ความรู้สึกผู้หญิง(ที่บอกไม่ถูก)
ฉันตกหลุมรักเค้าเข้าแล้ว ความรู้สึกตอนนั้น หัวใจของฉันมันเปร่งปรั่ง จนต้องทำลายความรักความรู้สึกดีๆของคนๆนึงไปแบบไม่มีชิ้นดี แต่มันไม่ใช่ความผิดของเธอ มันเป็นความผิดของฉันเองที่ใจง่าย หลงรักเธอที่ดีกับฉัน ดูแลฉัน เป็นผู้ใหญ่กว่าฉัน เข้าใจฉัน ถึงชีวิตการงานการเงินของเขาจะไม่ได้เลิศเลออะไร แต่ฉันก็รักเขาที่หัวใจของเขา
วันนี้เรารักกันมาก ดูแลเอาใจใส่กันทุกอย่าง ความคิดตอนๆนี้ รักมาก หวงมาก ห่วงมาก คิดถึงกันจะเป็นจะตาย ยุงไม่ให้ไตร่ไรไม่ให้ตรอม หิวดึกขนาดไหนก็พาไปกิน ไกลขนาดไหนก็พากันไป อยู่ด้วยกันตลอดเวลาทุกครั้งที่เราได้มีโอกาสมาหากัน มีความสุขกันมาก ชีวิตคู่ของเรามันต้องดีมากๆ ใครๆก็อิจฉา
คนๆนี้ต้องใช่แน่ๆ คนๆนี้เป็นเนื้อคู่ฉันแน่ๆ คนๆนี้เป็นพรมลิขิตให้เรามาเจอและรักกันแน่ๆ อยากอยู่กับเธอไปตลอดจนแก่จนตายจากกันไป จะไม่มีคนอื่น จะไม่รักใคร จะไมเจ้าชู้ รักใครไม่ได้อีกแล้ว ความรู้ตอนๆนี้มันบอกแบบนี้
เวลาผ่านไป การกระทำบางอาจจะดูลดน้อยลง ความรู้สึกเสียใจ ความรู้สึกใจหวิวๆ เราเข้ามาในความรู้สึกของฉัน กลัวโน้นกลัวนี้ กลัวเธอจะมีคนอื่น เธอจะไปชอบหรือคุยกับใคร อารมณ์หงุดหงิดหึงห่วงเริ่มเข้ามา เริ่มทะเลาะมีปากเสียกัน ต่างคนตางอาจออกไปหาเพื่อน กินเหล้าบ้าง เที่ยวบ้าง บลาๆ
ความรู้สึกมันร้อนๆ วูบๆ อยู่ในตัว (แล้วจะทำอะไรได้) ยิ้ม เธอไปเถอะ อยู่คนเดียวได้ เดี่ยวจะทำโน้นทำนี้ แต่เธอจะรู้ไหม ว่าผู้หญิงปากไม่ตรงกับใจ เวลามีโอกาสอยู่ด้วยกัน อยากจะใช้ทุกนาทีให้มีค่า อยากพูดอยากจะบอกแต่ก็ได้แต่เก็บเอาไว้ ไม่อยากพูดให้เธอเสียความรู้สึก และไม่อยากทะเลาะ ได้แค่เสียน้ำตาเพื่อระบายความรู้สึกนั้นออกมา (ไม่เป็นไรเดี่ยวความรู้สึกนี้มันก็หายไป ชั่งมันเถอะ) ยอมให้เธอไป
เธอคิดว่าเราจะคบกันได้นานขนาดไหน คบกันถึง10ปี 20ปี 30ปี จะแต่งการ มีครอบครัวกันไหม อนาคตจะใช้ชีวิตกันอย่างไร วางแผนไว้แบบไหน คำถามแบบนี้อยากจะถามเธอ แต่ความรู้สึกของฉัน มันเริ่มไม่แน่ใจว่าจะถามดีไหม เธอคิดว่าฉันจะเก็บความรู้แบบนี้ได้นานแค่ไหน ถ้าฉันบอกความรู้สึกของฉันออกไป เราจะเป็นอย่างไรกัน
ความรู้สึกของเธอคงคิดว่าไม่มีอะไร ยังหมือนเดิม เพราะฉันทำตัวปกติทุกอย่าง ยังเล่นกับเธอเหมือนเดิม พูดจาดี ไพเราะเหมือนเดิม บางครั้งอาจจะมีไม่พอใจเธอบ้าง แต่ก็ขอโทษเธอตลอด เพราะฉันรู้สึกไม่ดีเวลาทำให้เธอเสียใจ ฉันรักเธอจริงๆนะ ยังรักเหมือนเดิม แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ฉันกลัวความคิดตัวเอง ที่จะต้องบอกเลิกเธอแบบไม่ได้ตั้งใจ
ถ้าวันๆนึง ฉันเจอคนที่ดี เจอคนที่ทำดีด้วย ดูแลเอาใจใส่
และเธอจะเสียใจไหม เธอจะรั้งเอาไว้ไหม เธอจะเสียน้ำตาให้ฉันไหม?
