หนูกับเพื่อนคนนี้คบกันมา10กว่าปีพอขึ้นม.1ก็แยกห้องกันพอขึ้นม.4ก็อยู่ห้องเดียกันขึ้รถรับส่งคนเดียวกันอยู่หมู่บ้านเดียวกัน
พอมาช่วงปลายเดือนกันยาก็มาร.รตามปกติหนูกับเพื่อนก็เดินมาที่โรงอาหารเพื่อนก็พูกว่า(พูดอีสาน)
เพื่อน ครูอันนิคึมาแต่เช่สแท้
หนู เอ๊าคึวาแนวนั่นชังครูติ
เพื่อน แมนชังคูรตั่งแต่เราวาให่พุ่น
(ตอนนั้นเพื่อนไปทำกิจกรรมที่ห้องสมุดแต่ทำเสร็จไม่เก็บอุปกรณ์)
หนู ฮักครู ฮักครูคึเกา
เพื่อน ชังครู ชังๆๆ
หลังจากนั้นหนูก็นั่งอ่านนิยายในโทศัพท์ตังแต่วันนั่นมาหนูก็ไม่ได้พูดกับเพื่อนคนนั้นอีกเพื่ิอนคนนั้นก็ไม่พูดกับหนู
วันกีฬาสีกลุ่มพวกหนูได้รับหน้าที่ทำอาหารซึ้งไปทำที่บ้านเพื่อน ช่วงตี3กว่าๆๆเพื่อนอีกกลุ่มก็มาทำด้วย
หนูก็นั่งตักข้าวอยู่เพื่อคนนั้นเขาก็พูด(ภาษาอีสาน)
เพื่อน เพินกะบอกรถท่ามุ่แน่มุแหงบ่ทีนรถยุเขาฮุ้ยุเด๊วาเพินผิดกันนั่น. เขาบ่อยาก้ว่าชึชือ
หนูนั่งเงียบไม่พูด
เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเพื่อนคนที่พูดให้หนูก็ขับรถออกไป. หนูก็เลยพูดให้เพื่อนฟัง(ภาษาอีสาน)
หนู กะฮุ้เวลารถกลับยุโทรศัพย์กะมีคึบ่เบิงชั่นเวลา หลานกะมีเปนหยังหลานแท้เปนยังคึบ่บอก. ท่าเปนมื้อวานนิคนขับรถกะถามยุเด๊วาไปใสเขากะตอบดิดีว่าซ้อมยุจักนอยกะมารถกะท่าบักโดนนึง. กะมีรดอีกคันขีมาคนขับรถเว่ากัน ว่าเมือโลดผุซ้อมกะส่วนผุซ้อมตัวเฮาฮับหลาย ร.ร เดียวมันคำหลังจากนั่นคนขับรถกะขี่เมือ
หนูพูดไปอยู่ดีๆน้ำตามันก็ไหลหนูก็เลยเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำเพื่อนหนูก็เข้ามาหาหนูในห้องน้ำหนูก็เลยเพื่อเลยบอกให้หนูไปนอนก่อนให้หน้าหายแดงก่อนหนูก็เลยไปนอน.
เพื่อนที่พูดให้หนูกลับเข้ามาในบ้านเขาก็พูดให้หนูอีก (พูดอีสาน)
เพื่อน. คันสิเว่ากะมาเว่าต่อหน่าโลดอยาเว่าลับหลัง อย่าเก่งแต่ลับหลัง คันสิมาเฮดสำนิเทื่อหน่ากะบ่ต้องมาคันบ่สามัคคี
ณ ตอนนั้นหนูร้องให้หนักมากเพื่อนที่นอนข้างๆๆหนูอีก2คนก็ร้องไห้เหมือนกัน
ในตอนนั่นหนูพูดในใจคือถ้าเพื่อนคนนั่นไม่พูดเรื่องนั้นขึ้นหนูก็คงไม่น้อยใจไม่ร้องไห้แบบนี้
เพื่อนคนที่นอนข้างๆหนูพาหนูลุกขึ้นจากที่นอนก็พูด(พูดอีสาน)
เพื่อน อย่ามาเว่าให่มุจังชี่เด๊
หลังจากเพื่อนพูดจบเพื่อนก็ลากหนูออกจากบ้านหลังนั้นเพื่อนอีกคนรองเท้าก็ไม่ใส่ก็เดินมาตามทางร้องไห้ด้วยแทมมายังเห่าอีกเพื่อนก็พาหนูมานอนบ้านเพื่อนอีกหลัง
ไม่นาน(หนูนอนไม่หลับ)ก็ได้ยินเสียงเพื่อนมาเรียกให้ไปกอกข้าวใส่ถุงอีก. หลังจากนั้นไม่กี่นาทีพวกหนูก็ไปกอกข้าว
หลังจากวันนั้น หนูไม่ได้พูดกับเพื่อน2คนนั้นอีกเลย เพื่อน2คนนั้นก็ไม่พูดกับหนู
เวลาหนูเอารูปลงในเฟสเพื่อนที่พูดให้หนูตินไปทำอาหารก็มักจะมากด ว้าว ให้หนูไม่รู้ว่าเขาเป็นิะไร
หนูอยากรู้วาหนูควรไปขอโทษเขา
หรือเขาควรจะมาขอโทษหนู
ตั้งแต่ขึ้นม.1-3ไม่เคยเป็นแบบนี้
พอขึ้นม.4 มีแต่เรื่องอย่ๆๆเข้ามาในชีวิต
