สวัสดีค่ะ นี่เป็นไอดีเราเองนะคะ
>>ขอท้าวความเรื่องของเราก่อนนะคะ
เราเป็นเด็กม.6 ปีนี้ค่ะ เราอายุ 19 ปี เพราะเราเรียนซ้ำม.4ค่ะ คือเราลาออกจากโรงเรียนเก่าตอนม.4 แล้วมาสอบเข้าโรงเรียนดังของภาคใต้ห้องความสามารถทางวิทย์-คณิตค่ะ (จริงๆจะซิ่วสอบเตรียมฯแต่สุดท้ายพ่อไม่ให้ไปสอบค่ะ) ตอนม.4ที่เราเรียนเราทำคะแนนวิชาสายวิทย์ พวก เคมี ฟิสิกส์ได้ท็อปชั้น แต่พอม.4 เทอมสองจากท็อปชั้นก็กลายเป็นที่เกือบสุดท้ายเลยค่ะ ที่เป็นแบบนี้เพราะเราหมดไฟค่ะ ไม่มีเป้าหมายในชีวิต ไม่รู้ว่าจะเรียนหนักๆวิชาพวกนี้ไปทำไม (เพื่อนๆที่เข้ามาเรียนห้องความสามารถพิเศษส่วนใหญ่จะเอนท์เข้าหมอค่ะ) เราเลยเอาเรื่องพวกนี้ไปปรึกษาพ่อกับแม่ค่ะว่าหมดไฟ เซ็งๆ งงๆ กับชีวิตไม่รู้ชอบอะไร ท่านก็บอกเรียนๆไปเดี๋ยวคิดออกเอง แต่!!!!!!! ถ้ามันเป็นอย่างนั้นก็ดีสิคะ ม.4 ก็แล้ว ม.5 ก็แล้ว ม.6 ณปัจจุบันเราก็ยังไม่รู้ตัวเอง ไปทำแบบทดสอบความสามาถแทบทุกเว็บที่เพื่อว่าดี ครูแนะแนวแนะนำบ้าง ก็ยังไม่ค้นพบตัวเองสะที จนสุดท้ายคิดว่าจะเอนท์เข้านิติศาสตร์ค่ะ พ่อแม่เราก็เห็นดีเห็นงามด้วย ( จริงๆตอนแรกพ่อแม่อยากให้เอนท์หมอด้วย แต่เราบอกว่าเราไม่ชอบงานแนวนี้ ถ้าต้องอยู่โรงพยาบาล เห็นคนป่วย เราหดหู่ค่ะ เราบอกว่าเราอยากทำเกี่ยวกับงานที่ได้พูดไ้ด้แสดงทัศนคติ ได้มีปฏิสัมพันธ์กับคน เราชอบค่ะ ฮ่าๆๆ แล้วเราก็บอกพ่อกับแม่ว่า อันนี้เป็นความคิดของเรานะคะ>ต่อไปในอนาคตงานที่จะมั่นคงอีกสักพัก ก็คือ หมอ กับนักฎหมาย เพราะเรามองว่าหุ่นยนต์ยังไม่สามารถว่าความหรือผ่าตัดแทนคนได้ ด้านความคิดความละเอียดยังแตกต่างกับคนอยู่มาก ถ้าจะเรียนอย่างอื่นคงต้องอัพสกิลตัวเองเยอะ ไม่ว่าจะเป็นภาษา หรือความสามารถด้านเทคโนโลยี ปล.แต่ก้ไม่ได้หมายความว่าเรียนนิติแล้วจะไม่ตกงานนะคะ เรามองโดยภาพรวมเฉยๆ )
ต่อตรงนี้นะคะ
>> ถึงแม้ว่าเราบอกว่าเอนท์นิติศาสตร์ แต่ใจลึกๆเรารู้ดีค่ะ ว่าไม่ได้ชอบ มันเฉยๆ แต่ก็ไม่ได้มีความรู้สึกชัดเจนเท่าตอนที่พ่อแม่อยากให้เอนท์หมอ เราเลยอยากออกไปค้นหาตัวเองสักปีหรือสองปี เพื่อให้เราแน่ใจและมั่นใจในตัวเอง ไม่ใช่เรียนอยู่แล้วซิ่วแล้วซิ่วอีก ตอนนี้ในใจลึกๆเราเคว้งมาก เราพูดลอยๆกับแม่ว่าปีนี้เราไม่พร้อมนะ มารู้ตัวช้า เราคิดว่าจะเอนท์นิติศาสตร์ตอนก่อนสอบที่เหลืออีก 20 วันเองค่ะ เรารู้ว่าถ้าเอนท์ไม่ติดทั้งพ่อและแม่เราจะเสียใจและเสียหน้าเพราะคนภายนอก มองว่าเราเป็นเด็กเรียนดี เรียนเก่ง