ตอนนี้อยู่ห้องคนเดียว มันเป็นอะไรที่เหงามากๆ อยากอยู่กับเธอนอนหนุนแขนแบบทุกๆครั้ง แต่ฉันให้เธอไปกินเหล้ากับเพื่อนๆพี่ๆ
ความรู้สึกผู้หญิง (ที่บอกไม่ถูก)
ฉันตกหลุมรักเค้าเข้าแล้ว ความรู้สึกตอนนั้น หัวใจของฉันมันเปร่งปรั่ง จนต้องทำลายความรักความรู้สึกดีๆของคนๆนึงไปแบบไม่มีชิ้นดี แต่มันไม่ใช่ความผิดของเธอ มันเป็นความผิดของฉันเองที่ใจง่าย หลงรักเธอที่ดีกับฉัน ดูแลฉัน เป็นผู้ใหญ่กว่าฉัน เข้าใจฉัน ถึงชีวิตการงานการเงินของเขาจะไม่ได้เลิศเลออะไร แต่ฉันก็รักเขาที่หัวใจของเขา
วันนี้เรารักกันมาก ดูแลเอาใจใส่กันทุกอย่าง ความคิดตอนๆนี้ รักมาก หวงมาก ห่วงมาก คิดถึงกันจะเป็นจะตาย ยุงไม่ให้ไตร่ไรไม่ให้ตรอม หิวดึกขนาดไหนก็พาไปกิน ไกลขนาดไหนก็พากันไป อยู่ด้วยกันตลอดเวลาทุกครั้งที่เราได้มีโอกาสมาหากัน มีความสุขกันมาก ชีวิตคู่ของเรามันต้องดีมากๆ ใครๆก็อิจฉา
คนๆนี้ต้องใช่แน่ๆ คนๆนี้เป็นเนื้อคู่ฉันแน่ๆ คนๆนี้เป็นพรมลิขิตให้เรามาเจอและรักกันแน่ๆ อยากอยู่กับเธอไปตลอดจนแก่จนตายจากกันไป จะไม่มีคนอื่น จะไม่รักใคร จะไมเจ้าชู้ รักใครไม่ได้อีกแล้ว ความรู้ตอนๆนี้มันบอกแบบนี้
เวลาผ่านไป การกระทำบางอาจจะดูลดน้อยลง ความรู้สึกเสียใจ ความรู้สึกใจหวิวๆ เราเข้ามาในความรู้สึกของฉัน กลัวโน้นกลัวนี้ กลัวเธอจะมีคนอื่น เธอจะไปชอบหรือคุยกับใคร อารมณ์หงุดหงิดหึงห่วงเริ่มเข้ามา เริ่มทะเลาะมีปากเสียกัน ต่างคนตางอาจออกไปหาเพื่อน กินเหล้าบ้าง เที่ยวบ้าง บลาๆ
ความรู้สึกมันร้อนๆ วูบๆ อยู่ในตัว (แล้วจะทำอะไรได้) ยิ้ม เธอไปเถอะ อยู่คนเดียวได้ เดี่ยวจะทำโน้นทำนี้ แต่เธอจะรู้ไหม ว่าผู้หญิงปากไม่ตรงกับใจ เวลามีโอกาสอยู่ด้วยกัน อยากจะใช้ทุกนาทีให้มีค่า อยากพูดอยากจะบอกแต่ก็ได้แต่เก็บเอาไว้ ไม่อยากพูดให้เธอเสียความรู้สึก และไม่อยากทะเลาะ ได้แค่เสียน้ำตาเพื่อระบายความรู้สึกนั้นออกมา (ไม่เป็นไรเดี่ยวความรู้สึกนี้มันก็หายไป ชั่งมันเถอะ) ยอมให้เธอไป
เธอคิดว่าเราจะคบกันได้นานขนาดไหน คบกันถึง10ปี 20ปี 30ปี จะแต่งการ มีครอบครัวกันไหม อนาคตจะใช้ชีวิตกันอย่างไร วางแผนไว้แบบไหน คำถามแบบนี้อยากจะถามเธอ แต่ความรู้สึกของฉัน มันเริ่มไม่แน่ใจว่าจะถามดีไหม เธอคิดว่าฉันจะเก็บความรู้แบบนี้ได้นานแค่ไหน ถ้าฉันบอกความรู้สึกของฉันออกไป เราจะเป็นอย่างไรกัน
ความรู้สึกของเธอคงคิดว่าไม่มีอะไร ยังหมือนเดิม เพราะฉันทำตัวปกติทุกอย่าง ยังเล่นกับเธอเหมือนเดิม พูดจาดี ไพเราะเหมือนเดิม บางครั้งอาจจะมีไม่พอใจเธอบ้าง แต่ก็ขอโทษเธอตลอด เพราะฉันรู้สึกไม่ดีเวลาทำให้เธอเสียใจ ฉันรักเธอจริงๆนะ ยังรักเหมือนเดิม แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ฉันกลัวความคิดตัวเอง ที่จะต้องบอกเลิกเธอแบบไม่ได้ตั้งใจ
ถ้าวันๆนึง ฉันเจอคนที่ดี เจอคนที่ทำดีด้วย ดูแลเอาใจใส่
และเธอจะเสียใจไหม เธอจะรั้งเอาไว้ไหม เธอจะเสียน้ำตาให้ฉันไหม?
ตอนนี้อยู่ห้องคนเดียว มันเป็นอะไรที่เหงามากๆ อยากอยู่กับเธอนอนหนุนแขนแบบทุกๆครั้ง แต่ฉันให้เธอไปกินเหล้ากับเพื่อนๆพี่ๆ