ถูกทิ้งเพราะ เงิน (รักระหว่างเพศเดียวกัน ญญ)

กระทู้ระบายความในใจ รักระหว่างเพศเดียวกัน ญ ญ

ขอเล่าเลยนะคะ เราอายุ25ปี เราคบกับรุ่นพี่หนึ่งคนซึ่งก็เป็นผู้หญิงด้วยกัน เราเจอกันที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งเจอกันครั้งแรกเราเองรู้สึกเคมีเราตรงกันกับพี่เขาอย่างบอกไม่ถูก โต๊ะของเราใกล้กันวันนั้นพี่เขามากับเพื่อนหนึ่งคนเป็นผู้หญิง เราเองก็มากับพี่ๆน้องๆ เราแอบมองเขาตั้งแต่แรกเจอ แต่พี่เขาไม่มีท่าทีที่จะมองเรากลับเลย พอดื่มไปสักพักเราเลยตัดสินใจอยากเข้าไปทักทายทำความรู้จักแต่ด้วยสถานการณ์ในนั้นมันเสียงดังแถมยังวุ่นวายเลยทำได้แค่ไปขอชนแก้ว พอร้านจะปิดเราให้พี่คนหนึ่งไปขอไลน์พี่เขาและให้บอกว่าเราสนใจพี่เขา อยากรู้จักกับพี่ พี่เขาก็ให้ไอดีไลน์มาหลังจากวันนั้นเราก็ทักพี่เขาไปนะทักไปถามทักไปคุย แต่พี่เขารู้สึกจะไม่อยากคุยกับเราเท่าไหร่ บางทีทักไปวันนี้เปิดอ่านอีกทีพรุ่งนี้เย็นๆ ก็มี จนเราลืมไปละว่าเราชวนคุยเรื่องอะไร หุหุ เราเป็นคนขี้เล่นค่ะ ติดตลก เราเองจึงเป็นฝ่ายชวนคุย พยายามแหย่พยามหยอกเล่น เพื่อดึงความสนใจ แต่ก็ได้ผลนะคะแต่ไม่มากเท่าที่ควร เราถามพี่เขาว่ามีแฟนหรือยัง พี่เขาก็บอกว่าโสด เราเองก็โสดเหมือน เราเลยให้ความสนใจเขามากขึ้นไปอีก พยายามค้นหาตัวตนของเขาพยายามค้นหาช่องทางการติดต่ออื่นนอกจากไลน์ พี่เขาให้เฟสบุ๊คมาค่ะ แต่เราไม่ได้แอดไปได้แต่ส่องเพราะยังไม่กล้า ส่องก็ไม่มีอะไรเพราะพี่เขาไม่เปิดสาธารณะให้คนที่ไม่เป็นเพื่อนเห็น เราเลยไม่ค่อยได้ทำอะไรมากนอกจากทักไลน์ไปหาพี่เขาทุกวันๆ

จนวันหนึ่งพี่เขาไม่ตอบเรียกว่าหายเงียบไปเลย เราเลยตัดสินใจบอกพี่เขาไปว่า ((((  เราขอโทษนะที่รู้ทั้งรู้ว่าพี่ไม่มีใจไม่สนใจแต่ก็ยังพยายามทักไปหาอยู่ทุกๆวัน เรายอมแพ้แล้วหล่ะ ยอมแพ้แล้วจริงๆ )))) หลังจากที่พิมพ์ไปบอกพี่เขาแบบนี้ในวันนั้น เราก็เงียบไม่ติดต่อพี่เขาไปอีกประมาณ 2 วันได้ พี่เขาทักมาหาบอกว่าเราไม่ทักไปมันก็เหมือนขาดอะไรไป ไม่ชินเลย เรานี่ยิ้มแก้มแทบแตกแน่ะ ดีใจค่ะ ดีใจมากๆ หลังจากวันนั้นพี่เขาก็เริ่มคุยกับเราเยอะขึ้น