>> ตอนนี้สิ่งที่ชัดเจนมากคือเราอยากไปค้นหาตัวเอง เราไม่รู้จะเริ่มยังไง เราไม่ได้ขี้เกียจ เรายังอยากเรียน แต่เราอยากไปเติมเต็มไปเพิ่มในส่วนที่เราขาดอยู่ ตอนแรกเราอยากจะขอพ่อแม่ไปอเมริกาค่ะ เราไม่ได้คิดว่ามันสวยงามนะค่ะ แต่เราอยากได้ประสบการณ์ อยากลองไปปรับมุมมองของตัวเอง
เราอยากจะขอแค่ค่าตั๋ว กับที่พักเดือนแรกๆแล้วเราจะลองหางานพาร์ทไทม์ทำดูค่ะ สุดท้ายถ้าได้ไปจริงๆเราคงต้องหาข้อมูลเพิ่มอีกค่ะ
>> บ้านเราก็ไม่ได้ฐานะร่ำรวยอะไร ฐานะกลางๆค่ะ เรามีพี่น้องหลายคน อีก 3 ปีพ่อจะเกษียรแล้วด้วย เราคิดว่าถ้ากลับมาเรียนคงกู้ กยศ ค่ะ
ปล1.ตอนนี้เหลืออีก 20 วัน เราไม่ได้อ่านหนังสือเลย อย่างที่บอกค่ะว่าเราเคว้ง ใจลึกๆยังต่อต้านไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไรดี
ปล2.กระทู้นี่ที่เราตั้งเพราะเราอยากได้คำแนะนำ แนวชี้แนะของพี่ๆเพื่อนๆที่มีประสบการณ์ หรือที่เคยประสบปัญหาเหมือนเรา แก้ปัญหาอย่างไร หรือใครที่เคยดร็อปแล้วไปค้นหาตัวเองแล้วค้นพบแล้วก็มาแชร์กันได้นะคะ ขอบคุณค่ะ
ม.6 อยากหยุดเรียนไปค้นหาตัวเองสักปี สับสนในชีวิตหนักมาก!!!!!
>>ขอท้าวความเรื่องของเราก่อนนะคะ
เราเป็นเด็กม.6 ปีนี้ค่ะ เราอายุ 19 ปี เพราะเราเรียนซ้ำม.4ค่ะ คือเราลาออกจากโรงเรียนเก่าตอนม.4 แล้วมาสอบเข้าโรงเรียนดังของภาคใต้ห้องความสามารถทางวิทย์-คณิตค่ะ (จริงๆจะซิ่วสอบเตรียมฯแต่สุดท้ายพ่อไม่ให้ไปสอบค่ะ) ตอนม.4ที่เราเรียนเราทำคะแนนวิชาสายวิทย์ พวก เคมี ฟิสิกส์ได้ท็อปชั้น แต่พอม.4 เทอมสองจากท็อปชั้นก็กลายเป็นที่เกือบสุดท้ายเลยค่ะ ที่เป็นแบบนี้เพราะเราหมดไฟค่ะ ไม่มีเป้าหมายในชีวิต ไม่รู้ว่าจะเรียนหนักๆวิชาพวกนี้ไปทำไม (เพื่อนๆที่เข้ามาเรียนห้องความสามารถพิเศษส่วนใหญ่จะเอนท์เข้าหมอค่ะ) เราเลยเอาเรื่องพวกนี้ไปปรึกษาพ่อกับแม่ค่ะว่าหมดไฟ เซ็งๆ งงๆ กับชีวิตไม่รู้ชอบอะไร ท่านก็บอกเรียนๆไปเดี๋ยวคิดออกเอง แต่!!!!!!! ถ้ามันเป็นอย่างนั้นก็ดีสิคะ ม.4 ก็แล้ว ม.5 ก็แล้ว ม.6 ณปัจจุบันเราก็ยังไม่รู้ตัวเอง ไปทำแบบทดสอบความสามาถแทบทุกเว็บที่เพื่อว่าดี ครูแนะแนวแนะนำบ้าง ก็ยังไม่ค้นพบตัวเองสะที จนสุดท้ายคิดว่าจะเอนท์เข้านิติศาสตร์ค่ะ พ่อแม่เราก็เห็นดีเห็นงามด้วย ( จริงๆตอนแรกพ่อแม่อยากให้เอนท์หมอด้วย