รักหนอรัก ปักลง ตรงดวงจิต
ยิ่งได้พิศ ใจยิ่งหลง พะวงหา
ใจเจ้าเอย โดนพระพรหม บันดาลพา
ให้ใฝ่หา เพียงเจ้า ยอดดวงใจ
จ
เคยมีใครคนหนึ่ง บอกกับผมในงานแต่งของเธอกับแฟนหนุ่มชาวฝรั่งเศสว่า นัทรู้ไหม บางครั้ง ความรักก็ชอบเล่นตลกกับเรานะ ยิ่งเราตามไขว่คว้า ก็ยิ่งไกลห่าง แต่เวลาที่เราไม่ต้องการ ความรักก็ชอบเข้ามาหาเรา เมื่อลองใจมันรักไปแล้ว ก็คงยากนักที่จะห้ามใจ ไม่ให้รักได้ ดูอย่างเค้ากับปีเตอร์สิ ใครจะไปเชื่อ ว่าเราจะมาพบเจอกันได้ ถ้าวันหนึ่ง วันใดนายเจอใครสักคนที่ใจนายบอกว่าคนนั้นใช่ นายรักเขา และ เขาคนนั้นถูกใจนายจริงๆ นายก็ลุยเลย อย่าเอาความผิดหวังในชึวิตครอบครัวของพี่ชายนายมาเป็นตัวปิดกั้นตัวเองเลยนะ นายอ่ะ ทำเพื่อคนอื่นมามากแล้ว อย่าลืมทำเพื่อตัวเองหล่ะเพื่อนรัก
หลังจากวันนั้น วันเวลาหมุนเวียนผ่านไป ผมก็มัวยุ่งกับงานจนลืมสนใจเรื่องราวของความรัก เวลามีใครถาม ว่าทำไมถึงยังไม่แต่งงาน ผมก็ได้แต่ยิ้ม พร้อมบอกว่า ฟ้าคงสั่งให้ผมไม่มีคู่มั้งครับบ้าง เนื้อคู่ยังไม่เกิดบ้าง
จนกระทั่งวันหนึ่ง อาม่าของผมผมได้สั่งให้ ผมเอาขนมที่ท่านทำไปฝากคุณอาข้างบ้าน ทำให้ผมได้พบเธอคนนั้น ตอนแรก ผมก็ไม่ชอบเธอหรอก เพราะอะไรนะเหรอ ก็ตอนที่ผมกำลังเดินเข้าบ้านเธอนั้น อยู่ดีๆเธอก็วิ่งมาชนผม ผมก็เลยจับตัวเธอไว้ เอิ่มจะว่าจับตัวก็ไม่ถูก เพราะผมดันไปจับหน้าอกเธอเข้า ผมเลยโดนเธอต่อยตาเขียวเลย ยังไม่พอ พอเข้าไปในบ้าน ระหว่างที่ผมคุยกับคุณอาเจ้าของบ้านอยู่นั้น เธอโดนใช้ให้ไปชงกาแฟมาให้ผม เธอก็บอกว่า
"ได้ค่ะ เดี๋ยวบัวจะชงให้อร่อยพิเศษ จนลืมไม่ลงเลย หึหึ"
ลืมไม่ลงจริงๆครับ ประทับใจมาก เธอชงให้ผมอร่อยเป็นพิเศษจริงๆ มีครบทุกรสเลย ทั้งเปรี้ยว ทั้งหวาน ทั้งเค็ม ทั้งเผ็ด ผมฝืนกินไปสองอึก แล้วรีบคว้าน้ำมากินทันที อย่าคิดว่ามันจะช่วยได้นะ เพราะคุณเธอ เอาน้ำส้มสายชูมาเสิร์ฟแทนน้ำเปล่า ฝากไว้ก่อนเหอะ ยัยแม่มดตัวแสบ
ืหลังจากวันนั้น เราสองคนก็มีเรื่องให้เถียงกันตลอด จนอาม่าและคุณอา ต้องคอยปราม หลายๆท่านคงสัยสัยนะครับว่า แล้วไปรักกันได้ยังไง ในเมื่อกัดกันตลอด นั่นสิครับ ผมเองก็สงสัยเหมือนกัน ว่าไปหลงรักยัยแม่มดได้ไง สวยก็ไม่สวย เตี้ยก็เตี้ย อึ๋มก็ไม่อึ๋ม ไม่ใช่สเปคเลยสักนิด มาครับ ผมจะเล่าให้ฟัง ว่าเราไปคบกันได้ยังไง
