เคยโง่กับความรักถึงขนาดนี้ไหม ? เราอยากหลุดพ้นจากนี้

เราคบกับแฟนมา 4 ปีแล้ว ปีนี้เข้าปีที่ 5 แต่ทำไมยิ่งนานเราต้องรู้สึกว่าตัวเองต้องพยายามมากขึ้น เราคบกับแฟนมาตั้งแต่มัธยมแรกๆไม่ได้ดีไม่ได้หวานเหมือนคู่อื่น (เราจะใช้ตัวย่อ Tแทนชื่อแฟนเรานะคะ) เริ่มต้นมา T ก็ไปมี ผญ.อีกคนหนึ่ง แล้วTก็หายไป พอเรามีคนเข้ามาTก็กลับมาหาเรา เราก็กลับมาคบกับTเหมือนเดิม เป็นแบบนี้มาตลอด 1 ปีแรกที่ึคบกันแบบไม่จิงจัง พอเริ่มเข้าปีที่ 2 เรากับTก็ให้สัญญากันว่าจะคบกันแบบจิงจัง เริ่มต้นกันใหม่ทุกอย่าง จะรัก จะซื่อสัตย์ต่อกันและกัน แล้วTก็ทำได้จริงๆ Tเปลี่ยนเป็นคนละคน รักเรามากขึ้น หวงเรา ทำทุกอย่างเพื่อเราโดยที่เรมไม่ต้องร้องขอ  มีอยู่ช่วงหนึ่งเราป่วยหนัก มีโรคประจำตัว Tอยู่ข้างๆเรา ดูแลเราอย่างดี เรารู้สึกว่า T คือคนที่ทำให้เรารู้สึกโชคดีที่ได้เขามาเป็นแฟน เวลาเราเจ็บ เราทรมานเขาจะคอยให้กำลังใจเราร้องไห้เขาก็ร้องไห้ เราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมามาก Tเสมอต้นเสมอปลายแบบนี้มาตลอด  2 ปี เรารักเขามาก เพราะไม่เคยมีใครดีกับเราขนาดนี้มาก่อน Tเป็นคนที่ถล่มกำแพงที่เราปิดกั้นตัวเองมาตลอด ช่วงนั่นเราแฮปปี้มาก เรามีความสุขมาก จนวันหนึ่งเราทะเลาะกัน T บอกเราอยากอยู่คนเดียว เราไม่โทษใครเลยโทษที่ตัวเองไร้สาระ ทำตัวงี่เง่าไปเอง ช่วงนั่นเราเครียดจนอาการทรุดลง Tมาหาเราที่ รพ.เราตื่นมาเห็นเขานั่งร้องไห้อยู่ข้างๆ เราดีใจมากที่เขายังไม่ไปไหนจากเรา Tกลับมาคุยกับเราอีกครั้งแต่ก็ไม่เหมือนเดิม กลับมารอบนี้Tไม่คุยกับเราสักคำ นั่งกินข้าวเขาก็ได้แต่นั่งเงียบ เราพยายามทำทุกอย่างให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม ฝืนตัวเองหัวเราะทั้งที่อยากจะร้องไห้ สุดท้ายT ก็บอกกับเราว่าเหนื่อย อยากพัก อยากอยู่คนเดียว เราหน้าชาเดินออกมา อยากร้องไหแต่ร้องไม่ออก เรากับ T ไม่ได้คุยกันมา 3 วันจนเรามารู้ทีหลังจากเพื่อนของ T ว่า T กลับไปคบกับแฟนเก่าตั้งนานแล้ว เราจุกมากพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ยิ้มละบอกรู้นานแล้ว กลับมาถึงที่บ้านเราแทบจะล้มทั้งยืน เราร้องไห้ ไม่ยอมกินอะไรเลย จนอาการทรุดลงเรื่อยๆ ลืมตามารอบนี้ไม่มีเขานั่งข้างๆ จนเรารักษาอาการดีขึ้นมาระดับหนึ่ง Tก็กลับมาหาเราอีกครั้ง เขาบอกสารพัด ลืมเราไม่ได้ รักเรามาก ขาดเราไม่ได้ เราเชื่อทุกคำที่เขาพูด เรากลับมาคบกันอีกครั้ง Tกลับมาเป็นคนเดิม คนที่ทำทุกอย่างเพื่อเรา พอนานไป Tก็เริ่มไม่สนใจ แอบไปคุยกับคนนั่นคนนี่เราก็ทำเป็นไม่รับรู้ จนมาอีกวัน Tโดนตำรวจจับ เราใจหายรีบไปหา พอไปถึงเราเจอแฟนเก่าเขา เรารีบขึ้นไปหาT ไปดูว่าเขาเป็นไงบ้าง แต่กลับโดนไล่กลับบ้านเราลงมาแฟนเก่าเขาขึ้นไปหาคุยกันจับมือกัน เราทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากยืนมองดูอยู่ข้างล่าง T ต้องอยู่ในเรือนจำ 14 วัน เราทรมานมากช่วงไม่ได้คุยกัน พิมข้อความไปหาทั้งๆที่ไม่มีคนตอบกลับ นอนร้องไห้คนเดียว ไม่มีสมาธิในการเรียน จนวันTได้ออกจากเรือนจำ เราไปรับTที่เรือนจำกับครอบครัวเขา พอออกมา Tกอดเราแน่นมาก เขาบอกคิดถึงเรามาก เราดีใจจนร้องไห้ออกมา Tสัญญาว่าจะไม่กลับไปทำสิ่งไม่ดีอีก จนเราต้องแยกกันอยู่ เราได้ย้ายมาอยู่ กทม.เราห่างกัน คุยกันทุกวัน เราคิดถึงเขามากจนร้องไห้อยากกลับไปหาเขา เดือนหนึ่งกลับไปหาเขา 3 ครั้ง หลังๆTเริ่มเปลี่ยนไปอีกติดเพื่อนกินเหล้า ไม่สนใจ เราก็เข้าใจ เพราะผช.ก็อยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง จนTโทรมาร้องไห้แล้วบอกโดนจับอีกแล้ว เราพูดอะไรไม่ออกตัดสายทิ้ง แต่รอบนี้Tไม่ได้อยู่ในเรือนจำ เพราะไม่เจอของกลาง Tขึ้นมาหาเรา มาง้อ ช่วงนั่นใกล้วันเกิดเรา วันเกิดเราวันจันทร์ Tขึ้นมาหาวันศุกร์ตอนเย็น กลับวันอาทิตย์ ไม่ได้อยู่กับเราตอนวันเกิดเราขอให้อยู่ แต่Tบอกไม่ว่าง เราก็ไม่ได้ว่าอะไร พอวันเกิดเราเขากลับหายไป เราเป็นคนไม่มีเพื่อนเลย มีแต่ Tที่อยู่ในชีวิตเรา เรานั่งเป่าเค้กคนเดียว. อีกวันTกบับมาแล้วขอโทษบอกว่าไปกินเหล้ามา เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ เราบอกเลิกT เขาตัดสายทิ้งแล้วหายจากเราไปอีกแล้ว เราร้องไห้หนักกว่าที่ผ่านมาอยู่แต่ในห้องพอเริ่มทำใจได้แล้ว Tก็กลับมาอีกครั้งพร้อมกับคำเดิม ขอโทษ ลืมไม่ได้ ขาดเราไม่ได้ เราก็ตกลงคบกันอีกครั้ง เราลงไปหาT แล้วจู่ๆมีคนทักมาบอกว่า T ไปขอเฟส ผญ.