เราเลยนัดเจอกันวันนั้น เราเลยนัดเจอกันหลังเลิกงาน พอเลิกงานเราก็มาเจอกัน วันนั้นเป็นวันแรกที่เจอกันแบบส่วนตัวสองต่อสองเลยว่างั้น เขินสุดๆ เราไปนั่งดื่มด้วยกันที่ไนท์บาร์ซ่า วันนั้นเชื่อมั๊ยเราคนในโทสับกับเราตัวจริงอย่างกะคนละคนเลยหล่ะ เพราะเราเขินเราเลยไม่กล้าพูดเอาแต่ดื่มๆ มอมตัวเอง 5555 พอเสร็จจากไนท์ เราพากันไปต่อที่ร้านเดิมที่เจอกันครั้งแรก พอเริ่มเมาพี่เขาก็มากอดเรามาจับมือเรา ทำซะเราหวั่นไหวไปหมด พอร้านปิดพี่เขาก็ไปส่งเรากลับโรงแรมแยกย้ายกันต่างคนต่างกลับ  
หลังจากวันนั้นเราคุยกันแทบทุกนาทีเลยก็ว่าได้ พี่เขาบอกว่าเริ่มรู้สึกคิดถึง ห่วง หวง เรา ทำเอาเราหัวใจพองโตอีกครั้ง คุยกันไปคุยกันมาเราตกลงที่จะคบกันเป็นแฟน พอเป็นแฟนกันเราไปหากันบ่อยขึ้น และแล้วทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไปในที่สุด.......

    ไม่รู้ว่ามันเป็นความน่าเบื่อ เบื่อหน่ายในเวลาสั้นๆหรือเพราะเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป ส่วนตัวเราเองเราเป็นคนชอบคุย ชอบที่จะถามจะไถ่จะกวนแฟนอยู่ตลอด และเป็นคนขี้หึง ขี้หวง อีกด้วย เราบอกกับเขาทุกวันว่า อย่านอกใจนะ บอกแบบนี้ทุกๆวันแหละค่ะ จริงบ้างหยอกบ้าง เราจะทักไปหาพี่เขาทุกๆเวลาที่ว่างถึงเขาจะทำงานเราก็จะทักไปทิ้งไว้ไว้ให้พี่เขาได้อ่าน
แรกก้อๆคุยกันดีแหละคะ พอนานๆพี่เขาเริ่มไม่ตอบ บางทีออนเฟสแต่ก็ไม่เคยจะตอบไลน์ เราเองก็แอบสงสัยว่าเพราะอะไร เราตัดสินใจถามในสิ่งที่อยากจะรู้ว่าทำไมถึงไม่คุยไม่ตอบไม่ทักเราเลย พี่เขาบอกว่าปกติเป็นคนไมค่อยคุยนะ ไม่ได้เป็นคนต้องมาคุยกับใครทุกวัน ไม่เคยต้องมานั่งคุยโทสับก่อนนอนอะไร  แต่เราเองเป็นคนไม่ชอบคุยโทสับอยู่แล้วหล่ะนับครั้งได้ด้วยซ้ำตั้งแต่คบกับมา เราเองก็พอเข้าใจว่าพี่เขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว ลืมบอกไปพี่เขาอายุ 30 ค่ะ อายุห่างจากเรา 5 ปี  เราเลยถามกลับว่าแล้วทำไมก่อนหน้านี้ถึงคุยได้หละไม่เห็นมีท่าทีไม่เห็นทำให้รับรู้ได้เลยเป็นคนไม่ค่อยคุย พี่เขาบอกว่าบางทีก็ไม่รู้จะคุยอะไรเลยไม่อ่านไลน์ดื้อๆ เพราะอ่านแล้วก็ต้องตอบถ้าไม่ตอบก็กลัวเราจะว่า เออ..คือ เราเองก็รู้สึกนะว่าทำไมเป็นแบบนี้ พี่เขายังบอกอีกว่า ลองมาคิดๆดูแล้วเราไม่จำเป็นต้องมาคุยกันทุกวันด้วยซ้ำมันไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาบอกว่าอยู่ไหนกับใครทำอะไรอยู่ โอเคในเมื่อพี่เขาบอกว่าเขาเป็นคนแบบนี้เราเองก็พยายามที่จะเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขา เราเลยเลือกที่จะไม่ทักไป รอให้พี่เขาทักมาถึงจะคุย แต่พอเราไม่ทักหาพี่เขาเหมือนจะว่า ทำไมไม่ทักกันเลยเห็นออนเฟสตลอดไรงี้

