ปัญหานี้อาจจะมีหลายคนเคยตั้งกระทู้มาแล้วบ้าง แต่วันนี้เราอยากมาแชร์ประสบการณ์ของเราให้หลายๆคนฟัง (นี่เป็นกระทู้แรกหากผิดพลาดขออภัยด้วยนะ)
เรากับแฟนคบกันมา 5 ปีแล้ว คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลาย เราเรียนร.ร.เดียวกัน ห้องเดียวกัน เรียนมหาลัยก็อยู่มอเดียวกัน คณะเดียวกัน เอกเดียวกัน สาขาเดียวกัน เมื่อก่อนตอนอยู่ร.ร.เขาเป็นคนติดเรา หวง หึง สารพัดอย่าง คุยกับเพื่อนที่เป็นตุ้ดยังหึง ห้ามนู้นห้ามนี้ ตอนเข้ามาเรียนมหาลัยใหม่ๆเรายอมรับว่าเราติดเขามาก แทบอยากตามไปด้วยทุกที่และอยากให้เขาไปกับเราด้วยทุกที่ ทั้งๆที่เราอยู่หอเดียวกันนะ มันอาจฟังดูเว่อนะ แต่เราเชื่อว่าหลายคนก็เป็น พอมันผ่านไปสักพัก เราเริ่มรู้สึกว่า เราไม่มีพื้นที่ส่วนตัวกันเลย เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น ด้วยปัญหาทีไร้สาระมากๆ ซึ่งส่วนใหญ่จะมาจากเรา เราเคยบอกเลิกกันนับครั้งไม่ถ้วน ทั้งพูดเล่นและพูดจริง เราจึงให้พื้นที่ส่วนตัวกันและกัน เรายอมรับว่ามันดีขึ้น เราทะเลาะกันน้อยลง เข้าใจกันมากขึ้นนิดหน่อย เมื่อเวลาผ่านไปคบกันจนเกือบเข้าสู่ปีที่ 5 เค้านอกใจเราด้วยการไปคุยกับคนอื่น สาเหตุมันอาจจะมาจากเราที่เรางี่เง่า หรือเค้าเบื่อเรา? ซึ่งเราเข้าใจได้ (แต่จริงๆแล้วก็ไม่ควรทำแบบนี้นะ) แต่สุดท้ายเค้าก็เลือกเรานะ เราก็ให้โอกาสเค้า หลังจากนี้เรามีควาสุขกันมากค่ะ เราปรับความเข้าใจกัน คุยกันแบบผู้ใหญ่ อะไรที่ไม่ชอบเราก็ปรับให้เค้า เค้าก็ปรับให้เรา มันโอเคมาก แต่ในช่วงแรกๆเท่านั้นแหละ เราต้องบอกก่อนว่า เราเป็นคนชอบเซอร์ไพรส์ ชอบทำอะไรที่มันพิเศษที่ทำให้คนรักเรามีความสุขและจะจดจำสิ่งดีๆที่เราทำให้ เราไม่ได้ต้องการผลตอบแทนเวลาเราทำ แต่ลึกๆเราก็หวังว่าเขาก็จะมีเซอร์ไพรส์เราบ้างในวันพิเศษก็ยังดี (เราคิดว่าผญ.ส่วนใหญ่น่าจะเป็น) เราไม่ได้ต้องการความหรูหรา แต่เราต้องการความพิเศษ เพื่อให้ชีวิตคู่มันไม่น่าเบื่อ ให้มันมีสีสันบ้าง เมื่อก่อนเขาเป็นคนชอบเซอร์ไพรส์เหมือนกันนะ ตอนอยู่ร.ร.เขาเคยเอาตุ๊กตามาเซอร์ไพรส์ในวันเกิดเรา ซึ่งมันเป็นเหตุการณ์แรกที่เราประทับใจมากๆ แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีเลย มีแต่ความธรรมดาให้กัน ข่มเราบ่อยขึ้น ทะ เลาะกันด้วยถ้อยคำรุนแรง เรารู้สึกน้อยใจในหลายเรื่องๆ เราเป็นคนคิดมากด้วย เวลาคิดมากก็จะแอบร้องไห้ เมื่อก่อนเราบอกรักกัน ผ่านข้อความบ้าง ผ่านเสียงบ้าง มันแฮปปี้มาก แต่ตอนนี้มันกลายเป็นคำธรรมดาเหมือนคำทั่วๆไป ไม่ใช่แค่คำพูด ทุกอย่างมันธรรมดาหมดเลย และอีกหนึ่งอย่างที่เราเชื่อว่าผญ.หลายคนก็อยากมีโมเม้นที่แฟนตัวเองลงรูปหวานๆบ้าง ซึ่งเราก็เป็นค่ะ เมื่อก่อนเราเคยมี (ที่เขาพยายามหาวิธีลง) แต่ตอนนี้เราไม่ค่อยมีโมเม้นแบบนั้นเท่าไร เพราะญาติๆแฟนเราค่อนข้างซีเรียสกลัวว่าคนมันจะมองไม่ดี (เป็นมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมซึ่งตอนนี้เรามองว่ามันโตแล้วรึเปล่า) มันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆแต่บางทีมันอาจทำให้ผญ.อย่างเรายิ้มออกก็ได้นะ เราเบื่อที่เรายังคงความพิเศษเสมอต้นเสมอปลาย แต่เขาไม่เลย แต่เราไม่เคยอยากเลิกกับเขานะ เรายังรักเขาเหมือนเดิม เราแค่เบื่อจนเราไม่อยากทำอะไรแล้ว เราอยากอยู่เฉยๆ เรารู้สึกว่าเราพยายามมากไป เราเหนื่อย
มีใครเคยมีความรู้สึกแบบเรามั๊ยค่ะ แชร์กันได้นะ หรือบอกวิธีแก้เบื่อก็ได้
คบกับแฟนมา5ปี ทุกอย่างมันดูธรรมดา หรือมันถึงจุดอิ่มตัว?
