เครียดมาก รู้สึกไร้ค่ามาก

เราอยู่กับป้าตั้งแต่เกิดเพราะพ่อแม่ต้องทำงาน ตั้งแต่เด็กๆก็โดนตี โดนด่าตลอด จนมาวันนี้เราได้ไปปิดบัญชีฝากประจำของเราเองเพื่อจะเอาเงินไปซื้อหมวกกันน็อค เพราะเราอยากได้มาก และมันคือสิ่งที่ทำให้เรามีความสุข เราโทรไปขอแม่เรียบร้อยแล้วบอกทุกอย่างทีนี้เราก็บอกป้าตอนเที่ยงไปหมดแล้วว่าจะเอาเงินไปทำอะไรบ้าง ซื้อหมวกกันน็อคกี่บาท แล้วจะเหลือกี่บาท เราบอกไปหมดแล้ว พอตกเย็นมา ก็ถามเราอีกรอบเราก็บอกไปแบบเดิม มาทีนี้ก็บอกว่าทำไมใช้เยอะ จะไม่เหลือเงินให้กันใช้เลยเหรอ แล้วก็ด่าลามไปเรื่อยๆว่าไร้ประโยชน์ ไร้สาระ เอาเวลาไปอ่านหนังสือสอบดีกว่ามั้ยทำไมมาหมกมุ่นเรื่องอะไรแบบนี้ เราก็บอกว่ามันคือความชอบเราไง ป้าก็ด่ากลับมาอีก ลามไปเรื่อยๆถึงเรื่องเรียน (เราอยู่ม.5นะ) ว่าไม่ตั้งใจเรียน ทำไมไม่เอาเวลาไปเรียน ด่ามาเยอะแหละทุกเรื่องเลย เรื่องคบเพื่อนก็ยังโดน ไม่ใช่ว่าการเรียนเราจะแย่ขนาดนั้นนะ คณิต วิทย์ก็สอบผ่านบ้างไม่ผ่านบ้าง คะแนนอังกฤษได้31/40 ก็โดนพูดว่าถ้าเก่งจริงทำไมไม่ทำให้ได้เต็ม คือมันปนไปทุกรื่องเลย เราก็อยากจะได้กำลังใจบ้าง แต่นี่บั่นทอนกันทุกวัน เราอาจจะผิดด้วยแหละ เราเคยเครียดจนทำร้ายตัวเองมาหลายรอบ เพราะโดนกดดันมาตลอดตั้งแต่ป.1 พอขึ้นม.ต้นมาเหมือนยิ่งโดนกดดันมันยิ่งไม่อยากจะเรียนเลย หรือเราใจไม่สู้เองเหรอ เรามาระบายแค่นี้แหละ เราอยากหายไปไหนก็ได้ตอนนี้ ไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว รู้สึกสับสนไปหมด เหมือนที่เราทำดีด้วย ดูแลตลอดมันไม่ได้มีค่าอะไรสำหรับเค้าเลยอ่ะ