มีอีกหลายเรื่องที่หนูกลุ่มใจเกียวกับเพื่อน
😭😭😭
โดนเพื่อนเกลียด
พอมาช่วงปลายเดือนกันยาก็มาร.รตามปกติหนูกับเพื่อนก็เดินมาที่โรงอาหารเพื่อนก็พูกว่า(พูดอีสาน)
เพื่อน ครูอันนิคึมาแต่เช่สแท้
หนู เอ๊าคึวาแนวนั่นชังครูติ
เพื่อน แมนชังคูรตั่งแต่เราวาให่พุ่น
(ตอนนั้นเพื่อนไปทำกิจกรรมที่ห้องสมุดแต่ทำเสร็จไม่เก็บอุปกรณ์)
หนู ฮักครู ฮักครูคึเกา
เพื่อน ชังครู ชังๆๆ
หลังจากนั้นหนูก็นั่งอ่านนิยายในโทศัพท์ตังแต่วันนั่นมาหนูก็ไม่ได้พูดกับเพื่อนคนนั้นอีกเพื่ิอนคนนั้นก็ไม่พูดกับหนู
วันกีฬาสีกลุ่มพวกหนูได้รับหน้าที่ทำอาหารซึ้งไปทำที่บ้านเพื่อน ช่วงตี3กว่าๆๆเพื่อนอีกกลุ่มก็มาทำด้วย
หนูก็นั่งตักข้าวอยู่เพื่อคนนั้นเขาก็พูด(ภาษาอีสาน)
เพื่อน เพินกะบอกรถท่ามุ่แน่มุแหงบ่ทีนรถยุเขาฮุ้ยุเด๊วาเพินผิดกันนั่น. เขาบ่อยาก้ว่าชึชือ
หนูนั่งเงียบไม่พูด
เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเพื่อนคนที่พูดให้หนูก็ขับรถออกไป. หนูก็เลยพูดให้เพื่อนฟัง(ภาษาอีสาน)
หนู กะฮุ้เวลารถกลับยุโทรศัพย์กะมีคึบ่เบิงชั่นเวลา หลานกะมีเปนหยังหลานแท้เปนยังคึบ่บอก. ท่าเปนมื้อวานนิคนขับรถกะถามยุเด๊วาไปใสเขากะตอบดิดีว่าซ้อมยุจักนอยกะมารถกะท่าบักโดนนึง. กะมีรดอีกคันขีมาคนขับรถเว่ากัน ว่าเมือโลดผุซ้อมกะส่วนผุซ้อมตัวเฮาฮับหลาย ร.ร เดียวมันคำหลังจากนั่นคนขับรถกะขี่เมือ
หนูพูดไปอยู่ดีๆน้ำตามันก็ไหลหนูก็เลยเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำเพื่อนหนูก็เข้ามาหาหนูในห้องน้ำหนูก็เลยเพื่อเลยบอกให้หนูไปนอนก่อนให้หน้าหายแดงก่อนหนูก็เลยไปนอน.
เพื่อนที่พูดให้หนูกลับเข้ามาในบ้านเขาก็พูดให้หนูอีก (พูดอีสาน)
เพื่อน. คันสิเว่ากะมาเว่าต่อหน่าโลดอยาเว่าลับหลัง อย่าเก่งแต่ลับหลัง คันสิมาเฮดสำนิเทื่อหน่ากะบ่ต้องมาคันบ่สามัคคี
ณ ตอนนั้นหนูร้องให้หนักมากเพื่อนที่นอนข้างๆๆหนูอีก2คนก็ร้องไห้เหมือนกัน
ในตอนนั่นหนูพูดในใจคือถ้าเพื่อนคนนั่นไม่พูดเรื่องนั้นขึ้นหนูก็คงไม่น้อยใจไม่ร้องไห้แบบนี้
เพื่อนคนที่นอนข้างๆหนูพาหนูลุกขึ้นจากที่นอนก็พูด(พูดอีสาน)
เพื่อน อย่ามาเว่าให่มุจังชี่เด๊
หลังจากเพื่อนพูดจบเพื่อนก็ลากหนูออกจากบ้านหลังนั้นเพื่อนอีกคนรองเท้าก็ไม่ใส่ก็เดินมาตามทางร้องไห้ด้วยแทมมายังเห่าอีกเพื่อนก็พาหนูมานอนบ้านเพื่อนอีกหลัง
ไม่นาน(หนูนอนไม่หลับ)ก็ได้ยินเสียงเพื่อนมาเรียกให้ไปกอกข้าวใส่ถุงอีก. หลังจากนั้นไม่กี่นาทีพวกหนูก็ไปกอกข้าว
หลังจากวันนั้น หนูไม่ได้พูดกับเพื่อน2คนนั้นอีกเลย เพื่อน2คนนั้นก็ไม่พูดกับหนู
เวลาหนูเอารูปลงในเฟสเพื่อนที่พูดให้หนูตินไปทำอาหารก็มักจะมากด ว้าว ให้หนูไม่รู้ว่าเขาเป็นิะไร
หนูอยากรู้วาหนูควรไปขอโทษเขา
หรือเขาควรจะมาขอโทษหนู
ตั้งแต่ขึ้นม.1-3ไม่เคยเป็นแบบนี้
พอขึ้นม.4 มีแต่เรื่องอย่ๆๆเข้ามาในชีวิต
มีอีกหลายเรื่องที่หนูกลุ่มใจเกียวกับเพื่อน
😭😭😭