รู้สึกว่าเราจะเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เเต่ไม่มั่นใจ

ทุกๆวันเราได้เเต่ยิ้ม ทำตัวมีเหมือนความสุข ทำให้เพื่อนหัวเราะ อารมณ์ดี แต่จริงๆเราไม่รู้สึกมีความสุข เราเหมือนอยู่ตัวคนเดียว ปรึกษาเพื่อนก็ไม่ได้ เพราะจะมีเเต่คนบอกว่าสู้ๆ นั่นยิ่งทำให้รู้สึกว่าเราต้องอยู่คนเดียว แม่กับพ่อเราก็ทำงานหนักทุกวัน พ่อทำงานต่างจังหวัด 1-2เดือนเจอกันครั้งนึง ส่วนแม่กับเราก็ชอบทะเลาะกัน และเเม่จะชอบพูดว่าเกลียดเราเสมอ ต่อมาทุกตอนกลางคืนเราเริ่มจินตนาการให้หมอนข้างเป็นคนคนนึง ที่รับฟังเรา ที่เราร้องไห้ด้วยได้ เราร้องไห้ทุกวัน ไม่มีความสุขเลย

ปัจจุบันหลังจากมีปัญหาหนักๆ รู้สึกตัวอีกทีเราก็เผลอทำร้ายตัวเองไปแล้ว เราชอบคิดอยากฆ่าตัวตาย คิดว่าถ้าเราตายไปคงไม่มีใครมานั่งร้องไห้หรือเสียใจหรอก เรารู้สึกสมเพชตัวเอง

เราเคยคิดจะไปหาหมอจิตวิทยา แต่เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ เเม่เราคิดว่าเเค่ฮอร์โมนวัยรุ่น เลยปล่อยให้เราเป็นเเบบนี้ไป เราควรทำยังไงดี? เงินไปหาหมอก็ไม่มีพอ