แฟนอายุแก่กว่าเรา 3 ปีค่ะ
ช่วงมาจีบใส่ใจเรามาก ไม่เคยปล่อยให้เรารอ พอเราตัดสินใจคบ ก็ค่อยๆห่างไป แต่เราก็เข้าใจว่าเขาเหนื่อย เขาอยากพักผ่อน เขาต้องการส่วนตัว เราก็ไม่อะไร เราก็พยายามเข้าใจเขา
เขาก็ชอบขึ้นเสียงใส่ทั้งๆที่เราไม่ผิด เช่นเราถามเขาด้วยความเป็นห่วงก็ชอบขึ้นเสียงใส่ เราเคยพูดไปแล้วว่าไม่ชอบ เขาบอกเขาจะปรับให้ แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม
เวลาเจอหน้ากัน เราจะส่งยิ้มให้เขาก่อนเสมอ แต่เขาจะชอบทำหน้าเหมือนไม่พอใจตลอดเวลา พูดคุยเวลาอยู่บนรถก็ไม่ค่อยมี เวลาถามจะขึ้นเสียงใส่ไม่ก็เงียบเสมอ
เวลาอยู่ด้วยกัน สนใจโทรศัพท์ไม่ก็การนอนมากกว่าเราค่ะ ไม่เคยได้พูดคุยชีวิตส่วนตัวกันเท่าไหร่ เวลาห่างกัน พอโทรคุยกัน คำแรกที่เขาจะพูดคือ “นอนแล้วนะ” แล้วเขาก็หลับไปเลย
เราเคยงี่เง่าใส่เขาเพราะด้วยความที่เราอยากจะได้รับความใส่ใจเหมือนช่วงแรกๆบ้าง แต่เขาบอกว่า เราเด็กน้อย เขาไม่ชอบ และเขาจะพูดประชดไม่ก็ไล่ให้เราไปหาผู้ชายคนอื่นเสมอ
เราเคยคุยกันว่า จะปรับตัวเขาหากัน เราจะพยายามไม่งี่เง่าใส่เขา มีเรื่องอะไรเครียดๆ หรือช่วงนี้เวลาเราเกิดเรื่องอะไรขึ้น เราไม่เคยเล่าให้เขาฟังเลยกลัวเขาไม่สบายใจ และเวลาเราน้อยใจอะไรเขาหรือเขาทำเราร้องไห้โดยที่เขาไม่รู้ตัว เราก็จะไม่พูด เราจะคิดเสมอว่ามันคงจะไร้สาระเกินไป และเราก็ดูหนัง ฟังเพลงจนเราดีขึ้น เราปรับตัวเองให้เขาเยอะมาก จากแต่ก่อนเราเป็นคนใจร้อนมากๆ งอนหรืองี่เง่าหรือไม่พอใจอะไรเราจะวีนทันที แต่ตอนนี้กลายเป็นคนใจเย็นมาก เพราะเขาไม่ชอบ แต่เราไม่รู้ว่าเขาพยายามเหมือนเราบ้างไหม เราขอเขาแค่อย่าขึ้รเสียงใส่ อย่าชักสีหน้าให้กันเวลาเจอกัน เขาก็ทำได้นะคะ แค่ช่วงแรกๆที่บอกจะทำ พอหลังๆก็เหมือนเดิมเลยค่ะ เราไม่รู้เราจะทำยังไงดี เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการกระทำนี้ มันคือการกระทำของความรักแบบผู้ใหญ่หรอคะ ความรักแบบผู้ใหญ่ปล่อยแฟนขนาดนี้เลยหรอคะ หรือเราคิดไปเอง
ปล. บางครั้งเวลาเรางอนเขาหรือน้อยใจเขา เราก็มีโพสบ้างนะ เขาก็มาถามเราว่าเป็นอะไร พอเราบอกและเล่าว่าเรางอนเขาเพราะอะไร เขาก็จะเลือกที่จะไล่เรามากกว่าการขอโทษหรือทำให้เราดีขึ้น