ที่ร้านเหล้า คุยกัน เราโกรธมากบอกเลิกไปอีกรอบเขาก็หายไปอีก รอบนี้เราไม่ร้องไห้เลย น้ำตาไม่มีให้ไหล อีกวันTมาหาเรา มากราบเท้าเรา ร้องไห้ พร้อมกับพูดคำเดิม เราก็ให้โอกาสอีกครั้ง ช่วงนั่นTดีมาก ดูแลเอาใจใส่เหมือนเดิม นานๆไปก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่สนใจ ปล่อยเราอยู่คนเดียว เราพยายามรักษาความรักไว้  ทำดีทุกอย่าง ตั้งแต่คบกันมาเราไม่เคยได้อะไรจาก Tเลย เราไม่เคยเรียกร้อง มีแต่เราที่พยายามกับเขาคิดว่าวันหนึ่งเขาเห็นความดี เขาจะรักเรา เขาจะเห็นค่าเรา T อยากได้อะไรเราหามาให้หมด เงินประกันตัว ซื้อโทรศัพ  เสื้อผ้า เงินไว้ใช้ เราให้โอกาสเขามาตลอด ไม่ว่าเขาจะทำอะไร ยอมทุกอย่างเพื่อแค่รักษาความรักของเราไว้  Tทำกับเราเดิมๆซ้ำๆมาตลอด  เราเคยคิดจะฆ่าตัวตายเพราะเขา เราคิดว่าเขาจะรักษาเราไว้แต่เปล่าเลย เขาปล่อยเราจั้งนานแล้ว เราทำทุกทางเพื่อให้เรามาอยู่ด้วยกัน เผื่อการอยู่ใกล้กันจะทำให้รักกันมากขึ้น เราประคับประคองมาตลอด ตอนนี้อยู่ด้วยกัน ในแต่วันคุยกันไม่ถึง 10 คำ มองหน้ากันไม่ถึง 10 ครั้ง เราถามTว่ารัก้ราไหม เขาก็ตอบรักแต่มือก็จับมือถือตลอด เวลาTหงุดหงิดเขาจะไล่เราออกจากห้อง โยนเสื้อผ้าเราทิ้ง แต่สุดท้ายเราก็กลับมาอย่กับเขาเหมือนเดิม เราทำงานที่ทำงานกับห้องพักห่างกัน 5 กม. เราเลิกงาน 3 ทุ่ม Tไปกินเหล้ากับเพื่อน เมาไม่ไปรับเรา เราเดินกลับมาห้อง Tล๊อกด้านในเราโทรหาเคาะเรียกก็ไม่มีใครมาเปิดประตูให้ เรานั่งอยู่หน้าห้องจนถึงเช้า เราโกรธด่าTสารพัด เพราะอารมชั่ววูบ Tเขาด่าเราว่ามาอยู่ห้องคนอื่น แล้วยังมาด่าเจ้าของห้องแบบนี้ก็เก็บเสื้อผ้าออกไปเลย เราร้องไห้ไม่คิดว่า Tจะด่าเราได้ถึงขนาดนี้ เราเป็นแฟนเขาแต่เขามองเราแค่คนอยู่อาศัย เราทนมาตลอดจนถึงตอนนี้ โดนทำร้ายจิตใจแบบนี้มาตลอด เราเหนื่อยมาก เราอยากหนีออกไปพ้นๆจากตรงนี้ แต่เราไม่มีที่ไปเลย เราไม่รู้จะไปไหน 😂
ปล.มาแชร์ประสบการณ์ความรักของเรา ไม่รู้ว่าเราไปทำเวรกรรมอะไรไว้หนักหนาถึงมาเจออะไรแบบนี้
... ทำไมเราต้องพยายามกับคนที่ไม่ได้รักเราแบบนี้ด้วย  
#ใครจะด่าจะว่าเราโง่ยังไงเรายอมโดนด่าเพราะเราก็โง่จริงๆที่ทนอยู่มาถึงขนาดนี้จนถึงตอนนี้ แต่ถ้าเรามีที่ไปเรามีเพื่อนสักคนหนึ่งเราคงไปนานแล้ว