ส่วนตัวเรา เราทำตัวไม่ถูกค่ะ ใจจิงอยากจะคุยอยากจะทักแหละแต่ก็ไม่รู้ว่าเวลาไหนที่เขาอยากจะคุยกับเรา ส่วนตัวแล้วเราเป็นคนขี้น้อยใจนะ ชอบเก็บเอาเรื่องเล็กๆน้อยๆมาใส่ใจ จนตอนนี้เราก็เริ่มจะห่างกันไปทุกที รักเริ่มจะไปไม่ได้สวย ทำอะไรก็ผิด เราคงรู้สึกกับพี่เขามากไป จิงๆอ่ะ เราเองเคยถามว่าช่วงนี้เครียดอะไรหรือเปล่า เราเองคิดว่าพี่เขาคงมีเรื่องเครียดแหละเลยเป็นแบบนี้ พี่เขาก็บอกนะว่า พี่เขาเครียดเรื่องครอบครัวซึ่งเป็นครอบครัวเก่ากับสามี เขาคิดถึงลูก เราเองเลยทำได้แค่ให้คำปรึกษาและปลอบใจ ลึกๆแล้วใครจะรู้การที่ผู้หญิงรักกับผู้หญิง เรื่องคนเก่าของเทอที่เป็นผู้ชายอ่ะ ทำให้เราเจ็บขนาดไหน แต่ก็เพราะรักถึงได้เข้าใจและทำใจยอมรับว่าอดีตก็คืออดีตในเมื่อเมื่อตัดสินใจคบกับเขาแล้วก็ต้องยอมรับอดีตพี่เขาให้ได้ พี่เขาเป็นแบบนี้อยู่นานมากค่ะ จนเราทนไม่ไหวเลย ลองพูดลองบอกไปว่า ถ้าพี่ห่วงลูก ทำไมพี่ไม่ลองคุยกับสามีเก่าให้กับมาคบกันละ เราพูดไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรากพี่เขาไม่รู้หรอกเพราะเราคุยกันผ่านโทสับ พี่เขาตอบกลับเราว่า คงเป็นไปไม่ได้แล้วมั้งเขาเองก็มีคนอื่นแล้ว เราได้ยินคำนี้เราคิดนะว่าเขาคงอยากกลับไปแหละแต่ติดที่ผู้ชายพี่เขามีคนใหม่ไปแล้ว ถ้าวันหนึ่งพี่เขาและสามีเก่ากลับไปคบกันจริงๆเราเองก็คงเสียใจมากแหละใครจะทำใจได้หล่ะจิงมั๊ย   แต่ถ้ามันเป็นความสุขของพี่เขาเราก็คงต้องปล่อยเขาไป ถึงจะมันจะเป็นความเจ็บปวดแต่มันก็เป็นความเจ็บปวดที่งดงาม T^T

    แต่มาพักหลังๆนี้เราเริ่มไม่ค่อยมั่นใจแล้วหล่ะว่าพี่เขาคิดถึงสามีเก่าหรือใจเขาไม่ได้ชอบผู้หญิงจริงๆ เพราะเราเห็นผู้ชายโทรหาเขาบ่อยๆแต่พอถามก็บอกว่าแค่เพื่อนกันไม่มีอะไร ในเฟสก็มีมาแสดงความเห็นตลอดๆ มีวันหนึ่งเราชักไม่มั่นใจว่าเขาโพสต์เฟสบุ๊คแล้วกีดกันเราไม่ให้เราเห็นอะไรหรือเปล่า เราเลยขอให้เพื่อนที่เป็นเพื่อนในเฟสพี่เขาแคปหน้าจอมาให้ดู ก็เจอจริงๆมีอยู่สองโพสต์ที่พี่เขากีดกันเฉพาะเราไม่ให้เห็นสองโพสนั้น แล้วก็มีผู้ชสยคนนั้นที่ชอบโทรมาแสดงความเห็นทั้งสองโพส แบบนี้หมายความว่าไงค่ะ ส่วนตัวถ้าบริสุทธิ์ใจจริงๆทำไมต้องกีดกันเราด้วยจริงไหม ??  

