถหายจากความทุกข์ใจได้หมด เพราะเรียนรู้แล้วว่าสักวันมันจะต้องเป็นอย่างนั้น ในการนี้สิ่งที่ควรทำคือการปล่อยวางสัจจะธรรม ความเป็นไปของธรรมชาติ ตามกฎไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา ไม่มีใครล่วงเกินกฎนี้ได้จริงๆ กฎแห่งการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปมันก็มีอยู่แบบนี้เอง
ทีนี้พอเวลามันเกิด หลายคนก็ไม่เข้าใจ หาว่าทำไมสิ่งที่ตัวเองรักต้องพลัดพรากจากตัวเองไป ทำไมถึงเกิดเหตุนั้นเหตุนี้ทำให้ต้องเสียสิ่งที่รักไป ปัดโถ่เอ๋ย .... การเกิดนี้ล่ะก็เป็นทุกข์แล้ว การพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดนั้นล่ะคือทางหลุดพ้น ตราบใดที่น้ำมันมีอยู่ในที่ใดมันก็มีลักษณะเป็นของเหลวนั้นล่ะ แล้วจะหวังให้น้ำมันขาดจากการเป็นคุณสมบัติของเหลวได้อย่างไร มันเกิดขึ้นแล้ว ตั้งอยู่สักพัก มันก็จากไป แค่นั้นเองมนุษย์เอ๋ย
วิธีการปฏิบัติตนเมื่อพบเจอกับการพลัดพราก
ก่อนที่เราจะดำรงชีวิตตั้งแต่เด็กจนกระทั่งเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ผ่านวัยแต่ละวัย ผ่านเหตุการณ์ทั้งหลาย เราพบเจอเรื่องบางเรื่องที่มันเกิดซ้ำๆ แบบที่เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ หนึ่งในนั้นก็คือการพลัดพลาดจากของรัก สิ่งอันเป็นที่รักรวมถึงคนที่เรารักนั้นด้วย ยิ่งอายุมากขึ้นก็ยิ่งพบว่ามีการสูญเสียเกิดขึ้นตามไปด้วย
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่พบว่าชีวิตเราได้ถูกทำลายลงเพราะความเศร้าโศกเสียใจจากการที่ต้องจากสิ่งอันเป็นที่รัก บางครั้งมันทำให้เราตื่นตัว รู้ว่าทุกสิ่งที่มีชีวิตจะต้องจากไปสักวันในวันใดวันหนึ่ง บางครั้งทำให้เราตระหนกตกใจไปจนถึงหวาดระแวงกับสิ่งที่เหลืออยู่ว่าสักวันเราจะต้องอยู่โดยปราศจากสิ่งอันเป็นที่รัก
หลายคนเลือกที่จะทำสิ่งที่เหลืออยู่นี้ให้ดีที่สุด ดูแลสิ่งที่มีอยู่ให้ดีที่สุด แม้ว่าจะหวาดระแวงอยู่ ซึ่งก็ยังทำให้ไม่สามารถหายจากความทุกข์ใจได้หมด เพราะเรียนรู้แล้วว่าสักวันมันจะต้องเป็นอย่างนั้น ในการนี้สิ่งที่ควรทำคือการปล่อยวางสัจจะธรรม ความเป็นไปของธรรมชาติ ตามกฎไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา ไม่มีใครล่วงเกินกฎนี้ได้จริงๆ กฎแห่งการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปมันก็มีอยู่แบบนี้เอง
ทีนี้พอเวลามันเกิด หลายคนก็ไม่เข้าใจ หาว่าทำไมสิ่งที่ตัวเองรักต้องพลัดพรากจากตัวเองไป ทำไมถึงเกิดเหตุนั้นเหตุนี้ทำให้ต้องเสียสิ่งที่รักไป ปัดโถ่เอ๋ย .... การเกิดนี้ล่ะก็เป็นทุกข์แล้ว การพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดนั้นล่ะคือทางหลุดพ้น ตราบใดที่น้ำมันมีอยู่ในที่ใดมันก็มีลักษณะเป็นของเหลวนั้นล่ะ แล้วจะหวังให้น้ำมันขาดจากการเป็นคุณสมบัติของเหลวได้อย่างไร มันเกิดขึ้นแล้ว ตั้งอยู่สักพัก มันก็จากไป แค่นั้นเองมนุษย์เอ๋ย