เราจะทำยังไงกับชีวิตเราดี

ทำไมเราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ???
ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะคะ
ใคร ขก. อ่านข้ามได้เลยค่ะ

เราไม่รู้จะเล่าให้ใครฟังแล้วจริงๆค่ะ
เรารู้สึกไม่มีความสุขเลยเวลากลับมาบ้าน
เราต้องมาอยู่ในครอบครัวที่พ่อเเม่แยกทางกัน
และต่างฝ่ายต่างไม่ทำงานอะไรเลยทั้งคู่
พ่อเราไปดูแลเลี้ยงย่า ส่วนแม่เรามีสามีใหม่
เราเป็นพี่คนโตมีน้องอีก 2 คนยังเรียนมัธยม
ตอนนี้เราเรียนมหาลัย เรียนสายวิทย์สุขภาพ
และเรียนต่างจังหวัด บ้านเราอยู่กรุงเทพ
เราต้องกลับบ้านทุกวัน เสาร์-อาทิตย์
เรามีรายได้จากการทำงานโรงพิมพ์วันละ 400
ถ้าเราว่างไปทำ แต่เราเรียนหนักมากจริงๆ
และทำงานได้แค่วันหยุดเท่านั้นค่ะ
บางทีพ่อแม่ก็ส่งเงินให้บ้างถ้าพวกเค้ามี
แต่ก้อไม่บ่อยมาก เรากลับบ้านมาทีไร
แม่ก็จะพูดเเต่ปัญหาเรื่องเงินตลอด
ไม่มีเงินนู่นนี่ เหมือนในหัวทุกคนมีเเต่เรื่องเงิน
ขนาดเราทำงานได้แค่ 400 บาท
บางวันยังต้องแบ่งไปซื้อกับข้าวให้แม่กับน้อง
เพราะพ่อใหม่เราให้เงินแม่เเค่ค่าเช่าบ้าน
ค่ากินต้องหาเอง และเค้าไม่ได้มาอยู่ด้วย
เราอยากหนีออกจากครอบครัว
อยากไปอยู่ตัวคนเดียว บางทีอาจดีกว่านี้
แต่ก็กลัวโดนหาว่า อกตัญญู ทิ้งพ่อเเม่อีก
แต่กลับบ้านมาแล้วก็ไม่มีความสุขเลย
เราเรียนหนักมากเพราะเรียนสายเเพทย์
ทำงานเสริมก็หนักเพราะถ้าไม่ทำ ก็ไม่มีเงินกิน
เราไม่รู้ว่าจะผ่านชีวิตแบบนี้ไปได้ยังไง
เราเคยรู้สึกอยากหายไปจากโลกนี้ด้วยซ้ำ
เพราะบางทีมันเหนื่อย มันท้อแท้
ขนาดวันที่มีงานที่มหาลัย เรามองดูเพื่อนๆ
มีครอบครัวพ่อแม่ ไปถ่ายรูปแสดงความยินดี
เเต่เรากลับไม่มีใครไปเลย เพราะคำเดียว
คือไม่มีเงิน เราไม่เข้าใจว่าจริงๆพ่อแม่คิดอะไร
ทำไมพ่อเเม่เราถึงไม่ไปทำงานแบบคนอื่น
พวกเค้าเอาแต่กดดันเรา ให้เราต้องไปทำงาน
ไปหาเงินมาให้ เวลาเราเรียนได้รางวัล
หรือประกวดอะไรได้ พวกเค้าเอาไปทั้งหมด  
เราต้องเป็นทาสให้พวกเค้าไปถึงเมื่อไหร่
เราไม่เข้าใจว่าการมีลูกคือต้องเป็นคนหาเงินให้เท่านั้นหรือเปล่า พวกเค้าเอาแต่รอคอย
ขอยืมคนนู่นคนนี้ แต่เค้าไม่หารายได้เองเลย
พอเราพูดเรื่องนี้ ก็โดนด่ากลับมาอีก
พ่อจะบอกว่าพ่อเป็นเบาหวาน ตาไม่ดี
แต่ก็ไม่เลิกสูบบุหรี่ ทำงานไม่ได้  ‎ไม่ไหว
ส่วนแม่เราเค้าก็ชอบเหนื่อยง่ายใจสั่น
ความดันขึ้น เวียนหัว จะเป็นลมบ่อย
พูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์ เลยค่ะ
น้องเราก็พึ่ง ม.1 กับ ม.2 ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร ‎
คือก่อนหน้านี้พ่อทำงานคนเดียวมาตลอด
มีเงินเดือนหลายหมื่น แม่ไม่ทำงานมานาน
แต่พอช่วงเราเข้ามหาลัย
พ่อเค้ากลับมีปัญหาลาออกจากบริษัทเฉยๆ
แล้วเค้าก็หย่ากัน เราไม่รู้เหตุผลเท่าที่ควร
พวกเค้าทะเลาะกันเรื่องเงินบ่อยๆ
แต่ทั้งๆที่มีลูกตั้ง 3 คน ที่อยู่ในวัยเรียน
ทำไมพวกเค้าไม่วางแผนชีวิตในอนาคตกัน
เราไม่รู้จะทำยังไงกับครอบครัวของเราดี
เราเคยคิดว่าเราไม่ไหวแล้ว อยากตาย
เราอาจจะค่อยๆเริ่มเป็นโรคซึมเศร้าด้วยซ้ำ
เพราะเราหาความสุขในชีวิตเราไม่เจอเลย
เรารักพ่อแม่เเละน้องๆมากนะคะ
แต่ไม่รู้จะจัดการชีวิตตอนนี้ยังไงดีค่ะ
‎เราไม่มีเงินไปใช้ชีวิตเลย ทั้งๆที่ทำงานไปด้วย
‎ปิดเทอมที่เราทำงานทั้งเดือนก็ต้องให้แม่หมด
ค่าเทอมเรากู้ กยศ เงินรายเดือนที่ กยศ ให้
มันก็ไม่พอค่ะ แถมบางเดือนไม่ได้
และให้ที 3-4 เดือนย้อนหลัง เราต้องจ่ายค่าหอ
และค่าใช้จ่ายต่างๆในมหาลัย ที่เราต้องหาเอง
หนังสือที่ใช้เรียนบางเล่มก็เกือบพัน
เราเคยคิดอยากลาออกไปทำงาน
แต่ก็เรียนมาครึ่งทางแล้ว เสียดายเวลา
และกลัวอนาคตจะลำบากกว่านี้ค่ะ
เราไม่มีใครที่สามารถรับฟังชีวิตเราได้เลย
ถ้าถามถึงญาติพี่น้อง ลุงป้าน้าอา เราไม่มีค่ะ
คือมี แต่พ่อแม่เราตัดญาติหมด บางคนขี้ขโมย
โกงเงิน มีปัญหากัน ตั้งแต่เกิดมามีแค่พ่อแม่ค่ะ
เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริงๆค่ะ
มีใครที่เคยเจอสิ่งเลวร้ายแบบเราบ้างคะ
แล้วผ่านช่วงชีวิตแย่ๆแบบนี้ไปได้บ้างคะ
จะมีวิธีไหนที่เราจะทำแล้วดีขึ้นบ้าง
เผื่อชีวิตเราจะดีขึ้นกว่านี้
รบกวนขอคำแนะนำหน่อยค่ะ

ถ้าเราพิมอะไรผิดไป ขออภัยด้วยนะคะ
พึ่งตั้งกระทู้ครั้งแรกค่ะ ขอบคุณทุกท่าน
ที่อย่างน้อยก็มีที่ตรงนี้ให้ระบายค่ะ