แฟนเป็นแบบนี้เราควรทำยังไงดีคะ
ช่วงมาจีบใส่ใจเรามาก ไม่เคยปล่อยให้เรารอ พอเราตัดสินใจคบ ก็ค่อยๆห่างไป แต่เราก็เข้าใจว่าเขาเหนื่อย เขาอยากพักผ่อน เขาต้องการส่วนตัว เราก็ไม่อะไร เราก็พยายามเข้าใจเขา
เขาก็ชอบขึ้นเสียงใส่ทั้งๆที่เราไม่ผิด เช่นเราถามเขาด้วยความเป็นห่วงก็ชอบขึ้นเสียงใส่ เราเคยพูดไปแล้วว่าไม่ชอบ เขาบอกเขาจะปรับให้ แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม
เวลาเจอหน้ากัน เราจะส่งยิ้มให้เขาก่อนเสมอ แต่เขาจะชอบทำหน้าเหมือนไม่พอใจตลอดเวลา พูดคุยเวลาอยู่บนรถก็ไม่ค่อยมี เวลาถามจะขึ้นเสียงใส่ไม่ก็เงียบเสมอ
เวลาอยู่ด้วยกัน สนใจโทรศัพท์ไม่ก็การนอนมากกว่าเราค่ะ ไม่เคยได้พูดคุยชีวิตส่วนตัวกันเท่าไหร่ เวลาห่างกัน พอโทรคุยกัน คำแรกที่เขาจะพูดคือ “นอนแล้วนะ” แล้วเขาก็หลับไปเลย
เราเคยงี่เง่าใส่เขาเพราะด้วยความที่เราอยากจะได้รับความใส่ใจเหมือนช่วงแรกๆบ้าง แต่เขาบอกว่า เราเด็กน้อย เขาไม่ชอบ และเขาจะพูดประชดไม่ก็ไล่ให้เราไปหาผู้ชายคนอื่นเสมอ
เราเคยคุยกันว่า จะปรับตัวเขาหากัน เราจะพยายามไม่งี่เง่าใส่เขา มีเรื่องอะไรเครียดๆ หรือช่วงนี้เวลาเราเกิดเรื่องอะไรขึ้น เราไม่เคยเล่าให้เขาฟังเลยกลัวเขาไม่สบายใจ และเวลาเราน้อยใจอะไรเขาหรือเขาทำเราร้องไห้โดยที่เขาไม่รู้ตัว เราก็จะไม่พูด เราจะคิดเสมอว่ามันคงจะไร้สาระเกินไป และเราก็ดูหนัง ฟังเพลงจนเราดีขึ้น เราปรับตัวเองให้เขาเยอะมาก จากแต่ก่อนเราเป็นคนใจร้อนมากๆ งอนหรืองี่เง่าหรือไม่พอใจอะไรเราจะวีนทันที แต่ตอนนี้กลายเป็นคนใจเย็นมาก เพราะเขาไม่ชอบ แต่เราไม่รู้ว่าเขาพยายามเหมือนเราบ้างไหม เราขอเขาแค่อย่าขึ้รเสียงใส่ อย่าชักสีหน้าให้กันเวลาเจอกัน เขาก็ทำได้นะคะ แค่ช่วงแรกๆที่บอกจะทำ พอหลังๆก็เหมือนเดิมเลยค่ะ เราไม่รู้เราจะทำยังไงดี เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการกระทำนี้ มันคือการกระทำของความรักแบบผู้ใหญ่หรอคะ ความรักแบบผู้ใหญ่ปล่อยแฟนขนาดนี้เลยหรอคะ หรือเราคิดไปเอง
ปล. บางครั้งเวลาเรางอนเขาหรือน้อยใจเขา เราก็มีโพสบ้างนะ เขาก็มาถามเราว่าเป็นอะไร พอเราบอกและเล่าว่าเรางอนเขาเพราะอะไร เขาก็จะเลือกที่จะไล่เรามากกว่าการขอโทษหรือทำให้เราดีขึ้น