การพัฒนาบุคลากรขึ้นมานั้น ไม่ใช่เรื่องง่าย ทั้งต้องใช้เวลา ทุนทรัพทย์ ความอดทน มุ่งมั่น ของตัวผู้เล่น รวมทั้งการสนับสนุนของครอบครัว รวมไปถึงบุคลากรผู้สอน และโอกาสของการพัฒนาของตัวนักกีฬา ในการหาประสพการณ์
พอดีได้มีโอกาสเข้าไปคลุกคลีกับกีฬาประเภทนี้ 5-6 ปี (ลูกสาวฝึกกีฬานี้) ได้เห็น และได้คุ้นเคยกับวิธีของบ้านเรา กับการให้ความสำคัญ และความจริงใจที่จะมุ่งเน้นการพัฒนา ทั้งระดับสโมสร นักกีฬา ผู้ฝึกสอน และคณะผู้บริหารของสมาคมยิมนาสติก น่าผิดหวังกับความคิด การทำงาน การบริหารจัดการ วิธีการฝึกนักกีฬา (ที่จะก้าวมาเป็นทีมชาติ)
ในระดับสโมสร หลายๆสโมสรมุ่งเน้นให้นักกีฬาฝึกกนัก 4-5 ชั่วโมง นั้นถือเป็นเรื่องดีในการพัฒนาทักษะ และความคุ้นเคยกับอุปกรณ์ต่างๆ ในทางเดียวกันผู้ฝึกสอนควรมีทักษะ และความเข้าใจต่อกายภาพของนักกีฬา หลายโสมสรนำความเข้าใจผิดๆ ของการนำอดีตนักกีฬามาเป็นครูผู้ฝึกสอน แต่ขาดความรู้ ความเข้าใจต่อกายภาพ นักกีฬา (ยุวชน) เกิดการบาดเจ็บสะสม ต่อเนื่องจนถึงเลิกเล่น สโมสรเหล่านี้ ส่วนใหญ่เกิดมาจาก อดีตนักกีฬา และหลายๆท่านได้ดำเนินการฝึกสอนด้วยตนเอง แต่บางที่ไม่ใช่
บางสโมสรมุ่งเน้นผลประโยชน์จากรายได้ มากกว่าการพัฒนาทักษะ ไม่มีความเป็นมืออาชีพ หลายๆสโมสรมีการอิจฉา และกล่าวหาเรื่องราวซึ่งกันและกัน ก่อให้เกิดความแตกแยก แบ่งเป็นพรรคเป็นพวกจนถึงระดับสมาคม ไม่เข้าใจว่าหลายๆสโมสรที่ผลิตนักกีฬาแต่ไม่มีความเป็นนักกีฬาอยู่แม้แต่น้อย ผู้ใหญ่บางคนที่เป็นทั้งผู้สอน และมีบทบาทในสมาคมยิมนาสติก ไม่น่าเป็นที่เคารพ มีการขู่อาฆาตอดีตนักกีฬาของตัวเอง จิตใจคับแคบ เพราะถือว่าตนเองเป็นคนสำคัญของสมาคม
แค่ระดับสโมสร มันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าต้นกล้าของเราจะพัฒนาได้ไกลแค่ไหน ในส่วนสมาคมเองนั้น ความตั้งใจดีมากๆ ในการจัด หาผู้สนับสนุนในการแข่งขัน แต่เนื่องจากบุคลากรเองขาดความเป็นมืออาชีพเรื่องการบริหารจัดการ ทุกๆครั้งที่มีการแข่งขันก่อให้เกิดความล่าช้า สับสน เหมือนเดินในตลาด ที่มีคนโวยวายกันตลอดเวลา
อยากให้กีฬาประเภทนี้พัฒนา ต้องแก้จาก Top down อย่างจริงจัง ทั้งระดับสมาคม ลงมาถึงสโมสร น่าจะเปิดโอกาสให้คนรุ่นใหม่ที่มีความมุ่งมั่นในการพัฒนากีฬาเข้าไปบริหาร แทนที่บุคลากรรุ่นเก่า (ไม่ใช่รุ่นเก่าไม่ดี แต่ถ้ามุ่งมั่นในการแก้ปัญหา นักกีฬาของเรา และรุ่นนักกีฬาใหม่ๆคงพัฒนาไปแล้ว) อยากให้นักกีฬา ผู้ปกครอง ได้แสดงความคิดเห็น และสิ่งที่พบเจอ เพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน
ยิมนาสติกไทยจะก้าวไกล??
