มีใครบ้างที่ต้องเลิกกับคนรักทั้งๆที่รักกันมาก

จขกท ทำใจนะคะ ทุกสิ่งมีจุดเริ่มต้นและมีจุดจบค่ะ บางครั้งเรื่องโชคร้ายมันก็มาเกิดกับตัวเรา
เกิดกับความรักของเรา บางทีเรียกว่าซวยที่อาจจะมีคนดีกว่าเข้ามาในชีวิตเขา
บางทีก็มีอุปสรรค์มาพิสูจน์ความมั่นคงของคนสองคน ไม่ว่าจะเรื่องเงิน งาน ระยะทาง
เราคิดว่าความสัมพันของคนเรามันมีหลายระยะค่ะ เท่าที่เราเดานะ
-ระยะแรกที่อะไรๆก็ดึงดูดไปหมด คิดถึงกันตลอด ดูรักกันมากๆ
-ระยะที่เริ่มชินกับการมีอยู่ของอีกฝ่าย แต่ก็ยังขาดกันไม่ได้
-ระยะที่เริ่มเกิดความชินชา รู้สึกจะอยู่ได้ด้วยตัวเอง ระยะนี้หลายๆคนก็อาจจะอยากอยู่คนเดียว
แต่หลายๆคนก็ยังมีความเสน่หาแฟนของตัวเองอยู่ แล้วแต่คนแล้วแต่คู่ค่ะ
-ระยะที่เป็นรักแบบผู้ใหญ่ เข้าใจชีวิตเข้าใจความรักมากขึ้น มีลูกเป็นสายใยรักที่มั่นคง
ความเสน่หาอาจจะหมดไปแล้ว ไม่มีอะไรน่าดึงดูดเท่าไหร่ แต่เริ่มเข้าใจว่าต่างฝ่ายต่างก็เป็นส่วนที่เติมเต็มในชีวิต

จขกท อยู่ระยะไหนคะ เราคิดว่าคงต้องอยู่ในระยะทำใจแหละเนอะ
ไม่ว่ายังไงอยากมาให้กำลังใจตรงนี้นะคะ คิดซะว่าตัวเองมาจากดาวอื่นที่กำลังเฝ้ามองความเป็นไปของโลก
วันนึงโลกกำลังจะแตกแต่ก็ได้แค่เฝ้ามอง ช่วยอะไรไม่ได้ ต้องปล่อยมันไป แบบนั้นแหละค่ะ คืออยากให้ปลงนั่นแหละ


เราเคยจะเลิกกับแฟนครั้งนึงเพราะอยู่คนละจังหวัดแล้วมาเจอกันบ่อยๆไม่ได้ เจอกันทีไรก็ทะเลาะแต่พอไม่เจอกันก็คิดถึง
เป็นเรื่องปัญญาอ่อนเรื่องนึงในชีวิตรักสมัยวัยรุ่นของเราเอง คิดย้อนไปก็ตลกมากกว่าค่ะ 5555++
คือบอกกับแฟนว่าเราเลิกกันซักพักเหอะ ไม่ต้องติดต่อกันเหมือนเลิกกันไปเลยซักปีนึงแล้วค่อยโทรมาอีกทีวันนี้ในอีก 1 ปีข้างหน้า
แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ทำค่ะ ในตอนนั้นก็คิดเหมือนกันว่ามันฟังดูไร้สาระเบาๆ 555++
แต่ปัจจุบันก็แต่งงานกันนะคะ ณ ตอนนั้นไม่มีโมเม้นแบบนั้นแล้วซึ่งมันก็ดีนะ
แต่ในอีกแง่ชีวิตมันก็ขาดสีสันขาดความมุ้งมิ้งปัญญาอ่อนไป
แต่ก็มีความตลกแบบคนที่สนิทกันมากๆแกล้งกันได้ทุกเรื่องอ่ะค่ะ