เรื่องราวมีอยู่ว่า ผมได้ไปเดินห้างแห่งหนื่งเพื่อช่วยเพื่อนรักของผมเลือกซื้อของขวัญวันเกิดให้สามื ระหว่างที่เราเลือกซื้อของกันอยู่นั้น ผมก็หันไปเห็น ยัยแม่มดตัวร้ายเดินเข้ามาในร้าน เธอเห็นผมกับเพื่อน ยืนเลือกเสื้อกันอยู่
" นัทคะ ที่รักตัวเองจะเอาตัวไหนดี "เวรแล้วไง โดนยัยแนนเล่นซะเเล้ว ผมเงยหน้ามองไปทางยัยแม่มด ใจผมร้อนรน อยากเข้าไปอธิบายให้เธอฟัง แต่ผมก็ทำได้แค่นิ่ง เมื่อเห็นเธอโดนชายคนนั้นประคองออกไปนอกร้าน ผมได้แต่ยืนกำหมัดแน่น ด้วยความไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง
""
อีกฟากหนึ่ง ของห้าง นอกร้านเสื้อ
"บัว แกเป็นอะไร ทำไมดูแปลกๆ เดินไหวไหม"
"หะอะไรนะที่รัก ชั้นไม่ได้เป็นอะไรหรอก แค่บังเอิญเห็นคนรู้จักอ่ะ
" เขาคงมากับแฟนเขา"
"อ่อ ชะนีอกหักนี่เอง นึกว่าเป็นอะไร"
"จะบ้าเหรอ อกหักได้ไง ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย
"โอ๋ อย่าเสียใจไปเลย เด๋ยวพี่พาไปเที่ยวบาร์เกย์
"ไอบ้า ช่างกล้านะยะ"
ดึกคืนนั้น ระหว่างที่ผมกำลังเดินเล่นคิดทบทวนความรู้สึกอยู่นั้น ว่าทำไมผมถึงต้องร้อนรน และหงุดหงิดเวลาที่พบยัยแม่มดอยู่กับคนอื่น ผมยืนทบทวนความรู้สึกอยู่สักพักก็มีรถมาจอดหน้าบ้านยัยแม่มด ผมก็เห็นยัยแม่มดเดินไปหอมแก้ม ผู้ชายคนนั้น ผมอยากเข้าไปกระชากออกมาจริงๆ ผมรีบกระโดดข้ามรั้ว มาดักหน้าเธอ
"ทำตัวแบบนี้ คุณอาไม่ว่าเหรอ "เธอไม่ตอบอะไรผมเลย มีแต่รึบเดินหนีผม ด้วยความโมโหหึง ผมจึงดึงเธอมาจูบ เธอก็ตบผม ผมจะจูบเธอซ้ำ ก็เห็นใบหน้าเธอเปื้อนรอยน้ำตา ผมจึงชะงัก
"ออกไปจากบ้านชั้นเดี๋ยวนี้"
"บัว พี่ขอ"
"ขอ งั้นเหรอได้
พูดยังไม่ทันจบ ก็โดนเธอต่อยตาเขียวอีกที แล้วเธอก็หนีผมขึ้นบ้านไป
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมได้ออกมาดักรอเธอหน้าบ้าน แต่เธอก็หลบหนีผมอยู่เรื่อยไป จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมตัดสินใจไม่ไปทำงาน นั่งเฝ้าดูจากเช้าจรดเย็น ในที่ จนในที่สุด ผมก็ไม่เจอเธอ แต่เจอคุณอาแทน
"สวัสดีครับคุณอา ผมมาหาบัวครับ
"บัวมันไม่อยู่หรอก มันไปงานแต่งเพื่อน กลับดึกๆนู้นแหละ "
"งั้นผมขอเข้าไปรอในบ้านนะครับ "
"เอาสิ แล้วเมื่อไหร่จะพาแฟนมาแนะนำให้อารู้จักหล่ะ"
"แฟน "ผมทวนคำด้วยความงุนงง"