พอดีได้มีโอกาสเข้าไปคลุกคลีกับกีฬาประเภทนี้ 5-6 ปี (ลูกสาวฝึกกีฬานี้) ได้เห็น และได้คุ้นเคยกับวิธีของบ้านเรา กับการให้ความสำคัญ และความจริงใจที่จะมุ่งเน้นการพัฒนา ทั้งระดับสโมสร นักกีฬา ผู้ฝึกสอน และคณะผู้บริหารของสมาคมยิมนาสติก น่าผิดหวังกับความคิด การทำงาน การบริหารจัดการ วิธีการฝึกนักกีฬา (ที่จะก้าวมาเป็นทีมชาติ)
ในระดับสโมสร หลายๆสโมสรมุ่งเน้นให้นักกีฬาฝึกกนัก 4-5 ชั่วโมง นั้นถือเป็นเรื่องดีในการพัฒนาทักษะ และความคุ้นเคยกับอุปกรณ์ต่างๆ ในทางเดียวกันผู้ฝึกสอนควรมีทักษะ และความเข้าใจต่อกายภาพของนักกีฬา หลายโสมสรนำความเข้าใจผิดๆ ของการนำอดีตนักกีฬามาเป็นครูผู้ฝึกสอน แต่ขาดความรู้ ความเข้าใจต่อกายภาพ นักกีฬา (ยุวชน) เกิดการบาดเจ็บสะสม ต่อเนื่องจนถึงเลิกเล่น สโมสรเหล่านี้ ส่วนใหญ่เกิดมาจาก อดีตนักกีฬา และหลายๆท่านได้ดำเนินการฝึกสอนด้วยตนเอง แต่บางที่ไม่ใช่
บางสโมสรมุ่งเน้นผลประโยชน์จากรายได้ มากกว่าการพัฒนาทักษะ ไม่มีความเป็นมืออาชีพ หลายๆสโมสรมีการอิจฉา และกล่าวหาเรื่องราวซึ่งกันและกัน ก่อให้เกิดความแตกแยก แบ่งเป็นพรรคเป็นพวกจนถึงระดับสมาคม ไม่เข้าใจว่าหลายๆสโมสรที่ผลิตนักกีฬาแต่ไม่มีความเป็นนักกีฬาอยู่แม้แต่น้อย ผู้ใหญ่บางคนที่เป็นทั้งผู้สอน และมีบทบาทในสมาคมยิมนาสติก ไม่น่าเป็นที่เคารพ มีการขู่อาฆาตอดีตนักกีฬาของตัวเอง จิตใจคับแคบ เพราะถือว่าตนเองเป็นคนสำคัญของสมาคม
แค่ระดับสโมสร มันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าต้นกล้าของเราจะพัฒนาได้ไกลแค่ไหน ในส่วนสมาคมเองนั้น ความตั้งใจดีมากๆ ในการจัด หาผู้สนับสนุนในการแข่งขัน แต่เนื่องจากบุคลากรเองขาดความเป็นมืออาชีพเรื่องการบริหารจัดการ ทุกๆครั้งที่มีการแข่งขันก่อให้เกิดความล่าช้า สับสน เหมือนเดินในตลาด ที่มีคนโวยวายกันตลอดเวลา
อยากให้กีฬาประเภทนี้พัฒนา ต้องแก้จาก Top down อย่างจริงจัง ทั้งระดับสมาคม ลงมาถึงสโมสร น่าจะเปิดโอกาสให้คนรุ่นใหม่ที่มีความมุ่งมั่นในการพัฒนากีฬาเข้าไปบริหาร แทนที่บุคลากรรุ่นเก่า (ไม่ใช่รุ่นเก่าไม่ดี แต่ถ้ามุ่งมั่นในการแก้ปัญหา นักกีฬาของเรา และรุ่นนักกีฬาใหม่ๆคงพัฒนาไปแล้ว) อยากให้นักกีฬา ผู้ปกครอง ได้แสดงความคิดเห็น และสิ่งที่พบเจอ เพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน