ใครเคยมีประสบการณ์ อ่านนิยายของอาจารย์ทมยันตี (คุณหญิงวิมล) แล้วพบกับเรื่องอัศจรรย์ระหว่างอ่านหรือฝันอะไรลึกลับบ้างครับ

เมื่อคืนอ่าน นิยาย พิษสวาท ของ ทมยันตี แล้วสวดพระเวทพระมนต์บูชาเทวะและพระรัตนตรัยก่อนนั่งสมาธิ แต่อยู่ๆ ก็เกิดหลับระหว่างนั่ง ผมเลยปล่อยจิตให้ว่างไป แต่สักพักได้กลิ่นดอกบัวมาแรง แรงมาก คลุ้งบ้านไปหมดเลย แล้วผมก็รู้สักตัวว่ามีคนย่างเท้าเปล่าเข้ามานั่งพับเพียบลงข้างๆ เลยรู้สึกตัวแล้วสะดุ้งขึ้นมา ผมก็พบว่า เป็นผู้หญิงร่างโปร่ง สวยสง่ามาก ผิวนี่ผ่องดั่งทองคำเลย ไม่ได้ขาวแบบโอเวอร์ แต่เนียน และผิวเป็นสีแทนเหมือนทองคำ! เห็นได้ชัดเจนเลยว่าปราศจากริ้วรอยทั่วสรรพรางค์กาย คือผมสังเกตได้อีกหนึ่งอย่างก็คือ ปรกติแล้ว คนทั่วไปที่มีกายเนื้อจะต้องมีรอยหยักหรือรอยย่นตรงที่ข้อพับหรือข้อต่อใช่ไหมครับ แต่เธอไม่มี!
ผมเลยถามว่าท่านเป็รใคร ท่านยิ้มครับและไม่ตอบ แต่กลิ่ืนดอกบัวมาแรงมาก ผมเลยทึกทักเอาเองว่าเป็นคุณอุบลตัวจริง!
คุณอุบลตัวจริงสวยมาก ถ้าให้เปรียบเทียบรูปลักษณ์ใบหน้า เธอมีโฉมเหมือนกับ พิมพ์พรรณ ชลายนคุปต์ แต่ผิวมีน้ำมีนวลกว่า และดวงหน้าของคุณอุบลนี่รูปผสม คล้ายๆ จะมองว่าเหลี่ยมก็ได้ มองเป็นรูปไข่ก็ได้ แต่รวมๆ แล้วคือดูคล้ายรูปเพชร อีกอย่างหนึ่งคือฟันเธอดำแต่ดำแบบสง่ามาก นุ่งยกห่มตาดมางามเชียว แล้วก็มีทหารชุดแดงมารอเธออยู่หน้าห้อง แต่ไม่ขอบอกรายละเอียดนะว่าคุยอะไรกันบ้าง
ก่อนเธอจะเปลี่ยนท่านั่งเป็นคุกเข่าแล้วกราบบนฐานเบาะ น่าจะมาบูชาพระรัตนตรัย
แต่แล้วพ่อก็เข้ามาพอดี หันมาอีกทีไม่มีคุณอุบลแล้ว พวกทหารนี่ผมเห็นว่าหายไปตั้งแต่พ่อเดินมาถึงหน้าประตูกระจกห้องพระก่อนแล้วด้วย

พอจะมีความหมายไหมครับ ทำไมคุณอุบลถึงมาหาผม แล้วทำไมถึงมาชวนผมไหว้พระ แต่บทจะหายไปกลับไปแบบงงๆ
ผมเป็นบ้าหรือเปล่าเนี่ย?

คิดเห็นยังไงกันบ้างครับ เจอเรื่องแบบนี้บ่อยนะ แต่เพิ่งเล่าก็เรื่องนี้แหละ มันชัดเจนเหลือเกิน