ส่วนตัวคิดว่าตัวเองแปลก แปลกมากๆ คุยกับใครไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ เวลามีคนคุยด้วยอยู่ๆก็เหมือนไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูดเหมือนเราพูดคนละภาษากับเขาเลย เขาถามสิ่งหนึ่งมักจะตอบไปคนละอย่างเลย บางครั้งเวลาโพสต์ข้อความลงเฟสบุ๊คมันมักจะเป็นคำพูดแปลกๆ เหมือนเราไม่เข้าใจภาษาที่ตัวเองใช้สื่อสาร *เราเป็นคนชอบเก็บกดเวลามีใครมาด่าหรือวิจารณ์เราในเรื่องต่างๆเรามักจะไม่โต้ตอบเท่าไหร่ เราจะเก็บคำพวกนั้นมาคิดตริตรองตัวเอง เฟสบุ๊คนานๆโพสต์ครั้ง แต่ล้ะครั้งสิ่งที่เราโพสต์ออกมามันมีความหมายนัยในตัวของมันที่เราไม่สามารถสื่ออกมาตรงๆได้ เรามักจะใช้ความหมายนัยของคำนั้น ไม่ค่อยมีใครตามเราทันแล้วเราก็ไม่ค่อยจะทันใคร ผสมกับความเครียดทำให้เราปวดหัวบ่อยๆ บางครั้งก็อยู่ตัวร้อนเหงื่อออกทั้งๆที่อากาศหนาว เราเป็นคนชอบอยู่คนเดียวมากกว่าเพราะมันทำให้มีสมาธิมากกว่าคนกลุ่มใหญ่ๆ (เป็นที่สุขภาพจิตของเรารึเปล่า หรือไม่ก็ความเครียดของเรารึเปล่า) เวลาที่เราให้คนอื่นช่วยทำงานบางอย่างแล้วเขาทำอะไรผิดพลาดเรามักจะบอกว่าตัวเองผิดเป็นอันดับเเรก เพราะถ้าเราไม่ให้เขาช่วยมันก็ไม่เกิดขึ้น ก่อนที่จะโทษใครโดยไม่มีเหตุผล เราควรมองมาที่ตัวเราก่อนว่าดีพอรึยังที่จะว่าคนอื่น เราจะไม่วิจารณ์ใครในทางที่ไม่ดีโดยไม่มีหลักฐานหรือทำให้ใครเสียหายเราก็ไม่ทำ เพื่อนบางคนบอกว่า เขาสังเกตเรามานานว่าทำไมเวลาเพื่อนพูดลับหลังใครเราจะเงียบ นั่นเป็นเพราะเราไม่รู้จะพูดอะไร เพราะไม่มีอะไรมายืนยันว่าคนคนนั้นเขาทำอะไรผิดหรือทำให้ใครไม่พอใจ เราเป็นคนที่รับภาระคำพูดหยาบคาย เราฟังแต่ไม่พูดออกมาเพราะมันไม่เหมาะที่จะพูด เราก็ต้องปรับตัวให้อยู่ในคนกลุ่มนั้นโดยการรับฟังนั่นแหละ
มีความคิดที่ไม่เหมือนใคร เวลาพูดอะไร โพสต์อะไรมันมักหมายถึงความนัย คืออะไรไม่เข้าใจตัวเอง[คนที่พูดไม่รู้เรื่อง]