"ก็เห็นบัวมาเล่าให้ฟัง ว่าเห็นเธออ่ะไปเดินห้างกีบแฟนเมื่อวันก่อน"
ไม่ใช่ครับ ผมยังไม่มีแฟนครับ ถ้าผมจะมีก็ลูกสาวคุณอานั้นแหละครับ ผมขออนุญาตจีบลูกสาวคุณอานะครับ"
"อาน่ะรอมานานแล้ว ว่าเมื่อไหร่เราจะรู้ใจตัวเองสักที อาฝากน้องด้วยนะ ถ้าดื้อมาก ก็ปราบเอาเลย"
"ขอบคุณครับ"
;ในที่สุด ก็ถึงเวลาที่ผมรอคอย พอยัยตัวร้ายเดินเข้ามาปุ้บ ผมก็กอดเธอปั้บ
"ปล่อยนะ จะปล่อยมั้ย"
"ไม่ปล่อย ขีนปล่อย เราก็หนีพี่สิ "
"ไม่ปล่อยใช่ไหม ได้ ป๊ามีคนทำร้ายหนู"
"ร้องไปเหอะ ไม่มีคนช่วยหรอก ยิ่งดิ้น พี่ยิ่งรัดนะ เอาสิ ลองดิ้นดู คราวนี้จะจุ้บด้วย"
"ไอบ้า มาจุ้บมากอดบัวทำไม ไปกอด ไปจุ้บแฟนตัวเองนู้น"
"กอด จุ้บแฟนใช่ไหม ได้นี่แน่ะ จุ้บ หอมจัง"ทันใดนั้น ผมก็รู้สึกได้ถึงหยดน้ำตา นี่ผมทำเธอร้องไห้หรือนี่
"คนใจร้าย ไม่รัก ไม่ชอบ แล้วมากอดเค้าทำไม สนุกนักหรือไง ฮือ ๆๆ"เธอร้องไปทุบอกผมไป
ผมปล่อยให้เธอระบายความรู้สึก จนสักพักเธอเริ่มเงียบ ผมจึงเช็ดน้ำตาให้เธอ
"บัว ฟังพี่นะ พี่กับแนน คนที่บัวเห็นวันนั้นอ่ะ เค้าเป็นเพื่อนพี่ วันนั้น เค้าชวนพี่ไปเลือกซื้อของขวัญให้สามีเค้า พี่มีคนที่ชอบอยู่แล้ว เด็กดื้อที่อยู่ตรงหน้าพี่ไง พี่รักบัวนะ บัวหล่ะคิดยังไงกับพี่ ถ้าบัวไม่เคยคิดอะไรกับพี่เลย ก็บอกพี่มาตรงๆ พี่จะได้ตัดใจ พี่ให้เวลาสามวัน แล้วพี่จะมาขอคำตอบ"
สามวัน ในความรู้สึกของผมมันนานเหลือเกิน ผมรีบเดินไปที่บ้านยัยตัวร้าย ผมพร้อมจะยอมรับผลของมันแล้ว
สวัสดีครับคุณอา ผมมาหาบัวครับ
"บัวอยู่ในสวนแหนะ"
ผมเดินไปในสวน วันนี้ยัยแม่มดของผม แต่งตัวสวยกว่าทุกวัน
"พี่มารอคำตอบ"
"บัวยอมรับเลยนะ ว่าไม่เคยชอบพี่เลย"
"โอเค พี่รู้คำตอบแหละ พี่ขอตัวก่อน"
"ถ้าพี่เดินออกไปจากสวน เราเลิกกัน ก็ลองก้าวออกไปสิ ทำไมไม่เดินต่อหล่ะ"
ผมเห็นยัยตัวร้ายค่อยๆเดินเข้ามายืนตรงหน้า
"ขี้น้อยใจจังเลยนะลุง ฟังยังไม่ทันจบเลย ฟังต่อนะเมื่อก่อนอ่ะหนูไม่เคยคิดชอบพี่เลย เจอกันวันแรกก็มาจับซาลาเปาเค้าแหละ เค้าเลยชงกาแฟสูตรพิเศษให้ คนอะไรมาแกล้งกันได้ทุกวัน แต่พี่รู้ไหมพอนานๆไป รู้ตัวอีกที ก็มีพี่อยู่ในนั้นแหละ "ผมค่อยๆยิ้มกว้างขึ้น กว้างขึ้น และค่อยๆกุมมือขึ้นมา
"เราเป็นแฟนกันแล้วนะ"
นี่แหละครับ เรื่องราวความรักของผม รักปักใจ^^
