เด็กมันนพาน

เมื่อวานผมไปเม้นในโพสอาจารย์เอก Jessada Denduangboripant ว่าส้มไปน้ำเงินเกือบร้อยคน เพราะต้องการหลุดคดี เหมือนเคส กล้ายางล้านต้น ของเนวิน ที่หลุดคดีได้ไม่โดนแม้แต่คดีเดียว ปรากฎว่า ทัวร์ส้มลงยับ ผมก็

ก็คือเรากับแม่เจอหน้ากันแม่ก็ไม่พอใจแล้วค่ะ แม่พูดตลอดแค่เราทักไปแม่เบื่อหงุดหงิดไม่อยากตอบอะไรเราเลย เเม่บอกแม่เบื่อเรามาก แต่เราก็อดทนมาตลอด เวลาเราเหนื่อยๆมา เรามีแม่ที่คอยโทรมาซ้ำเติม เราขอแม่ไปอย

ตอนเด็กๆ เวลาผมโดนล้อชื่อพ่อชื่อแม่ ผมก็จะทนสักพักนึง แต่ถ้ามันย้ำแล้วย้ำอีกไม่หยุด ก็เริ่มเดือดล่ะ แต่ก็ดูบริบทของคนล้อด้วย บางคน เราก็ไม่รู้สึกโกรธเลย แต่บางคนล้อแบบไม่หยุด มีอยู่วันนึง ตอนเดินไ

เราไม่ยอมกู้เงินให้เพื่อน โดนเพื่อนโพสเฟสบุคด่าเสียๆหายๆ พูดประชด มาทั้งสวนสัตว์ ทั้งที่ตอนแรกก่อนที่จะไปกู้หนี้ยืมสิน เราก็บอกก็เตือนแล้วว่าอย่าทำ แต่ก็ไม่ฟัง แถมยังกู้ไปให้เพื่อนยืมต่อ พอเขาไม่จ่ายก

มันจะมีพนักงาน GC แห่งหนึ่งใน จังหวัดระยอง เห็นชอบ โพสคลิปบ่น หัวหน้างาน บริษัท แปลกใจ ถ้าไม่พอใจจะทนทำอยู่ทำไม แรกก็เห็นโพส แอ็คอาท ตัวเองทำงาน GC งง หลังๆ โพส บ่น โพสด่า ฝ่ายบุคคล ควรพิจารณา นะคร

สวัดดีครับถ้าใครสาให้ครงายวามปรึกษาได้ช่วยหน่อยนะครับ พอดีวผมไดไปไปเล่นบนแอปนึง ได้แลกเปลี่ยนรูป 18+ กับผญท่านนึงครับ ตอนแรกก็แคุยดันกกันดีๆนะครับเห็นหน้ากัน จนเทอได้บอ่อยากให่ปใผมทำ…แล้วเธอก็

คือเราโดนเพื่อนรุมด่าค่ะ สาเหตุมาจากฝั่งเพื่อนเราบอกว่าเราไปยุ่งกับแฟนเขาทั้งที่เราไม่ได้ไปยุ่งอะไรเลยกลับกันเราหนีตลอดเพราะเราอึดอัดกับฝ่ายชายมากทาง หลังจากนั้นเขาเลยเอาเราไปนินทาในกลุ่มแยกว่าเราร้าย

เค้ามากวนทีนผมพอผมด่าคืนละเค้าก็ไม่พอใจ

ความสุขที่ได้จากการอาฆาตแค้น พยาบาท จองเวรคน การโพสต์ให้คนอื่นไปรุมด่าคนที่เราไม่ชอบ จัดเป็นความสุขแบบไหนในทางจิตวิทยาคะ และความสุขแบบนี้มีผลเสีอะไรไหมเมื่อเทียบกับความสุขแบบปล่อยวาง ดีใจไปกับเขาจริงๆ