เรากับแฟนคบกันมา 5 ปีแล้ว คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลาย เราเรียนร.ร.เดียวกัน ห้องเดียวกัน เรียนมหาลัยก็อยู่มอเดียวกัน คณะเดียวกัน เอกเดียวกัน สาขาเดียวกัน เมื่อก่อนตอนอยู่ร.ร.เขาเป็นคนติดเรา หวง หึง สารพัดอย่าง คุยกับเพื่อนที่เป็นตุ้ดยังหึง ห้ามนู้นห้ามนี้ ตอนเข้ามาเรียนมหาลัยใหม่ๆเรายอมรับว่าเราติดเขามาก แทบอยากตามไปด้วยทุกที่และอยากให้เขาไปกับเราด้วยทุกที่ ทั้งๆที่เราอยู่หอเดียวกันนะ มันอาจฟังดูเว่อนะ แต่เราเชื่อว่าหลายคนก็เป็น พอมันผ่านไปสักพัก เราเริ่มรู้สึกว่า เราไม่มีพื้นที่ส่วนตัวกันเลย เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น ด้วยปัญหาทีไร้สาระมากๆ ซึ่งส่วนใหญ่จะมาจากเรา เราเคยบอกเลิกกันนับครั้งไม่ถ้วน ทั้งพูดเล่นและพูดจริง เราจึงให้พื้นที่ส่วนตัวกันและกัน เรายอมรับว่ามันดีขึ้น เราทะเลาะกันน้อยลง เข้าใจกันมากขึ้นนิดหน่อย เมื่อเวลาผ่านไปคบกันจนเกือบเข้าสู่ปีที่ 5 เค้านอกใจเราด้วยการไปคุยกับคนอื่น สาเหตุมันอาจจะมาจากเราที่เรางี่เง่า หรือเค้าเบื่อเรา? ซึ่งเราเข้าใจได้ (แต่จริงๆแล้วก็ไม่ควรทำแบบนี้นะ) แต่สุดท้ายเค้าก็เลือกเรานะ เราก็ให้โอกาสเค้า หลังจากนี้เรามีควาสุขกันมากค่ะ เราปรับความเข้าใจกัน คุยกันแบบผู้ใหญ่ อะไรที่ไม่ชอบเราก็ปรับให้เค้า เค้าก็ปรับให้เรา มันโอเคมาก แต่ในช่วงแรกๆเท่านั้นแหละ เราต้องบอกก่อนว่า เราเป็นคนชอบเซอร์ไพรส์ ชอบทำอะไรที่มันพิเศษที่ทำให้คนรักเรามีความสุขและจะจดจำสิ่งดีๆที่เราทำให้ เราไม่ได้ต้องการผลตอบแทนเวลาเราทำ แต่ลึกๆเราก็หวังว่าเขาก็จะมีเซอร์ไพรส์เราบ้างในวันพิเศษก็ยังดี (เราคิดว่าผญ.ส่วนใหญ่น่าจะเป็น) เราไม่ได้ต้องการความหรูหรา แต่เราต้องการความพิเศษ เพื่อให้ชีวิตคู่มันไม่น่าเบื่อ ให้มันมีสีสันบ้าง เมื่อก่อนเขาเป็นคนชอบเซอร์ไพรส์เหมือนกันนะ ตอนอยู่ร.ร.เขาเคยเอาตุ๊กตามาเซอร์ไพรส์ในวันเกิดเรา ซึ่งมันเป็นเหตุการณ์แรกที่เราประทับใจมากๆ แต่เดี๋ยวนี้ไม่มีเลย มีแต่ความธรรมดาให้กัน ข่มเราบ่อยขึ้น ทะ เลาะกันด้วยถ้อยคำรุนแรง เรารู้สึกน้อยใจในหลายเรื่องๆ เราเป็นคนคิดมากด้วย เวลาคิดมากก็จะแอบร้องไห้ เมื่อก่อนเราบอกรักกัน ผ่านข้อความบ้าง ผ่านเสียงบ้าง มันแฮปปี้มาก แต่ตอนนี้มันกลายเป็นคำธรรมดาเหมือนคำทั่วๆไป ไม่ใช่แค่คำพูด ทุกอย่างมันธรรมดาหมดเลย และอีกหนึ่งอย่างที่เราเชื่อว่าผญ.หลายคนก็อยากมีโมเม้นที่แฟนตัวเองลงรูปหวานๆบ้าง ซึ่งเราก็เป็นค่ะ เมื่อก่อนเราเคยมี (ที่เขาพยายามหาวิธีลง) แต่ตอนนี้เราไม่ค่อยมีโมเม้นแบบนั้นเท่าไร เพราะญาติๆแฟนเราค่อนข้างซีเรียสกลัวว่าคนมันจะมองไม่ดี (เป็นมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมซึ่งตอนนี้เรามองว่ามันโตแล้วรึเปล่า) มันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆแต่บางทีมันอาจทำให้ผญ.อย่างเรายิ้มออกก็ได้นะ เราเบื่อที่เรายังคงความพิเศษเสมอต้นเสมอปลาย แต่เขาไม่เลย แต่เราไม่เคยอยากเลิกกับเขานะ เรายังรักเขาเหมือนเดิม เราแค่เบื่อจนเราไม่อยากทำอะไรแล้ว เราอยากอยู่เฉยๆ เรารู้สึกว่าเราพยายามมากไป เราเหนื่อย
มีใครเคยมีความรู้สึกแบบเรามั๊ยค่ะ แชร์กันได้นะ หรือบอกวิธีแก้เบื่อก็ได้