เรื่องสั้น❤❤รักหนอรัก.ปักใจ 💙💙
ยิ่งได้พิศ ใจยิ่งหลง พะวงหา
ใจเจ้าเอย โดนพระพรหม บันดาลพา
ให้ใฝ่หา เพียงเจ้า ยอดดวงใจ
เคยมีใครคนหนึ่ง บอกกับผมในงานแต่งของเธอกับแฟนหนุ่มชาวฝรั่งเศสว่า นัทรู้ไหม บางครั้ง ความรักก็ชอบเล่นตลกกับเรานะ ยิ่งเราตามไขว่คว้า ก็ยิ่งไกลห่าง แต่เวลาที่เราไม่ต้องการ ความรักก็ชอบเข้ามาหาเรา เมื่อลองใจมันรักไปแล้ว ก็คงยากนักที่จะห้ามใจ ไม่ให้รักได้ ดูอย่างเค้ากับปีเตอร์สิ ใครจะไปเชื่อ ว่าเราจะมาพบเจอกันได้ ถ้าวันหนึ่ง วันใดนายเจอใครสักคนที่ใจนายบอกว่าคนนั้นใช่ นายรักเขา และ เขาคนนั้นถูกใจนายจริงๆ นายก็ลุยเลย อย่าเอาความผิดหวังในชึวิตครอบครัวของพี่ชายนายมาเป็นตัวปิดกั้นตัวเองเลยนะ นายอ่ะ ทำเพื่อคนอื่นมามากแล้ว อย่าลืมทำเพื่อตัวเองหล่ะเพื่อนรัก
หลังจากวันนั้น วันเวลาหมุนเวียนผ่านไป ผมก็มัวยุ่งกับงานจนลืมสนใจเรื่องราวของความรัก เวลามีใครถาม ว่าทำไมถึงยังไม่แต่งงาน ผมก็ได้แต่ยิ้ม พร้อมบอกว่า ฟ้าคงสั่งให้ผมไม่มีคู่มั้งครับบ้าง เนื้อคู่ยังไม่เกิดบ้าง
จนกระทั่งวันหนึ่ง อาม่าของผมผมได้สั่งให้ ผมเอาขนมที่ท่านทำไปฝากคุณอาข้างบ้าน ทำให้ผมได้พบเธอคนนั้น ตอนแรก ผมก็ไม่ชอบเธอหรอก เพราะอะไรนะเหรอ ก็ตอนที่ผมกำลังเดินเข้าบ้านเธอนั้น อยู่ดีๆเธอก็วิ่งมาชนผม ผมก็เลยจับตัวเธอไว้ เอิ่มจะว่าจับตัวก็ไม่ถูก เพราะผมดันไปจับหน้าอกเธอเข้า ผมเลยโดนเธอต่อยตาเขียวเลย ยังไม่พอ พอเข้าไปในบ้าน ระหว่างที่ผมคุยกับคุณอาเจ้าของบ้านอยู่นั้น เธอโดนใช้ให้ไปชงกาแฟมาให้ผม เธอก็บอกว่า
"ได้ค่ะ เดี๋ยวบัวจะชงให้อร่อยพิเศษ จนลืมไม่ลงเลย หึหึ"
ลืมไม่ลงจริงๆครับ ประทับใจมาก เธอชงให้ผมอร่อยเป็นพิเศษจริงๆ มีครบทุกรสเลย ทั้งเปรี้ยว ทั้งหวาน ทั้งเค็ม ทั้งเผ็ด ผมฝืนกินไปสองอึก แล้วรีบคว้าน้ำมากินทันที อย่าคิดว่ามันจะช่วยได้นะ เพราะคุณเธอ เอาน้ำส้มสายชูมาเสิร์ฟแทนน้ำเปล่า ฝากไว้ก่อนเหอะ ยัยแม่มดตัวแสบ
ืหลังจากวันนั้น เราสองคนก็มีเรื่องให้เถียงกันตลอด จนอาม่าและคุณอา ต้องคอยปราม หลายๆท่านคงสัยสัยนะครับว่า แล้วไปรักกันได้ยังไง ในเมื่อกัดกันตลอด นั่นสิครับ ผมเองก็สงสัยเหมือนกัน ว่าไปหลงรักยัยแม่มดได้ไง สวยก็ไม่สวย เตี้ยก็เตี้ย อึ๋มก็ไม่อึ๋ม ไม่ใช่สเปคเลยสักนิด มาครับ ผมจะเล่าให้ฟัง ว่าเราไปคบกันได้ยังไง
