สำหรับเราเขาคือ"เพื่อนสนิท" แต่สำหรับเขาเราคงเป็นได้แค่เพื่อน(ไม่)สนิท

สวัสดีค่ะ ขอบอกก่อนเลยว่าเราเป็นคนมีเพื่อนน้อยมากกๆ เพราะเราเป็นพวกIntrovert และโลกส่วนตัวสูง แต่เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงคุยกันถูกคอคุยกันได้ทุกเรื่อง เรารู้จักกันมา4ปีแล้วค่ะ แต่ตอนนี้เราทั้งคู่อยู่กันคนละจังหวัดเพราะเรียนกันคนละที่.... ช่วงหลังๆมานี่เรากับเขาก็ไม่ค่อยได้คุยกันเพราะต่างคนก็ต่างยุ่งๆกับชีวิตของตัวเอง คุยไลน์กันบ้างแต่ไม่บ่อยค่ะ จนช่วงๆหลังๆมานี่เราเห็นผ่านig ว่าเขามีเพื่อนสนิทอีกคน เขาสองคนเจอกันบ่อยไปเที่ยวด้วยกันบ่อยมากๆ  จนเราเริ่มรู้สึกว่าเพื่อนเราคนนี้เริ่มห่างเราออกไปทุกวัน เราอาจจะแย่เองที่เป็นคนคิดมากไป  เราคิดว่าเขากับเพื่อนอีกคนอาจจะสนิทกันมานานมากแล้วก็เป็นได้...  ข้อเสียของคนมีเพื่อนน้อยมันจะรู้สึกเฟลเวลาเพื่อนห่างๆไปนะคะ  แต่ก่อนเราเคยมีเพื่อนกลุ่มใหญ่สมัยเรียนมัธยมแต่กลุ่มก็แตกเพราะทุกคนในกลุ่มนินทากันไปมาจนหาความจริงใจไม่เจอจนตอนนี้ก็หายไปจากวงจรชีวิตเลยค่ะต่างคนต่างแยกย้ายหลังจบมัธยมไม่ได้ติดต่อกัน   จะว่าไปความจริงใจในความเป็นเพื่อนนี่มันหายากมากๆเลยนะ จนมาถึงวันนี้เราเลยกลายเป็นคนที่เงียบมาก ไม่ค่อยชอบพูดกับใครเพราะกลัวว่าถ้าพูดเยอะไปเพื่อนจะรู้สึกยังไง เราไม่รู้จะวางตัวยังไงค่ะ ยิ่งเราเองก็พูดไม่เก่งด้วย  ไม่มีใครอยากเป็นมนุษย์Alone หรือไม่มีเพื่อนหรอกค่ะ ตัวเราก็เป็นคนที่ไม่เฮฮา ไม่มีสังคมซะด้วย บางทีเราอาจจะเหมาะกับการอยู่คนเดียวก็ได้   เขาว่ากันว่าเพื่อนแท้หายากยิ่งกว่าการงมเข็มในมหาสมุทร ท่าจะจริง.... ที่ผ่านมาเราเจอแต่เพื่อนกลุ่มใหญ่ที่ใส่หน้ากากใส่กัน จนเราไม่เปิดใจและกลัวที่จะให้ความจริงใจไปเพราะมันอาจเป็นทำให้เรารู้สึกแย่ก็ได้ .... เราแค่อยากมีเพื่อนแท้เหมือนคนอื่นๆเขา เร่ไม่ต้องการมีเพื่อนเยอะ มีน้อยๆแต่เต็มเปี่ยมด้วนฝยความจริงใจต่อกัน น่าจะดีที่สุดเนอะ