แต่เราบอกว่าเราไม่ชอบงานแนวนี้ ถ้าต้องอยู่โรงพยาบาล เห็นคนป่วย เราหดหู่ค่ะ เราบอกว่าเราอยากทำเกี่ยวกับงานที่ได้พูดไ้ด้แสดงทัศนคติ ได้มีปฏิสัมพันธ์กับคน เราชอบค่ะ ฮ่าๆๆ แล้วเราก็บอกพ่อกับแม่ว่า อันนี้เป็นความคิดของเรานะคะ>ต่อไปในอนาคตงานที่จะมั่นคงอีกสักพัก ก็คือ หมอ กับนักฎหมาย เพราะเรามองว่าหุ่นยนต์ยังไม่สามารถว่าความหรือผ่าตัดแทนคนได้ ด้านความคิดความละเอียดยังแตกต่างกับคนอยู่มาก ถ้าจะเรียนอย่างอื่นคงต้องอัพสกิลตัวเองเยอะ ไม่ว่าจะเป็นภาษา หรือความสามารถด้านเทคโนโลยี ปล.แต่ก้ไม่ได้หมายความว่าเรียนนิติแล้วจะไม่ตกงานนะคะ เรามองโดยภาพรวมเฉยๆ )
ต่อตรงนี้นะคะ
>> ถึงแม้ว่าเราบอกว่าเอนท์นิติศาสตร์ แต่ใจลึกๆเรารู้ดีค่ะ ว่าไม่ได้ชอบ มันเฉยๆ แต่ก็ไม่ได้มีความรู้สึกชัดเจนเท่าตอนที่พ่อแม่อยากให้เอนท์หมอ เราเลยอยากออกไปค้นหาตัวเองสักปีหรือสองปี เพื่อให้เราแน่ใจและมั่นใจในตัวเอง ไม่ใช่เรียนอยู่แล้วซิ่วแล้วซิ่วอีก ตอนนี้ในใจลึกๆเราเคว้งมาก เราพูดลอยๆกับแม่ว่าปีนี้เราไม่พร้อมนะ มารู้ตัวช้า เราคิดว่าจะเอนท์นิติศาสตร์ตอนก่อนสอบที่เหลืออีก 20 วันเองค่ะ เรารู้ว่าถ้าเอนท์ไม่ติดทั้งพ่อและแม่เราจะเสียใจและเสียหน้าเพราะคนภายนอก มองว่าเราเป็นเด็กเรียนดี เรียนเก่ง
>> ตอนนี้สิ่งที่ชัดเจนมากคือเราอยากไปค้นหาตัวเอง เราไม่รู้จะเริ่มยังไง เราไม่ได้ขี้เกียจ เรายังอยากเรียน แต่เราอยากไปเติมเต็มไปเพิ่มในส่วนที่เราขาดอยู่ ตอนแรกเราอยากจะขอพ่อแม่ไปอเมริกาค่ะ เราไม่ได้คิดว่ามันสวยงามนะค่ะ แต่เราอยากได้ประสบการณ์ อยากลองไปปรับมุมมองของตัวเอง
เราอยากจะขอแค่ค่าตั๋ว กับที่พักเดือนแรกๆแล้วเราจะลองหางานพาร์ทไทม์ทำดูค่ะ สุดท้ายถ้าได้ไปจริงๆเราคงต้องหาข้อมูลเพิ่มอีกค่ะ
>> บ้านเราก็ไม่ได้ฐานะร่ำรวยอะไร ฐานะกลางๆค่ะ เรามีพี่น้องหลายคน อีก 3 ปีพ่อจะเกษียรแล้วด้วย เราคิดว่าถ้ากลับมาเรียนคงกู้ กยศ ค่ะ
ปล1.ตอนนี้เหลืออีก 20 วัน เราไม่ได้อ่านหนังสือเลย อย่างที่บอกค่ะว่าเราเคว้ง ใจลึกๆยังต่อต้านไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไรดี
ปล2.กระทู้นี่ที่เราตั้งเพราะเราอยากได้คำแนะนำ แนวชี้แนะของพี่ๆเพื่อนๆที่มีประสบการณ์ หรือที่เคยประสบปัญหาเหมือนเรา แก้ปัญหาอย่างไร หรือใครที่เคยดร็อปแล้วไปค้นหาตัวเองแล้วค้นพบแล้วก็มาแชร์กันได้นะคะ ขอบคุณค่ะ