เรื่องราวมีอยู่ว่า ผมได้ไปเดินห้างแห่งหนื่งเพื่อช่วยเพื่อนรักของผมเลือกซื้อของขวัญวันเกิดให้สามื ระหว่างที่เราเลือกซื้อของกันอยู่นั้น ผมก็หันไปเห็น ยัยแม่มดตัวร้ายเดินเข้ามาในร้าน เธอเห็นผมกับเพื่อน ยืนเลือกเสื้อกันอยู่
" นัทคะ ที่รักตัวเองจะเอาตัวไหนดี "เวรแล้วไง โดนยัยแนนเล่นซะเเล้ว ผมเงยหน้ามองไปทางยัยแม่มด ใจผมร้อนรน อยากเข้าไปอธิบายให้เธอฟัง แต่ผมก็ทำได้แค่นิ่ง เมื่อเห็นเธอโดนชายคนนั้นประคองออกไปนอกร้าน ผมได้แต่ยืนกำหมัดแน่น ด้วยความไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง
""
อีกฟากหนึ่ง ของห้าง นอกร้านเสื้อ
"บัว แกเป็นอะไร ทำไมดูแปลกๆ เดินไหวไหม"
"หะอะไรนะที่รัก ชั้นไม่ได้เป็นอะไรหรอก แค่บังเอิญเห็นคนรู้จักอ่ะ
" เขาคงมากับแฟนเขา"
"อ่อ ชะนีอกหักนี่เอง นึกว่าเป็นอะไร"
"จะบ้าเหรอ อกหักได้ไง ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย
"โอ๋ อย่าเสียใจไปเลย เด๋ยวพี่พาไปเที่ยวบาร์เกย์
"ไอบ้า ช่างกล้านะยะ"
ดึกคืนนั้น ระหว่างที่ผมกำลังเดินเล่นคิดทบทวนความรู้สึกอยู่นั้น ว่าทำไมผมถึงต้องร้อนรน และหงุดหงิดเวลาที่พบยัยแม่มดอยู่กับคนอื่น ผมยืนทบทวนความรู้สึกอยู่สักพักก็มีรถมาจอดหน้าบ้านยัยแม่มด ผมก็เห็นยัยแม่มดเดินไปหอมแก้ม ผู้ชายคนนั้น ผมอยากเข้าไปกระชากออกมาจริงๆ ผมรีบกระโดดข้ามรั้ว มาดักหน้าเธอ
"ทำตัวแบบนี้ คุณอาไม่ว่าเหรอ "เธอไม่ตอบอะไรผมเลย มีแต่รึบเดินหนีผม ด้วยความโมโหหึง ผมจึงดึงเธอมาจูบ เธอก็ตบผม ผมจะจูบเธอซ้ำ ก็เห็นใบหน้าเธอเปื้อนรอยน้ำตา ผมจึงชะงัก
"ออกไปจากบ้านชั้นเดี๋ยวนี้"
"บัว พี่ขอ"
"ขอ งั้นเหรอได้
พูดยังไม่ทันจบ ก็โดนเธอต่อยตาเขียวอีกที แล้วเธอก็หนีผมขึ้นบ้านไป
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมได้ออกมาดักรอเธอหน้าบ้าน แต่เธอก็หลบหนีผมอยู่เรื่อยไป จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมตัดสินใจไม่ไปทำงาน นั่งเฝ้าดูจากเช้าจรดเย็น ในที่ จนในที่สุด ผมก็ไม่เจอเธอ แต่เจอคุณอาแทน
"สวัสดีครับคุณอา ผมมาหาบัวครับ
"บัวมันไม่อยู่หรอก มันไปงานแต่งเพื่อน กลับดึกๆนู้นแหละ "
"งั้นผมขอเข้าไปรอในบ้านนะครับ "
"เอาสิ แล้วเมื่อไหร่จะพาแฟนมาแนะนำให้อารู้จักหล่ะ"
"แฟน "ผมทวนคำด้วยความงุนงง"