    จากที่เงียบๆไปเราเลยตัดสิ้นใจถามว่าเรื่องของเราตกลงจะเอายังไง พี่เขาก็บอกว่าพี่เขาไม่มีความสุขค่ะ บอกว่าตอนอยู่ด้วยกันก็มีความสุขดีแต่พอแยกย้ายต้องอยู่แบบไม่มีความสุขเขาชอบเที่ยวค่ะ ติดเที่ยวกลางคืน ไปก็บอกเรานะว่าไปขอไปเราก็ให้ไปทุกครั้งแต่เราไม่ค่อยอยากจะให้เขาไปสักเท่าไหร่แต่หลังๆก็ไม่วุ่นวายละให้เขาไปตามประสาของเขา เราจะไม่จี้ ไม่ถาม ขอแค่บอกว่ากลับถึงห้องแล้วแค่นั้น เขาบอกเราว่าเขาติดเพื่อนแสดงว่าที่ผ่านมาเราเองไม่ได้มีความหมายเลยสำหรับเค้าสินะ รักมากขนาดนี้ยังไม่สามารถเป็นคนสำคัญสำหรับเขาได้เลย ไม่ได้ทำให้เขาแคร์เราบ้างเลย เราพยายามถามว่าต้องการบอกอะไรเราหรือเปล่า มีอะไรบอกได้นะ จะเอายังไงก็บอกได้ พี่เขาเองก็ไม่ยอมบอก ใจจริงๆเราเองก็พอรู้คำตอบอยู่แล้วหล่ะว่าคำตอบมันคืออะไร เพียงแค่เราอยากจะฟังให้ชัดเจนให้แน่ใจก็แค่นั้น แต่พี่เขาก็ไม่ยอมบอกเราสักที จะรักก็ไม่รัก จะเลิกก็ไม่เลิก
และแล้ววันที่ทำให้เราเสียใจที่สุดก็มาถึง วันที่ 26 มกราคม 2561 เป็นวันที่พี่เขาตัดสินใจบอกเลิกเราด้วยเหตุผลที่ว่า ยังรัก ยังคิดถึง ทุกความรู้สึกทุกๆอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน แต่ที่เราไม่เหมือนเดิมคือเราไม่สามารถจับมือกันได้อีกต่อไปแล้ว พี่เขามีเหตุผลที่ต้องเลือกคนที่มาก่อน ซึ่งถ้ามีคนของใจตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แล้วมาหลอกให้เรารักทำไม เขาบอกว่าเขามีปัญหาเรื่องการเงิน ซึ่งคนๆนั้นสามารถให้เขาได้ทุกอย่างช่วยแบ่งเบาเรื่องครอบครัวเขาได้ เขาต้องเลือกอนาคต ค่ะ เขาไม่ได้เลือกคนที่มีแค่หัวใจอย่างเรา เราเจ็บมากๆ เราไม่รู้ว่าที่ผ่านมามันเรียกว่าอะไร ทั้งๆที่พี่เขามีคนของใจอยู่แล้ว ตลอดมาพยายามปิดบังเราทำไม บอกกับเราทำไมว่าโสดว่าไม่มีใคร แกล้งรักเราทำไม คนอยู่กับคนที่จากไปความรู้สึกมันต่างกันนะคะ เขาจากไปเพราะไม่รัก แต่กับเราต้องโดนทิ้งทั้งที่ยังรักเขาหมดทั้งใจ ต้องจมกับความเจ็บปวดอยู่ฝ่ายเดียว กว่าจะฝ่ายไปแต่ละวันมันไม่ง่ายเลย เราเสียใจมากเรากินข้าวไม่ได้ เรานอนไม่หลับ มันทรมานมากๆ ไม่รู้สิเรารักเขาอ่ะ ตลอดมาเรารักและซื่อสัตย์ต่อพี่เขามาก เราไม่เคยคิดจะปิดบังอะไรเลย มันก็จริงที่เราให้เขาให้เท่ากับคนนั้นไม่ได้ แต่ทำไมต้องหลอกให้เรารักด้วย ทำแบบนี้กับเราทำไม ไม่รักไม่ว่า ไม่สงสารเราบ้างเลยหรอ เราพยายามลบทุกอย่างที่เป็นเขาเพื่อให้เราลืมเขาได้เร็วๆ แต่ยิ่งพยายามลืม ใจกับยิ่งจำ เราไม่รู้ว่าเราต้องทำยังไง สงสารตัวเอง มีแค่ใจรักใครไม่ได้จริงๆ รักมันกินไม่ได้....T^T