ผมมักจะชอบเปรียบเทียบ...กิเลสตัญหา...เหมือนกับ...ตุ่มที่ต้องการเต็มตลอด...ครับบ
พอน้ำหมดเราก็เติมมันจนเต็ม.
ทุกคนมันก็มี...ตุ่มหลายๆตุ่ม...นั่นแหละครับ
เพียงแต่ตุ่มแต่ละตุ่ม...นั้นต่างกัน
บางตุ่มมีรอยรั่วซึม...เติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม...นั่นล่ะให้ระวังให้ดีครับ
เปรียบเทียบกิเลสตัญหาเหมือนกาสิโนขนาดใหญ่...บางคนก็ไปลองแบล็คแจ๊กแล้วก็ไปลองไพ่เก๋า สุดท้ายอาจไปนั่งรากงอกที่ตู้สล๊อตลุกไม่ได้ ...นั่นล่ะ เหมือนเติมน้ำเท่าไหร่ ประเดี๋ยวเดียวมันก็พร่อง.
ต้องระวังการเติมตุ่มนั้นให้ดีครับ.
ชาวสินธรบางคนอาจมี...ตุ่ม..ของแต่ละคนที่แตกต่างกันไป
อย่างของผมเองเนี่ย...คือความกลัว...กลัวติดดอยเพราะพ่อผมไม่กลัวแล้วรับกรรมมาก่อน.
ผมเลยชอบคัทลอสไม่เข้าเรื่องเยอะ. หรรือขายหมูบ่อย. เพราะตุ่มความกลัวเติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม.
บางคนทนเห็นกราฟทำนู่นนี่ไม่ได้. หรือที่สำคัญเลย คือ ทนปิดจอไม่ได้ เวลาไม่ได้ทำอะไร
อันนี้น่ากลัวครับ แสดงว่า...ตุ่มที่รั่วของคุณคือหุ้น...เรียกว่าเสพติดการเล่นหุ้น ได้
ที่บอกว่า น่ากลัว เพราะคู่ต่อสู้เราทุกวันนี้ คือ โรบอท.
มันจะทำหน้าที่ Make Sure ว่า ตุ่มนี้รั่วอยู่ตลอด หมายความว่า....
ผมไม่เชื่อครับว่าการหุ้นซึมห้าปีแล้วโวลุ่มหดนานๆแบบนั้นจะเกิดขึ้นอีกต่อไปแล้ว
พูดง่ายๆ ถ้าเกิดขึ้นจริงโรบอทจะตกงานครับ
ตลาดมันเลยหมีๆกระทิงๆแบบตอนนี้
ปรับฐาน 200 จุด แล้ววิ่ง 400 จุด ไม่นานก็คงทำแบบนี้ใหม่
เพื่อ...สร้างตุ่มที่เติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม...นั่นเอง..ครับ
เหมือน กระโปรงสั้นๆของเน็ตไอดอล, เหมือน กลิ่นเครื่องแกงอันหอมหวล, เหมือนแสงสียามค่ำคืน
หน้าที่ของมัน คือ ล่อให้เราเล่นไป เรื่อยๆ ครับ
แล้วเราจะทำยังไง ?
หายใจครับ หายใจให้ช้า เมื่อเรารู้ว่าเรากำลังจะเดินเข้าไปเติมน้ำในตุ่ม
มองให้ดี ว่า เติมแล้วมันจะรั่วให้มาเติมเรื่อยๆ ไหม
ถ้า รั่ว ก็อย่าไปเติมมัน ไปเติมตุ่มอื่นแทน
ถ้าคุณปิดจอไม่ได้ก็ไม่เหมาะสำหรับหุ้นครับ
สั้นๆ แค่นี้ รักทุกคนครับ.
เคล็ดลับการอดทนสู้กับกิเลสตัญหาในการเล่นหุ้นครับ
พอน้ำหมดเราก็เติมมันจนเต็ม.
ทุกคนมันก็มี...ตุ่มหลายๆตุ่ม...นั่นแหละครับ
เพียงแต่ตุ่มแต่ละตุ่ม...นั้นต่างกัน
บางตุ่มมีรอยรั่วซึม...เติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม...นั่นล่ะให้ระวังให้ดีครับ
เปรียบเทียบกิเลสตัญหาเหมือนกาสิโนขนาดใหญ่...บางคนก็ไปลองแบล็คแจ๊กแล้วก็ไปลองไพ่เก๋า สุดท้ายอาจไปนั่งรากงอกที่ตู้สล๊อตลุกไม่ได้ ...นั่นล่ะ เหมือนเติมน้ำเท่าไหร่ ประเดี๋ยวเดียวมันก็พร่อง.
ต้องระวังการเติมตุ่มนั้นให้ดีครับ.
ชาวสินธรบางคนอาจมี...ตุ่ม..ของแต่ละคนที่แตกต่างกันไป
อย่างของผมเองเนี่ย...คือความกลัว...กลัวติดดอยเพราะพ่อผมไม่กลัวแล้วรับกรรมมาก่อน.
ผมเลยชอบคัทลอสไม่เข้าเรื่องเยอะ. หรรือขายหมูบ่อย. เพราะตุ่มความกลัวเติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม.
บางคนทนเห็นกราฟทำนู่นนี่ไม่ได้. หรือที่สำคัญเลย คือ ทนปิดจอไม่ได้ เวลาไม่ได้ทำอะไร
อันนี้น่ากลัวครับ แสดงว่า...ตุ่มที่รั่วของคุณคือหุ้น...เรียกว่าเสพติดการเล่นหุ้น ได้
ที่บอกว่า น่ากลัว เพราะคู่ต่อสู้เราทุกวันนี้ คือ โรบอท.
มันจะทำหน้าที่ Make Sure ว่า ตุ่มนี้รั่วอยู่ตลอด หมายความว่า....
ผมไม่เชื่อครับว่าการหุ้นซึมห้าปีแล้วโวลุ่มหดนานๆแบบนั้นจะเกิดขึ้นอีกต่อไปแล้ว
พูดง่ายๆ ถ้าเกิดขึ้นจริงโรบอทจะตกงานครับ
ตลาดมันเลยหมีๆกระทิงๆแบบตอนนี้
ปรับฐาน 200 จุด แล้ววิ่ง 400 จุด ไม่นานก็คงทำแบบนี้ใหม่
เพื่อ...สร้างตุ่มที่เติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็ม...นั่นเอง..ครับ
เหมือน กระโปรงสั้นๆของเน็ตไอดอล, เหมือน กลิ่นเครื่องแกงอันหอมหวล, เหมือนแสงสียามค่ำคืน
หน้าที่ของมัน คือ ล่อให้เราเล่นไป เรื่อยๆ ครับ
แล้วเราจะทำยังไง ?
หายใจครับ หายใจให้ช้า เมื่อเรารู้ว่าเรากำลังจะเดินเข้าไปเติมน้ำในตุ่ม
มองให้ดี ว่า เติมแล้วมันจะรั่วให้มาเติมเรื่อยๆ ไหม
ถ้า รั่ว ก็อย่าไปเติมมัน ไปเติมตุ่มอื่นแทน
ถ้าคุณปิดจอไม่ได้ก็ไม่เหมาะสำหรับหุ้นครับ
สั้นๆ แค่นี้ รักทุกคนครับ.