"ก็เห็นบัวมาเล่าให้ฟัง ว่าเห็นเธออ่ะไปเดินห้างกีบแฟนเมื่อวันก่อน"
ไม่ใช่ครับ ผมยังไม่มีแฟนครับ ถ้าผมจะมีก็ลูกสาวคุณอานั้นแหละครับ ผมขออนุญาตจีบลูกสาวคุณอานะครับ"
"อาน่ะรอมานานแล้ว ว่าเมื่อไหร่เราจะรู้ใจตัวเองสักที อาฝากน้องด้วยนะ ถ้าดื้อมาก ก็ปราบเอาเลย"
"ขอบคุณครับ"
;ในที่สุด ก็ถึงเวลาที่ผมรอคอย พอยัยตัวร้ายเดินเข้ามาปุ้บ ผมก็กอดเธอปั้บ
"ปล่อยนะ จะปล่อยมั้ย"
"ไม่ปล่อย ขีนปล่อย เราก็หนีพี่สิ "
"ไม่ปล่อยใช่ไหม ได้ ป๊ามีคนทำร้ายหนู"
"ร้องไปเหอะ ไม่มีคนช่วยหรอก ยิ่งดิ้น พี่ยิ่งรัดนะ เอาสิ ลองดิ้นดู คราวนี้จะจุ้บด้วย"
"ไอบ้า มาจุ้บมากอดบัวทำไม ไปกอด ไปจุ้บแฟนตัวเองนู้น"
"กอด จุ้บแฟนใช่ไหม ได้นี่แน่ะ จุ้บ หอมจัง"ทันใดนั้น ผมก็รู้สึกได้ถึงหยดน้ำตา นี่ผมทำเธอร้องไห้หรือนี่
"คนใจร้าย ไม่รัก ไม่ชอบ แล้วมากอดเค้าทำไม สนุกนักหรือไง ฮือ ๆๆ"เธอร้องไปทุบอกผมไป
ผมปล่อยให้เธอระบายความรู้สึก จนสักพักเธอเริ่มเงียบ ผมจึงเช็ดน้ำตาให้เธอ
"บัว ฟังพี่นะ พี่กับแนน คนที่บัวเห็นวันนั้นอ่ะ เค้าเป็นเพื่อนพี่ วันนั้น เค้าชวนพี่ไปเลือกซื้อของขวัญให้สามีเค้า พี่มีคนที่ชอบอยู่แล้ว เด็กดื้อที่อยู่ตรงหน้าพี่ไง พี่รักบัวนะ บัวหล่ะคิดยังไงกับพี่ ถ้าบัวไม่เคยคิดอะไรกับพี่เลย ก็บอกพี่มาตรงๆ พี่จะได้ตัดใจ พี่ให้เวลาสามวัน แล้วพี่จะมาขอคำตอบ"
สามวัน ในความรู้สึกของผมมันนานเหลือเกิน ผมรีบเดินไปที่บ้านยัยตัวร้าย ผมพร้อมจะยอมรับผลของมันแล้ว
สวัสดีครับคุณอา ผมมาหาบัวครับ
"บัวอยู่ในสวนแหนะ"
ผมเดินไปในสวน วันนี้ยัยแม่มดของผม แต่งตัวสวยกว่าทุกวัน
"พี่มารอคำตอบ"
"บัวยอมรับเลยนะ ว่าไม่เคยชอบพี่เลย"
"โอเค พี่รู้คำตอบแหละ พี่ขอตัวก่อน"
"ถ้าพี่เดินออกไปจากสวน เราเลิกกัน ก็ลองก้าวออกไปสิ ทำไมไม่เดินต่อหล่ะ"
ผมเห็นยัยตัวร้ายค่อยๆเดินเข้ามายืนตรงหน้า
"ขี้น้อยใจจังเลยนะลุง ฟังยังไม่ทันจบเลย ฟังต่อนะเมื่อก่อนอ่ะหนูไม่เคยคิดชอบพี่เลย เจอกันวันแรกก็มาจับซาลาเปาเค้าแหละ เค้าเลยชงกาแฟสูตรพิเศษให้ คนอะไรมาแกล้งกันได้ทุกวัน แต่พี่รู้ไหมพอนานๆไป รู้ตัวอีกที ก็มีพี่อยู่ในนั้นแหละ "ผมค่อยๆยิ้มกว้างขึ้น กว้างขึ้น และค่อยๆกุมมือขึ้นมา
"เราเป็นแฟนกันแล้วนะ"
นี่แหละครับ เรื่องราวความรักของผม รักปักใจ^^